De belevenissen van de bewoners van Cattery Jarinina

16 januari 2015: Jolie is zwanger !

Blij nieuws om dit nieuwe jaar mee te beginnen: Jolie is zwanger ! Vader van de kittens is onze eigen Oskar. Jolie werd 20 december krols. Oskar had dat snel door en ging er meteen op af. Maar gemakkelijk dekken liet Jolie zich niet. Ik verhuisde het liefdeskoppel naar de kattenkamer waar de eerste nacht en de dag daarna niet veel gebeurde. Maar op zondag 21 december werd ik 's morgens vroeg gewekt door een verontwaardigde dekschreeuw van Jolie. Oskar had haar dus in ieder geval gedekt, dat was zeker. Zoals ook bij de vorige keren dat Oskar en Jolie samen zaten, dekte hij haar niet opnieuw. Hij vond het prima om samen met haar op de kattenkamer te zitten, maar dekken deed hij niet meer, ondanks dat Jolie nog flink krils was. Toen haar krolsheid na een paar dagen over was werd het dus afwachten of die ene keer voldoende was. Of....misschien had Oskar haar toch nog een tweede keer gedekt, ik ben tenslotte niet 24 uur per dag paraat om ze in de gaten te houden.

Maar al vrij snel had ik het idee dat het deze keer was gelukt. Jolie werd liever. Al tijdens haar krolsheid werd ze milder, met name naar Jayne. Jayne vertrouwde dat voor geen meter en ging haar nog steeds uit de weg. Maar Jolie pestte haar niet meer, probeerde haar te benaderen om te laten merken dat ze haar leven had gebeterd. Maar Jayne was niet meteen overtuigd.

De weken verstreken en Jolie ging verder weer haar gewone gangetje. Ze was kieskeurig met eten, voorals 's ochtends. Vaak moest ik haar met een bakje natvoer achterna lopen voordat ze uiteindelijk wat at. Aankomen deed ze dus niet echt, ze viel zelfs nog wat af. Ik hield er rekening mee dat het ook nu niet was gelukt. Maar haar gedrag dan? Op een bepaald moment ging ze zelfs met een balletje spelen, en dat was echt nieuw. Rond de 3 weken na de dekking werd ik toch wel erg nieuwsgierig of Jolie wel of niet zwanger was. Maar net als haar moeder laat Jolie zich niet zomaar even op haar rug leggen om haar tepeltjes te checken. Dus ik had al eens voorzichtig gevoeld en ze voelden wel dikker. Zou het dan toch... Op 12 januari lukte het om een tepeltje uit haar vachtje te graven en die was roze. Yessss....Jolie is zwanger, ze is echt zwanger. Ik wachtte nog een paar dagen met het nieuws te vertellen. Maar sinds een paar dagen eet ze duidelijk meer en komt regelmatig om extra natvoer vragen dus er is geen twijfel mogelijk.

De kittens van Jolie en Oskar worden verwacht rond 24 februari. Katertjes zullen zwart zijn en poesjes schildpad. Tabby of effen, en al dan niet met wit.

Ik ben zó benieuwd hoe Jolie het gaat doen als mama ! Maar eerst mag ze hopelijk genieten van een probleemloze zwangerschap.

 

23 januari 2015: Op de helft

Het voordeel van poezen is dat ze "maar" 9 weken zwanger zijn. Het gaat dus best snel. Jolie is inmiddels devier weken gepasseerd en dus al op de helft van haar zwangerschap, al is het natuurlijk wel zo dat de moeilijkeste helft nog moet komen. Jolie slaapt veel, ze ligt meestal ergens boven, ze komt alleen beneden om even een frisse neus te halen in de ren en natuurlijk voor extra eten. Want dat heeft ze inmiddels goed geregeld. Ze komt naar beneden, meldt zich bij mij en wandelt vervolgens naar de keuken. Daar klimt ze in de krabpaal die in de hoek bij het raam staat in de vensterbank en via die route kan ze dan zonder te springen op de aanrecht komen. Daar wacht ze dan tot ik haar een hapje natvoer geef. De anderen hebben het ook door, maar ik houd ze weg bij Jolie. Zij zijn niet zwanger. Af en toe geef ik ze een snoepje, maar extra eten krijgen ze niet. Vooral Jayne komt meteen kijken als Jolie eten krijgt, zij ontfermt zich meestal over de restjes. Jayne gromt nog steeds als Jolie in haar buurt komt maar als er eten in het spel is dan maakt Jayne een uitzondering.

Jayne mag zich ondertussen koesteren in de warme belangstelling van Oskar. Onze Rode Leeuw is he-le-maal in luf. Maar Jayne krijgt de poezenpil en wordt dus niet krols. Ze laat zich de aandacht van Oskar tot op zekere hoogte welgevallen maar als hij te opdringerig wordt bijt ze van zich af. Ik heb Ozzy beloofd dat hij heus een keer kindjes mag maken met zijn grote liefde, maar dat ze dan toch echt wat ouder moet zijn dan nu.

Ik ben nog aan het nadenken hoe ik het straks met de kittens ga doen. De kans is groot dat ook Jolie onze Jonna en wellicht ook Oskar gaat wegjagen bij haar kroost. Als dat gebeurt wil ik proberen of ik die twee toch af en toe naar buiten kan laten gaan ondanks dat ze misschien weer boven moeten wonen. ik vond het zo zielig dat ze vorig jaar maandenlang niet naar buiten konden vanwege een overbezorgde moederpoes. Maar of dat lukt is maar de vraag. Het kan zijn dat ze gewoon zo bang zijn om te worden aangevallen dat ze net zo lief binnen blijven.

 

zaterdag 7 februari 2015: Het begint op te schieten

Jolie's buikje groeit gestaag door. Ze is nu bijna 7 weken in verwachting en dat is haar aan te zien. Ze wordt wat minder soepel en wat behoedzamer met klimmen en springen. Jolie eet ondertussen gestaag door. Meerdere keren per dag krijgt ze een hapje natvoer en dat bevalt haar wel. Jolie krijgt al een aardig rond buikje, al is ze qua gewicht nog niet eens zo veel aangekomen. Ik hoop maar dat ze niet net als haar moeder een groot nest krijgt. Een stuk of vier is genoeg heb ik tegen haar gezegd. Maar ja, of ze zich daar aan houdt is afwachten.

De katten hebben zich de afgelopen periode kunnen vermaken in de sneeuw. Hoewel hier niet veel is gevallen was het toch wel een paar keer feest voor de liefhebbers. Vooral Jayne vond het leuk. Jenna, Oskar en Yari ook wel, de anderen konden die koude natte boel niet zo waarderen en vertoonden zich niet veel buiten. De laatste sneeuw die de afgelopen dagen is gevallen is inmiddels verdwenen. Van mij hoeft er nu niets meer te vallen, het mag wel lente worden. Maar gelukkig hebben we dat niet voor het zeggen.

Het wordt zo onderhand ook eens tijd te verzinnen hoe ik de kittens wil gaan noemen. Ik ben er nog niet uit, heb zelfs nog geen thema bedacht....

 

24 februari 2015: Mama Jolie !

Jolie is mama geworden ! De kittens zijn geboren op zaterdag 21 februari, een aantal dagen eerder dan uitgerekend. Jolie was de hele dag wel wat onrustig, kroop steeds in de krabtonnen die in de woonkamer staan. Maar ik had niet het idee dat de bevalling al zou beginnen. Halverwege de middag zette ik haar kraamdoos beneden in de woonkamer, omdat ze maar bleef zoeken naar een geschikt plekje. Nog steeds niet het idee dat de bevalling was begonnen, meer poezen hebben dit gedrag een paar dagen voor de bevalling. Wel had ik het idee dat ze dinsdag niet zou halen, misschien zondag of maandag...? Jolie was blij met haar doos, ze kroop er in en ging liggen slapen.

