Vrijdag 11 mei was het eindelijk zover: Ik mocht Oskar gaan ophalen in Alkmaar. Het was eigenlijk de bedoeling dat hij al eerder zou verhuizen, maar vanwege het overlijden van Nils uit Nina's nestje en de nasleep daarvan, werd de komst van Oskar uitgesteld.

Maar uiteindelijk kwam er "groen licht": hij mocht hier eindelijk komen wonen. Ik reisde met een reismandje per trein naar Alkmaar. Na een paar gezellige uurtjes bij Bianca van Cattery Metal Miauw's werd het tijd om te vertrekken. In de trein was Oskar heel lief. Hij piepte af en toe, want het was natuurlijk allemaal heel erg eng en spannend, maar hij sloeg zich er dapper doorheen. Ik moest twee keer overstappen, en bij de tweede overstap in Geldermalsen ging het mis, de trein had vertraging en ik miste de aansluiting. Dat werd dus een half uur wachten. Ik ging met Oskar in de wachtruimte zitten, deed het deurtje van de reismand open zodat ik hem een beetje kon aaien. Dat vond hij prima. Spinnend liet hij zich aaien en hj gaf vol overgave kopjes. Uiteindelijk konden we verder reizen naar Gorcum, en daarna nog het laatste stukje op de fiets naar huis. Om kwart voor acht 's avonds waren we er eindelijk.

Eenmaal thuis kreeg Oskar maar amper de kans om te zien waar hij beland was: ik had het deurtje van de reismand nog niet opengemaakt of Yari zat er al in. Yari was vanaf het eerste moment door het dolle heen over de komst van zijn nieuwe vriendje. Oskar moest nog heel erg wennen, maar daar had Yari geen boodschap aan. Voortdurend daagde hij Oskar uit om te spelen, dat Oskar daar nog geen zin in had en dat blazend liet merken, daar had Yari geen boodschap aan. Onvermoeibaar probeerde hij Oskar tot spelen te verleiden, hij sloofde zich enorm uit, haalde gekke capriolen uit op de krabpalen en stuiterde als een ras-ADHD'er door het huis. Wat ik ook zei en hoe vaak ik ook probeerde Yari's enthousiasme wat te temperen, het hielp maar weinig.

Inmiddels zijn we twee dagen verder, en begint Oskar wat te ontdooien. Langzaam maar zeker verkent hij het huis en gelukkig wil hij sinds zondag ook wat eten, dat wilde zaterdag, de dag na zijn verhuizing, nog niet zo lukken.

Vandaag is hij voor het eerst buiten op het balkion geweest, dat vond hij prachtig. Met zijn oogjes half dichtgeknepen genoot hij van het zonnetje. Helaas voorspellen de weergoden voor de komende dagen veel regen en weinig zon, dus dat wordt voorlopig binnenblijven.

Met Gitta gaat het ondertussen nog steeds goed. Ze groeit gestaag. Haar humeur is nog steeds hetzelfde: het staat op onweer. Maar tegen Oskar doet ze gelukkig niet vervelender dan tegen de rest, dat valt alweer mee. Ook de andere volwassenen hebben de komst van Oskar zonder veel ophef geaccepteerd. Hij blaast nog tegen iedereen en dus wordt er terug geblazen, maar daar blijft het voorlopig bij.