Om 17.00 uur keek ik even in de kraamdoos bij Jolie. Al die tijd had ik haar niet gehoord, niet gepiept of in de doos gerommeld, niets. Groot was dan ook de verbazing toen ik zag dat er een vruchtblaas uit haar piepte, ze was aan het bevallen! Natuurlijk stond er niks klaar, dus in razende vaart alles opgezocht: warmwaterzak om de ukkies warm te houden tijdens de bevalling, weegschaal, schrijfblok, pen, keukenrol. De eerste twee kittens werden snel achter elkaar geboren. Ze waren klein, 85 en 78 gram. Dat had ik wel verwacht, ze waren immers een paar dagen te vroeg. Maar ze waren levendig en wekten niet de indruk er tussenuit te willen piepen. Jolie nam pauze, ik gaf haar een bakje kittenmelk met wat dextrose om op krachten te komen. Om half 7 werd het derde kitten geboren en een kwartier later nummer vier. Weer van die ieniemieni's, maar ze deden het goed. Jolie was rustig, af en toe piepte ze maar ze deed het goed, poetste haar kittens droog en was vanaf de eerste minuut heel zorgzaam en alert dat niemand haar kittens wegpakte. Navelstrengen doorhalen en placenta's opruimen mocht ik doen (vandaar die keukenrol :-) ) Jolie deed weer een dutje en ik liet haar dus maar even met rust. Ik dacht dat het bij vier kittens zou blijven, maar toen ik uiteindelijk het bedje in haar kraamdoos wilde verschonen vond ik nog een vijfde kleintje. Wanneer die is geboren...geen idee. Jolie had haar kind droog gepoetst, maar ook bij deze zat de placenta er nog aan. Dus die maar snel afgenaveld en daarna vliegensvlug de doos verschoond. Ik nam Jolie voor de nacht mee in de slaapkamer. De volgende morgen ging het allemaal nog goed. Alle vijf ukkies deden het goed, ik kon wat beter kijken en ontdekte dat er drie poesjes zijn: twee zwart schildpad met wit en 1 zwart schildpad tabby/wit. En er zijn twee katertjes, beiden zwart tabby/wit. Twee kittens zijn een beetje "frosted", een deel van hun vacht is een stuk licher. Dit komt soms voor bij kittens. Het wordt ook wel "fevercoat" genoemd omdat sommige theorieën suggereren dat het komt omdat de moederpoes tijdens de zwangerschap een infectie heeft gehad, maar bewezen is dit niet. Hoe dan ook zullen deze twee kittens over een paar weken gewoon een black tabby jasje krijgen.

Zondagochtend merkte ik dat Jolie's nest wel erg nat werd. Ik verschoonde haar, de dekbedhoes rook vreemd naar ammoniak. Plaste ze nou in haar nest? Hmmm...dat is vreemd. Feit was dat Jolie de hele zondag niet op de kattenbak ging. Maandagochtend was haar nest weer nat, en het stonk erg. Ook Jolie rook verre van fris. Ik belde de dierenarts, want dit kon niet kloppen. Ook de dierenarts vond dat mamapoes niet fris rook, in de spreekkamer was de lucht zelfs penetrant. Koorts had Jolie niet, maar een urinetest wees uit dat haar pH waarde flink te hoog was. Blaasontsteking dus. Met een antibioticakuur konden we weer op huis aan. Wer thuis heb ik haar eerst voorzichtig gewassen met lauw water zodat ze niet meer zo vies rook. Inmiddels gaat het beter, Jolie heeft al een paar keer op de bak gezeten en ze stinkt gelukkig niet meer zo. De kuur maken we netjes af en hopelijk knapt ze snel goed op.

De kittens groeien nog niet spectaculair dus ik fles ze een beetje bij, maar ik denk wel dat Jolie genoeg melk voor ze heeft uiteindelijk. Ze is een trots moedertje.

Ik ben nog aan het nadenken over de namen van de kittens :-)

 

27 februari 2015: De eerste dagen

Het gaat goed met Jolie en haar kinders. Overdag staat de kraamdoos beneden en ;s avonds neem ik het jonge gezinnetje mee naar de slaapkamer. Jolie's melkgift is redelijk op gang gekomen, ik fles de kleintjes nog een beetje bij omdat ze bij de geboorte al lichtgewichtjes waren en ze nog niet heel hard groeien. Maar ze doen het goed, ze zijn levendig en als Jolie even van het nest gaat liggen ze tevreden op een hoopje te slapen.

Met hulp van mijn vriendin Esther hebben ze inmiddels namen gekregen. Het thema voor dit nestje is de musical Mamma Mia. De dames heten Donna, Rosie en Tanya en de heren Pepper en Billy.

Jolie is nog steeds heel tolerant tegenover alle andere katten, Zowel Jonna als Oskar kunnen nog steeds vrij door het huis lopen. De enige die stikchagrijnig is, is Gitta. Mopperend en blazend loopt ze rond, niet alleen de kittens van haar dochter moeten het ontgelden, niemand kan veel goed doen. Iedereen die voor haar pootjes loopt kan een snauw of een mep krijgen. Als ik haar een aai geef en mijn handen ruiken naar haar idee te veel naar kittens kan ik ook een uitbrander verwachten. Ik hou er rekening mee dat Gitta over een week of vijf bijdraait en dan de kittens gaat claimen. De andere katten bemoeien zich niet zo met de kleintjes. Af en toe kijkt er eentje over de rand van de kraamdoos. Yari wil als ik een kitten voor zijn neus houd zijn kleine neef of nicht wel even een lik over het koppie geven en verder gaat iedereen min of meer gewoon zijn eigen gang.

 

1 maart 2015: Een week oud

De tijd gaat nu al hard. Het is alweer een week geleden dat de kittens zijn geboren. Ze zijn inmiddels, met wat kunst- en vliegwerk weliswaar, allemaal de 100 gram gepasseerd. Kleine Tanya, de lichtste en laatst geborene, lukt het blijkbaar maar zelden om een tepel te veroveren. Inmiddels fles ik haar bijna volledig, om de ongeveer drie uur krijgt ze een flesje en ook 's nachts sta ik een keer op voor een extra voeding. Daar doet ze het gelukkig goed op, ze groeit, zij het met kleine stapjes.

Jolie heeft haar nestplek inmiddels toch maar boven, dat is wat rustiger voor de rest van de groep. Jolie maakt het volgens mij niet uit of ze nou boven of beneden is. Ze ligt de hele dag bij haar kleintjes, gaat af en toe even de pootjes strekken maar als ze de kleintjes hoort piepen is ze zo weer terug. Van haar blaasontsteking merk ik gelukkig niets meer, de antibioticakuur zit er bijna op.

Jolie geniet van de lekkere hapjes die ze krijgt en ook wat er overblijft van de kittenmelk gaat er vlot in. Overgrootmoeder Nina wil anders ook wel even helpen om bakjes goed leeg te maken of het snoetje van een kitten dat de fles heeft gehad te poetsen. Uiteraard geheel belangeloos en alleen omdat het nodig is... :-)

 

4 maart 2015: Een triest bericht

Gisteren was een zwarte dag voor cattery Jarinina. Geheel onverwacht zijn twee van Jolie's kittens overleden. 's Morgens merkte ik aan Billy dat hij wat suffig was. Ik had nog geen argwaan, maar aan het eind van de middag lag hij helemaal slap in de kraamdoos, samen met zijn zusje Tanya. Er zat nauwelijks nog leven in de twee kleintjes. Jolie had ze ook al terzijde geschoven, ze lagen samen apart van haar en de overige drie kittens. Met spoed bracht ik ze naar de dierenarts. Bij aankomst bleek Billy al te zijn overleden. Voor het leven van Tanya heeft het team nog een paar uur gevochten maar ook zij moest de strijd opgeven. Obstructie van de darmen bleek de doodsoorzaak. Waardoor dit is veroorzaakt is gissen. Het kan zijn dat Jolie de kittens niet voldoende laxeert en dat ze daardoor hun plas en poep niet goed konden kwijtraken. Het kan ook nog zijn dat aan deze twee kittens iets mankeerde. Het was namelijk frappant dat het juist de twee "sneeuwkittens" zijn die dit is overkomen. Wie weet waren de darmpjes niet goed ontwikkeld. Ik heb in overleg met de dierenarts besloten om geen sectie te laten doen omdat de doodsoorzaak op zich duidelijk is. Intens verdrietig heb ik Billy en Tanya begraven in de tuin. Jolie en haar drie overgebleven kittens zijn gisteravond ook nog door de dierenarts gezien .Ik vertrouwde niets meer en heb ook bij Doona, Rosie en Pepper de buikjes laten controleren. Maar die voelden soepel en ze maken het tot nu toe gelukkig goed.

Natuurlijk is dit verlies een enorme domper, zeker omdat het zo goed leek te gaan met het vijftal. Maar helaas is dit de wil van Moeder Natuur, die soms andere beslissingen neemt dan wij als mensen zouden willen. Ik kan alleen maar hopen dat het met Jolie's drietal vanaf nu gewoon goed blijft gaan en dat ze zullen opgroeien tot mooie lieve Noren. De nagedachtenis van hun broer en zus blijft, maar het leven gaat ook (gelukkig) verder...

Rust zacht Jarinina's Billy en Jarinina's Tanya....het was maar kort maar ik heb van jullie gehouden !!

 

8 maart 2015: Het gaat goed !

Na het verdrietige nieuws eerder deze week kunnen we nu weer vooruit kijken. Natuurlijk is het verlies van Billy en Tanya verdrietig, maar het leven gaat door... En gelukkig gaat het goed met Donna, Rosie en Pepper. Ze groeien goed en Jolie zorgt vol overgave voor ze. Bijflessen is niet meer nodig, Jolie heeft voldoende melk. De meisjes zijn de 2 ons al gepasseerd, Pepper doet verwoede pogingen om ze in te halen en dat lukt aardig.

Ik ben er inmiddels van overtuigd dat Billy en Tanya lichamelijke gebreken hadden waardoor ze zijn overleden. Want Jolie verzorgt haar kittens zoals dat van een moederpoes verwacht mag worden en er zijn tot nu toe geen problemen meer geweest met de darmen. De oogjes zijn open en het zijn drie lieve, levendige ukkies. Rosie heeft een wat ontstoken oogje op het moment, dus dat ben ik nu aan het zalven. Waarschijnlijk een nageltje van een broer of zus in het oogje gekregen, dit komt vaker voor bij jonge kittens. Hopelijk is het probleem met een paar dagen weer opgelost.

De andere katten komen soms even bij Jolie kijken. Ook papa Oskar heeft zijn kinders al gezien, al vindt hij die kleintjes maar raar en eng. De enige die zich ver houdt van de kittens is Jenna. Ze lijkt nog steeds een beetje van slag sinds ze werden geboren. Ze blaast tegen Jolie zodra die zich beneden vertoont en kruipt zo snel mogelijk ergens weg, hoewel Jolie haar niet eens heel fanatiek belaagt. Jolie verdedigt haar kittens wel, soms pikt ze er een willekeurig slachtoffer uit die even in een hoek wordt gejaagd. Zelfs haar moeder Gitta moest eraan geloven. Dat was even slikken voor de Mater Familias van de cattery, de Grande Dame had er duidelijk niet van terug, doorgaans is zij degene die reprimandes uitdeelt, terecht of niet terecht.

 

15 maart : Drie weken oud

Gisteren waren de kittens van Jolie drie weken oud. Rosie, Donna en Pepper doen het supergoed. Ze groeien gestaag en beginnen sinds een paar dagen een beetje door de kraamdoos te kruipen. De meiden zijn de 3 ons gepasseerd, Pepper volgt op enige afstand. Jolie gaat wat meer weg bij de kittens, even naar beneden, even naar buiten om een frisse neus te halen. Maar zodra ze vermoedt dat er onraad is dan is ze meteen present om haar kroost te beschermen. Als ik een kitten oppak voor een knuffel of om het te wegen wordt de kleine daarna zorgvuldig door Jolie gepoetst, want die rare mensenhandenlucht moet er natuurlijk wel weer af.

Yari vindt ook dit nestje geweldig leuk. Regelmatig is hij present om ook even met een ukkie te knuffelen. Ook broeken wassen doet hij zonder problemen. Foto's maken van de kittens met Yari erbij is wel een uitdaging, maar het is vanmiddag wel weer min of meer gelukt. Straks uitzoeken en een selectie op de website zetten.

Oskar heeft minder interesse in zijn kinderen. Die is meer geïnteresseerd in de dame die momenteel op de kattenkamer logeert. Een poes van "elders" die voorlopig nog bezig is met acclimatiseren en van de avances van Oskar nog even niet veel moet hebben. Maar ze heeft daarnet wel een Catessy stickje gegeten nadat ik Oskar een uurtje eerder even uit de kamer had gehaald om haar wat privacy te geven. Straks mag de rooie casanova weer terug naar zijn date.

 

22 maart 2015: Blije ukkies

Buiten wordt het lente en binnen groeien de kittens van Jolie kalm maar gestaag uit tot kleine knuffelbeertjes. De afgelopen week verliep niet helemaal naar wens. Rosie besloot om te stoppen met groeien. Dat was niet de bedoeling dus ben ik met haar naar de dierenarts gegaan. Die kon niets inden. Ze had geen koorts, geen ontsteking in haar bekje en ze maakte verder ook absoluut geen zieke indruk. Als ik haar niet dagelijks zou wegen had ik waarschijnlijk niets aan haar gemerkt. Wel was ze wat uitgedroogd, dus kreeg ze een flinke dosis onderhuids vocht toegediend. Dat krikte uiteraard haar gewicht op, maar ze moest wel weer gaan groeien want van water met een beetje glucose kun je natuurlijk niet leven. Maar gelkkig deed ze dat, zij het niet spectaculair, maar ze groeit weer. Haar broer Pepper heeft haar inmiddels ingehaald in gewicht en ze is nu de lichtste van de drie. Maar zo te zien gaat het goed met Rosie, net als met de andere twee.

ik heb geprobeerd of ze al wat vast voer willen eten maar dat valt nog niet zo in de smaak. Kennelijk is mama's melk nog steeds het lekkerst. Maar de ukkies zijn inmiddels vier weken oud dus het wordt zo onderhand wel tijd dat ze naast de moedermelk ook wat anders gaan proeven. Dus ik blijf het af en toe proberen tot ze de smaak te pakken krijgen. Maar buiten dat gaat het goed en zijn ze lief en vrolijk.

De kittens hebben sinds deze week een rennetje in de slaapkamer. De doos werd wel wat te klein en zo kunnen ze een beetje rond struinen, en dat doen ze dus ook. Jayne vindt de kittens machtig interessant. Zodra ze de kans krijgt ligt ze voor het rennetje in de slaapkamer naar ze te kijken. Maar ze is bang voor Jolie (die haar overigens niets doet) dus zodra Jolie er is begint Jayne te blazen. Ook Jenna moet nog steeds niks hebben van de kittens. Ze vermijdt naar boven gaan zorgvuldig en de ene keer dat ik een kitten even mee naar beneden nam en aan Jenna liet zien stormde ze meteen naar buiten. Geen goed idee dus. Maar binnenkort zal Jenna er ook aan moeten geloven want dan gaan de kittens naar beneden. Hopelijk vertrekt ze dan niet voorgoed naar boven want ze is heel graag buiten. En ik hoop dat het ook goed blijft gaan met Jonna, dat die nu eens een nestje kan meemaken waarvoor ze niet twee manden boven hoeft te wonen.

Oskar's logé is er nog. Ze werd helaas niet weer krols toen ze hier was. In overleg met haar eigenaars is besloten om haar nog een poosje te laten blijven in de hoop dat ze weer krols wordt. Oskar zit 's nachts bij haar, overdag hoeft hij niet in de kattenkamer. Leuk vindt hij het niet, want tja, er valt weinig eer te behalen aan zijn vriendin, maar hij legt zich er gelaten bij neer.

 

29 maart 2015: Zelf eten is best wennen

Vijf weken oud waren Rosie, Donna en Pepper gisteren. Ze doen hun best om te leren zelf te eten. Jolie's melk is nog steeds erg lekker dus ze maken zich niet zo druk. De Carnibest gaat er soms wel en soms niet in. Donna heeft het wel door, die wil wel eten. Rosie alleen als ze het nit te druk heeft met andere dingen en Pepper is - zoals zo vaak met katers - niet zo vlot met zelf eten. Jolie krijgt ook Carnibest kitten, heel voedzaam en dus goed voor de melkgift.

De ukkies wonen nog steeds in het rennetje en ze hebben reuze lol. Met elkaar, met de speeltjes en met ome Yari die af en toe langskomt om met ze te dollen. Er staat een kattenbakje in de ren en daar doen ze braaf hun plasjes op. Drolletjes heb ik nog niet gezien, kennelijk laxeert Jolie nog steeds. Papa Oskar komt af en toe bij zijn kinderen kijken, maar zo enthousiast als Yari is hij niet. Hij loopt niet meer gelijk hard weg, maar meer dan even snuffelen aan zo'n klein snoetje doet hij niet. De anderen lopen ook wel in en uit, maar dat is meer om kittenbrokjes te snoepen, die de kittens nog niet eten maar de groten vinden ze natuurlijk geweldig. Een paar katten moeten niets van de kittens hebben, die komen echt niet boven, of lopen met een grote boog om de kittens heen. Ik wil ze komende week naar beneden verhuizen, ze zijn dan echt oud genoeg om los rond te gaan stappen. Dan kunnen degenen die geen zin hebben in de kittens boven slapen. Gelukkig is er nog geen ruzie, wie weet wordt dit weer eens een nestje waarbij Oskar en Jonna ook gewoon vrij door het hele huis kunnen gaan. Dat zou voor de verandering wel weer eens leuk zijn!

Ik heb de kittens nog niet ontwormd, normaal doe ik dat altijd met 5 weken. Maar ze moeten een halve kilo wegen voor een (halve) wormtablet en dat halen ze nog niet. Dus ik ga even kijken hoe ik het ga doen, of 2 keer ontwormen of het hele schema een week uitstellen, inclusief de entingen.

 

5 april 2015: De grote vrijheid

Sinds gisteren heb ik de kittens naar beneden verhuisd. Jolie moest even wennen, ze rende steeds de trap op en stond me dan in de slaapkamer vragend aan te kijken. Inmiddels is ze er wel aan gewend dat de kittens nu in de woonkamer zijn. Ze rennen vrolijk rond en ontdekken van alles. Nieuwe speeltjes en nieuwe mogelijkheden om te klimmen en te klauteren. Donna loopt voorop, ze zat gisteren al meteen de brokken van de groten te eten en ze klimt ook al een paar treden de trap op. De andere twee doen het rusiger aan. 

Tot mijn grote opluchting laat Jolie alle andere katten met rust. Hoewel Jonna op haar hoede is en zo ver mogelijk uit de buurt blijft van de kittens heeft Jolie haar niet weggejaagd. Dat geldt ook voor de rest, hoewel Jayne dat niet gelooft en begint te grommen zodra Jolie te dichtbij komt. En dat terwijl ze de kittens zo geweldig leuk vindt. Zodra ze zich onbespied waagt door hun moeder is ze met de kleintjes aan het stoeien. De enige die de kittens helemaal niks vindt is Jenna. Ze blaast zodra er eentje te dicht in haar buurt komt en ze is heel erg op haar hoede voor Jolie. Jenna is gisteren naar boven vertrokken, hoewel ze af en toe wel naar beneden komt en dan een sprint naar buiten trekt. Ik vind het sneu voor haar, maar ze komt gelukkig wel beneden en kan dus naar buiten als ze wil.

De kittens eten inmiddels goed van hun vers voer. Ik geef ze Carnibest en gekookte kippenbout, dat laatste is lekker vet. Donna eet dus al brokjes, de andere twee heb ik dat nog niet zien doen. Maar ze groeien goed, zelfs gisteren was ik niet ontevreden, meestal vallen kittens wat af als ze meer bewegingsruimte krijgen maar het viel gelukkig mee. Gisteren hebben de kleintjes ook hun eerste ontworming gehad. Ik heb besloten het hele circus gewoon een week uit te stellen, dus de ontwormingen met 9 en 12 weken en de vaccinaties met 10 en 13. Dat betekent dat de kittens vanaf week 14 mogen verhuizen.

De komende week wordt het mooi weer volgens de weergoden, dus ik denk dat ze zeer binnenkort ook wel naar buiten gaan. Weer een nieuwe ervaring.

 

12 april 2015: Naar buiten !

De kittens zijn inmiddels helemaal gewend aan hun nieuwe leven op de begane grond. Ze rennen lekker rond en vermaken zich oppberbest met spelen, klimmen en klauteren. Toen het afgelopen vrijdag zuik heerlijk weer was mochten ze voor het eerst naar buiten. Dat was natuurlijk helemaal geweldig. Lekker rondstruinen in de ren, blaadjes en takjes achterna zitten en aan de grasjes snuffelen die tussen de klinkers omhoog piepen. Ik moet nodig verder met onkruid wieden, maar de kittens vonden het wel interessant. Mama Jolie vond het prima, al hield ze haar kroost goed in de gaten. Af en toe riep ze de kleintjes bij zich om er zeker van te zijn dat ze er alle drie nog waren. De kittens weten nog niet hoe het kattenluik werkt. Toen ik 's avonds de acherdeur dicht deed konden ze dus niet meer naar buiten. Dat vond Pepper maar niks. Hij liep driftig heen en weer voor de deur, je zag hem gewoon denken: Ergens moet ik er toch uit kunnen, want die groten lopen ook allemaal in en uit. Maar uiteindelijk gaf hij het op en ging slapen bij zijn zussen. Gisteren was het weer helaas een stuk minder, maar vndaag zijn ze ook alweer even buiten geweest. Omdat er zowel gisteren als vandaag bezoek kwam heb ik nog geen nieue foto's gemaakt. Misschien lukt dat vandaag nog en anders komen ze morgen. Ik ehb wel buiten foto's gemaakt maar ik moet even bekijken of ze gelukt zijn.

Jenna is afgelopen week krols geworden. Omdat ze niet bij haar beoogde verloofde terecht kon woont ze nu tijdelijk op de kattenkamer. Oskar zag het namelijk wel zitten om haar te dekken, maar dat is niet de bedoeling. De krolsheid is een heel eind over, misschien kan ze morgen of overmorgen weer "los", hoewel ze het prima vindt om daar te wonen. Af en toe zit Kirsti een paar uurtjes bij haar. De dames kunnen het goed vinden samen, ze wassen elkaar en liggen lekker samen te slapen. Wanneer Jenna weer krols wordt mag ze gaan logeren bij Borre av Froskeland, een black tabby gemarmerde kater. Uit dit nestje kan zo'n beetje alles komen wat er aan kattenkleuren te krijgen is. Jenna is smoke en beiden dragen ze verdunning. Geen rode of creme poesjes, maar verder is alles mogelijk. We zullen zien of het gaat lukken over een poosje.

 

18 april 2015: Klimmen en klauteren

Donna, Pepper en Rosie groeien gestaag door. Ik heb hun gewichten even vergeleken met die van hun moeder, ze winnen het glansrijk van haar. Rosie weegt vandag 786 gram, Donna 842 en Pepper 852. Pepper is er eindelijk in geslaagd om Donna n te halen, maar veel scheelt het niet. En aangezien Donna inmiddels heel veel lekker vindt moet ik nog zien of hij haar voor blijft. Deze kittens zijn voordelige kostgangers want ze eten voornamelijk brokjes. De volwassenen krijgen twee keer per dag een hapje natvoer, maar ze komen daar nog niet op af. 's Avonds geef ik ze Carnibest of iets anders, waar Donna meestl smakelijk van eet. Pepper na wat aarzeling ook wel, maar Rosie bedankt vaak voor de eer. Vanavond wilde ze geen Carnibest, een beetje Almo Nature ging er dan wel in. Maar aangezien die kleine deze week 140 gram is gegroeid denk ik niet dat ze wat tekort komt.

De kittens hebben ontdekt dat ze op de dikke krabpaal in de keuken kunnen klimmen. En als je daar eenmaal bovenop zit kun je op de eettafel springen en van daaraf in de vensterbank. Op de tafel valt van alles te beleven, en ook in de vensterbank is het uitzicht leuk. De aanrecht hebben ze nog niet ontdekt maar dat duurt vast niet lang meer. Ook kunnen ze nu op de banken in de woonkamer klimmen en buiten op de palen in de ren, zij het (gelukkig) nog niet op de hogere plateaus. Ook trap klimmen hebben ze door, hoewel ze tot nu toe vrijwel niet boven komen. Alleen als ik naar bed ga komen ze me soms achterna, maar zodra alles donker wordt vertrekken ze weer naar beneden.

Jenna begint heel langzaam te wennen aan de ukkies. Sinds ze beneden wonen en ook naar buiten gaan blijft Jenna voornamelijk boven. Maar ze vindt het buiten toch ook wel erg fijn als het mooi weer is, dus ze waagt het er toch elke dag wel op om naar beneden te komen en naar buiten te gaan. Ze vindt de ukkies stiekem best interessant, van een afstandje zit ze de kleintjes te bekijken. Hopelijk went ze er nog zodanig aan dat ze niet meer voor ze op de loop gaat.

Jonna weet inmiddels dat ze van Jolie niets te vrezen heeft. Af en toe snuffelt ze welwillend aan een kitten, hoewel die kleine blagen niet te dicht bij haar moeten komen. Maar vanmiddag waren Rosie en Donna op de bank aan het ravotten en kwam Jonna ook even kijken. Dit ongebruikelijke tafereel is vastgelegd omdat ik toevallig net aan het filmen was.

 

26 april 2015: Alle 3 een huisje

De kittens waren gisteren 9 weken oud. Ze hebben hun tweede ontwormingstablet gekregen en het gaat heel goed met ze. Ze vonden het gisteravond vlak voordat ik naar bed ging nodig om voor het eerst de open trap naar de zolder op te klimmen. Als volleerde aapjes huppelden ze naar boven. Rosie als eerste en dat is nieuw want meestal is Donna de gangmaker. Ik heb ze wel even in de gaten gehouden maar ben toen naar bed gegaan, mama Jolie en Jayne hielden een oogje in het zeil dus het zou vast wel goed gaan.  Vanmorgen waren ze alle drie nog heel.

Rosie kreeg gisteren bezoek van haar toekomstige baasje. Die twee hadden echt een klik, ze lag genietend in zijn armen en liet zich eindeloos kroelen. Rosie krijgt twee Norenzusjes als gezelschap. Donna en Pepper waren vorige week al besproken, zij gaan samen verhuizen. Alle drie dus "onder dak", ik ben erg blij met het toekomstige personeel.

Jenna werd vorige week zondag weer krols, krap twee weken na haar vorige krolsheid. De dag erna bracht ik haar naar Dordrecht, waar ze een paar dagen heeft gelogeerd bij Borre av Froskeland. Die twee konden het heel goed met elkaar vinden. Voor Jenna was de logeerpartij niet vreemd, ze komt immers uit deze cattery en heeft er ruim een jaar gewoond. Borre dekte haar de tweede dag al en zelfs op donderdag toen ik haar weer ophaalde greep hij nog even snel zijn kans. Jenna woont nog even op de kattenkamer omdat ze nog niet helemaal krols-af is. Ik hoop dat ze vandaag weer "los" kan. Jenna is wel wat afgevallen de afgelopen weken, hopelijk gaat ze nu lekker groeien omdat ze kleine Noortjes verwacht. Als Jenna zwamger is zal ze rond 24 juni bevallen.

 

3 mei 2015: Eerste vaccinatie

Op vrijdag 1 mei zijn de kittens op bezoek geweest bij de dierenarts. Ze werden nagekeken door een arts in opleiding en daarna ook nog door de dierenarts zelf. Dubbel check dus. Ze zijn alle drie prima in orde en de balletjes van Pepper waren ook al netjes ingedaald. De DA in opleiding mocht voor het eerst chippen, dat ging bij Rosie niet helemaal goed dus moest ze nog een keer prikken. Maar Roos doorstond het dapper.

De kittens groeien de laatste week niet geweldig. De ontworming van vorige week en dan vrijdag ook nog eens een enting er overheen, het is ook allemaal niet niks. Rosie en Pepper zie ik wel brokjes eten en die wilden vanmorgen ook wel wat natvoer. Maar Donna had er niet zo'n zin in, al voelde die vanmorgen wel wat steviger aan dan gisteren. Even in de gaten houden of zij ook weer goed gaat eten. Ze zijn alle drie actief en maken geen zieke indruk, al heeft Donna gisteren wel veel geslapen.

Jenna is inmiddels weer gewend hier, al vindt ze de kittens niet leuk en loopt ze daar met een grote boog omheen. Ze zit voornamelijk boven. Af en toe komt ze naar beneden omdat ze ook graag buiten is maar dan is ze wel heel erg op haar hoede als de kittens ook buiten zijn. Ik geef haar tussendoor lekkere hapjes omdat ze - of ze nou zwanger is of niet - best wat mag aankomen. Dat wordt gelukkig wel gewaardeerd.

 

9 mei 2015: Jenna is zwanger !

Deze keer begin ik met ander blij nieuws: We verwachten weer kittens. Jenna av Froskeland is zwanger, de vader van de kittens is Borre av Froskeland. En nee, die twee zijn geen naaste familie, de inbreeding is nog geen 2 procent. Eigenlijk is Jenna pas begin volgende week drie weken zwanger maar toen ik eergisteren haar tepeltjes controleerde waren die al duidelijk roze. Tel daarbij op dat haar eetlust inmiddels spectaculair is toegenomen en het is wel duidelijk dat ze kittens verwacht. Jenna komt sinds een paar dagen zelfs weer naar beneden voor een hapje natvoer, iets wat ze niet meer deed sinds de kittens van Jolie beneden wonen. Maar kennelijk is haar honger groter dan haar afkeer van de kleintjes. Die afkeer begint overigens ook wat minder te worden, al vindt ze ze nog steeds niet geweldig leuk. Als alles goed gaat verwacht Jenna haar eerste nestje rond 24 juni. Ik ben heel benieuwd naar de kittens en ook naar hoe ze het zal doen als mama.

Donna, Pepper en Rosie zijn ondertussen bijgekomen van de eerste inenting. Een paar dagen hadden ze er wat last van. Vooral Donna sliep veel en at weinig, waardoor Rosie haar op een gegeven moment zelfs inhaalde qua gewicht. Inmiddels heeft Donna orde op zaken gesteld en is ze weer zwaarder dan haar zus. Broer Pepper heeft de dames definitief achter zich gelaten, hij is duidelijk hard op weg om uit te groeien tot een grote stoere kater. De kittens leren nu ook buiten op de palen te klimmen, wat ik soms een beetje eng vind maar ja, tegenhouden is niet echt een optie. Rosie is nog steeds de enige die door het kattenluik gaat, de andere twee wachten braaf tot de keukendeur opengaat.

Rosie's stamboom is op het laatste nippertje aangepast. Ik ging twijfelen of ze nou toch niet gestreept is in plaats van effen. Een paar collega fokkers bestudeerden recente foto's en we zijn het eens: ze is tabby mackerel. Dus meteen gemaild naar het stamboek van de NKFV, gelukkig was ik nog nét op tijd, de stambomen lagen al geprint klaar maar waren nog niet geseald, dus er kan een nieuwe worden gemaakt.

 

17 mei 2015: Aftellen...

Het begint nu echt op te schieten voor Jolie's kittens. Nog twee weken en dan vliegen ze uit. Gisteren zijn ze voor de derde keer ontwormd. Deze keer een halve tablet gegeven, dat leek me beter dan weer een hele die eigenlijk voor kittens van 1 tot 2 kilo is en ze zijn maar een paar ons boven de kilo. Ze doen het goed, ze eten netjes door en lijken er geen last van te hebben. Hun spelletjes worden wel steeds wilder, niks is hun te gek. Gevolg is wel dat er al een paar keer eentje van de trap roffelde. Maar ze zijn tot nu toe alle drie nog heel. Morgen de dierenarts bellen om de afspraak voor de tweede vaccinatie te maken, papieren in orde maken voor de nieuwe baasjes en de kittenpakketjes samenstellen. Kortom: het onvermijdelijke einde van een leuke kittentijd is in zicht.

Jolie is haar kroost nog niet zat. Onvermoeibaar poetst ze de kleintjes, speelt met ze en slaapt met ze als ze dat willen. En als er eentje piept komt mama aan draven om te zien wat er loos is. Oskar heeft weinig interesse in zijn kinderen, hij doet ze nies maar loopt er verder met een grote boog omheen. Ome Yari daarentegen wil soms wel even stoeien, maar die staat dan ook op Suprelorin en gedraagt zich daarom als kastraat. Oma Gitta moppert, bromt en mept nog steeds naar haar kleinkinderen, dat gaat niet meer goed komen denk ik :-) Gitta zal pas wat vriendelijker worden wanneer ze van de poezenpil gaat, maar dat moet echt nog even wachten want meer nestjes dan deze van Jolie en het komende van Jenna wil ik dit jaar niet. Begin volgend jaar is ze aan de beurt, hopelijk samen met Kirsti.

De nieuwe baasjes van Doona, Pepper en Rosie tellen ondertussen de dagen af. Ze kunnen niet wachten hun nieuwe huisgenootjes mee te mogen nemen. Nog even geduld, ik mag nog twee weken van ze genieten !

 

24 mei 2015: De laatste week met Jolie's kittens

De laatste week met de kittens van Jolie is ingegaan. Afgelopen vrijdag kregen ze hun tweede vaccinatie. Ze waren alle drie goed gegroeid en werden door de dierenarts weer helemaal gezond verklaard. Het was nog even spannend hoe ze op de prik zouden reageren, want de speciaal voor mij bestelde Versifell was over de datum en dus weggegooid. Daarom zijn de kittens weer met Nobivac ingeënt, maar het lijkt gelukkig goed te gaan, tot nu toe geen ziekteverschijnselen.

De komende dagen wordt het gereed maken voor vertrek. Kittenpakketten in orde maken, conrracten maken en printen en dan is het komend weekend zo ver, dan vliegen ze uit. Ik ben benieuwd of Jolie haar kittens zal missen, ze is nog steeds erg zorgzaam. Maar ik neem aan dat ook hier de natuur dat oplost, het is tijd om te verhuizen dus ik ga er van uit dat Jolie er niet heel veel last van zal hebben dat haar kittens verhuizen.

Met zwangere Jenna gaat het ondertussen prima. Ze wordt steeds toleranter tegenover de kittens, nog even en ze gaat ze op de valreep nog leuk vinden. Ze slaapt de laatste week meestal beneden, Regelmatig komt ze om een extra hapje natvoer vragen en ze groeit inmiddels lekker door, gisteravond zat ze tegen de 4 kilo, toen ze terugkwam van haar logeerpartij bij Borre woog ze net iets minder dan 3,6 kilo. Af en toe ligt ze nog steeds een beetje krolsig te prieten, en Oskar blijft daar in tuinen, maar ze mept hem consequent van zich af.

Vorig weekend kreeg ik ook verdrietig nieuws: Het Norenvriendje van Norton, uit Gitta's nest van vorig jaar, is overleden. Hij was erg ziek en heeft het helaas niet gered. Zijn baasje schreef dat Norton, die nu Joris heet, erg verdrietig is nu hij alleen is. Ja, dat vermoedde ik al, want Norton is zo dol op gezelschap. Gelukkig overweegt zijn baasje om er te zijner tijd weer een Noor bij te nemen.

 

31 mei 2015: De kittens zijn verhuisd

Vrijdag en gisteren zijn Jolie's kittens verhuisd. Vrijdagmiddag werd Rosie opgehaald. Na aankomst in het huis van haar nieuwe butler in Almere werd ze om te wennen eerst even in de slaapkamer gezet. Dat ging redelijk, vanachter de deur loerden de twee andere katten onder de deur door naar binnen en dat deed Rosie ook. Maar op een gegeven moment vond ze het niet meer leuk en begon ze zielig te miauwen. Maar de volgende dag ging het al beter. Hopelik wordt ze snel vriendinnen met de andere twee dames.

Gisterochtend was het de beurt aan Donna en Pepper, die natuurlijk het voordeel hebben dat ze samen blijven. Zij wonen nu in Herwen, ook in dit huis woont al een poes, die door haar personeel al was gewaarschuwd: het is binnenkort gedaan met de rust. Donna en Pepper zijn nog wat verlegen maar hebben al gegeten en gedronken dus ook daar zal het hopelijk snel goed gaan.

Jolie heeft gisteren nog wat lopen roepen en zoeken naar haar kittens. Ze is dan ook tot op het laatste moment een zorgzame mama geweest. Ook de laatste nachten lagen de ukkies nog met hun mama bij me op bed en werd er soms nog fanatiek gesabbeld. Maar vandaag is ze al rustiger, ze lijkt het te begrijpen. Donna en Pepper komen in juli nog twee weken logeren als hun baasjes met vakantie gaan, dus als Jolie wil kan ze dan nog even over ze moederen.

Het is wel stik in huis zonder de roffelende kittenpootjes over het laminaat. Maar het is ook wel goed zo. De groten krijgen weer meer aandacht en dat vinden ze prima. Jenna ligt gelukzalig zwanger te wezen, eet haar buikje rond aan extra natvoer en groeit gestaag. Jenna heeft nog iets meer dan 3 weken te gaan en dan worden haar kittens geboren.

Oskar heeft het maar matig naar zijn zin want hij wil maar 1 ding en dat is een poes dekken. Maar alle dames hier staan op de pil, ook Jolie krijgt die inmiddels weer. Er staat nog een aanvraag open voor een buitendekking, hopelijk wordt deze poes nu snel krols. Als het gelukt is met haar krijgt Oskar weer een Suprelorin implantaat.

13 juni 2015: De laatste loodjes voor Jenna

Jenna is aan haar laatste twee weken zwangerschap begonnen. Het gaat tot nu toe allemaal erg goed met haar. Ze slaapt veel, maar zodra ze denkt dat er wat te eten is dan is ze present. Ze springt nog steeds vanaf de grond op de eettafel, al kost dat haar wel meer moeite inmiddels. Ze heeft dan ook een mooi rond buikje en is al ruim een kilo aangekomen.

Met het mooie weer van de laatste dagen ligt ze graag buiten, maar als het haar te warm wordt dan vertrekt ze naar een plekje in de schaduw of naar binnen. Ze is vrijwel altijd beneden te vinden, maar een hoogst enkele keer is ze op de slaapverdieping en op zolder komt ze sowieso niet meer. Ze blijft bij me in de buurt en dat vind ik wel prettig. Blijkbaar heeft ze er vertrouwen in dat we de aanstaande bevalling samen tot een goed einde gaan brengen.

Er is inmiddels al interesse getoond in Jenna's kittens, we zullen zien wat ze op de wereld gaat zetten en of er te zijner tijd een klik is met de geïnteresseerden.

 

28 juni 2015: Mama Jenna !

Op vrijdag 26 juni zijn de kittens van Jenna geboren. Twee dagen daarvoor dacht ik al dat het zover was. Jenna was een beetje misselijk en gedroeg zich "anders dan anders". Dus de wekker gezet om 's nachts enkele malen bij haat te gaan controleren, maar er gebeurde niets. Ook donderdag en donderdagnacht niet. De misselijkheid was snel weer over en ze at weer met smaak.

Maar vrijdagmorgen was het een ander verhaal. Jenna begon te zoeken naar een geschikte plek om te bevallen. Alle dozen en andere mogelijke bevalplekken werden getest. 's Middags merkte ik dat haar vliezen waren gebroken. Ik belde haar fokker Maureen, die graag bij de bevalling wilde zijn. Maureen was net op tijd, vijf minuten nadat ze was gearriveerd werd het eerste kitten geboren, een rood/wit katertje. Nummer twee bleek helaas te zijn overleden, zo te zien al een aantal dagen geleden want het kittentje was niet volgroeid. Vlot daarna zette Jenna nog twee gezonde kittens op de wereld. Eerst een blauw katertje die even op gang moest worden geholpen, met een geboortegewicht van maar 77 gram maar pit voor tien. Daarna volgde een schildpad poesje van 113 gram. Toen nam Jenna pauze. We verhuisden haar naar een droge kraamdoos, want de doeken waar ze op lag waren doorweekt. Na even protesteren vond ze dat schone bed toch wel lekker. Anderhalf uur later werd nummer vier geboren, een blauw smoke gevlekt poesje met heel veel wit, die natuurlijk gelijk de bijnaam "koe" kreeg. Kort daarna volgde nog een kitten, maar net als het eerdere doodgeboren kleintje was ook deze niet volgroeid. Triest, maar met vier kleintjes zijn we natuurlijk heel erg blij.

Jenna moest na de geboorte van haar eerste kittens even wennen, de eersten kwamen zo snel achter elkaar dat ze even niet meer wist wat ze het eerst moest doen. Maar na de bevalling lag ze als een trotse moeder te genieten met haar kleintjes. Jenna staat vol in de bescherm-modus, ik mag haar kinderen niet zomaar bij haar wegpakken want dan komt ze meteen in actie. Toen er gisteren in steeg achter het huis twee vreemde katten aan het knokken waren stond ze alert in de deuropening, klaar om haar kroost te verdedigen, wat natuurlijk niet nodig was.

Jenna doet het super, ze eet goed en de kittens groeien. Alleen het rode ventje wil niet zo heel erg, zijn lichtgewicht broer heeft hem inmiddels al ingehaald. Dus ik probeer hem wat te helpen met een flesje, wat hij overigens de eerste keer fel afwees. Maar hij groeit wel, dus hij krijgt ook zeker melk van Jenna.

De kittens krijgen deze keer namen van DJ's van Radio 2, mijn favoriete zender :-)

 

4 juli 2015: Trotse mama

Gisteren waren Jenna's kittens een week oud. Ze doen het fantastisch. De kleintjes groeien als kool, JeeWee, de lichtste van de vier is de afgelopen week ruim verdubbeld in gewicht. Ook de anderen zijn bijna twee keer zo zwaar geworden. De afgelopen week was het heel erg warm, de eerste hittegolf van dit jaar. Jenna doorstond het dapper, ze ligt meer naast haar kraamdoos dan er in, maar als de kleintjes haar nodig hebben dan is ze paraat. Ook de kittens hebben het warm, ze liggen vaak niet op een kluitje zoals kittens doorgaans doen, maar los van elkaar omdat het anders veel te warm is. Wel is er soms eentje de rest kwijt, die kruipt dan piepend door de doos op zoek naar zijn nestgenoten.

Ik probeer Jenna zoveel mogelijk bij te voeren omdat ze haar kittens moet zogen, maar vanwege de warmte heeft ook zij niet zoveel honger. Gelukkig drinkt ze goed en ook een slokje kittenmelk een paar keer per dag gaat er graag in. Jenna is supertolerant, alle katten mogen gewoon in de buurt van haar kittens komen, ook Jonna en Oskar. Ze vindt alles wel best, alleen als ik haar kittens pak om ze te wegen of zoals vanmorgen voor een poging om foto's van ze te maken is ze alert. Ze stond vanmorgen klagelijk miauwend te roepen dat ik haar kitten terug moest geven. Dus ik hoop maar dat ik van alle vier een paar bruikbare foto's heb.

Over de kleurtjes zijn de deskundigen het nog niet eens. Blauw lijkt er niet tussen te zitten. Maar JeeWee is voor effen zwart toch wel wat te grijs volgens mij. En Yora is tabby, dat is zeker, en misschien ook wel zilver. We wachten het nog even af...

Donderdag hadden we een ander "hoogtepunt": Björn ging naar de tandarts. Een paar maanden geleden constateerde de dierenarts dat zijn gebit wel een opknapbeurt kon gebruiken. Dus ging hij donderdagochtend onder narcose. Omdat ik een artikel voor het Boskatblad hierover wilde schrijven mocht ik erbij zijn. Heel interessant om eens van dichtbij te zien. Björns gebit werd schoongemaakt en daarna werden er meerdere röntgenfoto's gemaakt. De dierenarts constateerde gelukkig dat zijn gebit er best nog goed uitziet voor een kat van 7 jaar. Er hoefde dus niets getrokken te worden. Na het schoonmaken kan hij er weer een poosje tegen. Björn was niet blij met deze actie, na thuiskomst verschanste hij zich boos, misselijk en chagrijnig in de slaapkamer, waar hij gezelschap kreeg van zijn halfzus Gitta. Pas tegen de avond besloot hij me te vergeven en nu zijn we weer vriendjes.

 

10 juli 2015: Het worden langzaam aan katjes

De kittens zijn vandaag 2 weken oud en beginnen langzaam te transformeren van een soort veredelde hamsters in kleine boskatjes. De oogjes zijn nu echt goed open en ik merk dat ze ook al wat kunnen zien. Gebruikmakend van deze nieuwe gave kruipen ze nu ook meer door de kraamdoos. Pogingen om eruit te klimmen doen ze nog niet en dus vindt moeder Jenna het allemaal prima. Ze ligt regelmatig bij haar kroost, of ze ligt voor de doos te slapen. Ver weg is ze nooit. Als ik probeer om de kittens even snel te wegen wanneer ze even weg is, dan staat ze bij het eerste piepje weer naast me. De kittens wegen mag wel, maar foto's maken vindt Jenna helemaal niks. Ik moet echt opschieten want anders komt ze haar kind gewoon ophalen. Maar nu ze wat meer bewegen is het ook leuk om foto's te maken terwijl ze lekker bij mama in de doos liggen en rondkruipen. 

De kleintjes groeien nog steeds goed. Gisteren waren de batterijen van mijn weegschaal leeg. En in plaats van dat dat ding het dan gewoon niet meer doet, nee hij gaf totaal verkeerde gewichten aan. Nou wil ik een hoop geloven, maar niet dat een kitten in 24 uur 50 gram groeit. Dus de batterijen maar eens vervangen en toen leek het er meer op. De kleintjes zijn minder hard gegroeid dan vorige week, maar ze doen het prima dus ik ben tevreden.

Jenna is nog steeds heel tolerant naar iedereen, ze doet tegen geen enkele kat vijandig. Ik hoop dat dat zo blijft. Volgend weekend krijgen we drie logés, de kittens van Jolie komen alle drie logeren voor twee weken omdat hun baasjes met vakantie gaan. Hopelijk gaat dat goed maar ik maak me niet heel veel zorgen.

Gisteren was het nestje van Gitta van vorig jaar alweer een jaar oud. Ik was het bijna vergeten, op de valreep nog snel een felicitatie gestuurd naar de baasjes nadat ik er door Maureen aan werd herinnerd, haar Vicky was immers ook jarig. 
Ook bij Maureen zijn deze week kittens geboren, Hedi heeft twee dochters gekregen. Hopelijk volgende week op kraambezoek in Dordrecht om ze te bewonderen.

 

17 juli 2015: Wat gaan ze hard !

De kittens zijn vandaag 3 weken oud en ze veranderen razendsnel in zelfstandige katjes. Nog nooit eerder had ik een nestje waarvan kitten al op de leeftijd van ruim 2 weken uit een bakje dronken. Deze doen het wel. Vandaag dook Marisa met haar snuitje in een bakje droge kittenbrokjes. Ook de andere drie zijn voor op hun leeftijd. Ze struinen nu rond in een rennetje van konijnenhekjes en dat vinden ze geweldig. Af en toe is eentje z'n moeder kwijt maar het komt altijd wel weer goed.

Met Jenna ging het even wat minder, maandag ben ik met haar bij de dierenarts geweest omdat ze diarree had en slecht at. Als gevolg daarvan groeiden de kittens ook niet of nauwelijks. Ze bleek wat verhoging te hebben, verder viel het eigenlijk wel mee. Na twee dagen ontstekingsremmer en een antibioticakuurtje van 5 dagen gaat het nu weer prima met mama Jenna. Jenna heeft zich bewezen als supermama. Want ook toen ze zich helemaal niet lekker voelde week ze niet van van haar kittens. Ze bleef ze poetsen en ze liet ze drinken. Een geboren moedertje en ik ben supertrots op haar.

Vandaag en morgen komen de logé's. Ik vind het leuk om Donna, Pepper en Rosie terug te zien en ben benieuwd hoe ze het hier zullen vinden en wat ze van de kittens vinden. Ik hoop dat Jenna ze accepteert, maar ze zijn niet heel lang weg geweest sinds hun verhuizing dus ik vertrouw er op dat het goed zal gaan de komende twee weken.

Sinds gisteren staat er een nagelnieuwe krabpaal in de woonkamer. De katten zijn er zo te zien blij mee want hij wordt al druk gebruikt.

 

24 juli 2015: Zelf leren eten

De kittens eten sinds een aantal dagen zelfstandig vers vlees. Ik was eigenlijk van plan om ze niet zo vroeg al te gaan afspenen, maar er was geen houden meer aan. Marisa stond mee te eten uit het bakje van haar moeder en ook Sander toonde al interesse. Dus de Carnibest maar ontdooid en dat ging er in als koek. Na een paar mislukte pogingen vond ik gisteravond ook de eerste drolletjes in het kattenbakje. Plasjes nog niet, dus ik ga er vanuit dat Jenna nog steeds braaf de kittens laxeert.

Jenna heeft uitermate relaxt gereageerd op de komst van de drie logés. Ondanks dat die de eerse dagen tegen iedereen bliezen bleef ze kalm en onverstoorbaar. Nu het drietal hier een week is is de rust allang weergekeerd. Ze vinden de kittens reuze spannend en zitten gefascineerd voor het rennetje naar ze te kijken, maar dichterbij komen ze niet. Ze hebben het ook veel te druk met ravotten in de ren. Een paar volwassenen vinden de drie pubers wat minder leuk, vooral Björn moppert tegen ze, maar ze trekken zich er weinig van aan.

 

2 augustus 2015: Vijf weken oud

De kleintjes van Jenna zijn inmiddels vijf weken oud en ze doen het nog steeds hartstikke goed. Ze eten alle vier al ruim een week hun bakje vlees en het gaat heel goed. Net als het nestje van Jolie hebben ook deze kittens geen last van darmproblemen zoals ik vroeger met kittens nog wel eens meemaakte.
De kittens zijn voor de eerste keer ontwormd en ook daar reageren ze goed op. Ik heb ze nog geen brokjes zien eten, maar de kans bestaat dat ze als ze uit het rennetje mogen meteen op de brokken van de grote katten af gaan. Geen probleem, de volwassenen maken dan de kittenbrokjes wel op.

De drie logés vinden de kittens reuze spannend, maar in het rennetje bij ze gaan kijken is toch wel een beetje eng. De enige die het er op waagde was Donna, die heel voorzichtig met ze speelde. Verder vermaakt het drietal zich uitstekend met elkaar. Ze zijn veel buiten, Pepper heeft ook door hoe het kattenluik werkt dus ook hij kan vrij naar buiten. Donna snapt het nog steeds niet, dus tot haar grote teleurstelling haal ik haar 's avonds als het gaat schemeren naar binnen. Hun personeel is inmiddels terug van vakantie, dus vandaag en morgen gaan ze weer naar huis.

 

9 augustus 2015: Op ontdekking

Afgelopen dinsdag heb ik het rennetje weggehaald. De kittens vonden het natuurlijk meteen prachtig. Ze begonnen meteen met rondrennen. Ik blijf dat geweldig vinden, die eerste minuten buiten de ren. Even aarzelend en dan staartje omhoog en gaan. De eerste dag heb ik de deur naar de ren nog dicht gehouden zodat mama Jenna niet meteen overal tegelijk haar kittens in de gaten moest houden. De volgende dag was het weer droog en zonnig en dus gingen ze toen ook naar buiten. Marisa is en blijft de meest bijdehandte van het stel, die zat de eerste dag al op de trap naar boven en klomt en klautert overal op, zelfs op de hoge krabton.

Sinds een paar dagen hebben de kittens een tweede moeder. Gitta heeft na een paar weken mopperen besloten de kleintjes te adopteren. Ze claimt ze dusdanig dat Jenna af en toe wat verloren rondloopt omdat al haar kinderen bij Gtita liggen. Ze proberen zelfs bij haar te drinken en af en toe zie ik Gitta zelfs met een kitten slepen, wat natuurlijk bijna niet meer lukt omdat ze daar al veel te groot voor zijn. Nu is het vandaag wel weer tijd voor de tweewekelijkse poezenpil, dus het kan zijn dat Gitta's opgeleefde moederliefde daar weer door wordt getemperd.

Ze eten inmiddels allemaal goed. Behalve rauw krijgen ze inmiddels ook gewoon natover en ik heb ze ook allemaal al brokjes zien eten. Wel de brokken voor de groten, de kittenbrokjes laten ze staan voor de volwassenen die daar natuurlijk dankbaar gebruik van maken.

 

15 augustus 2015: Op de helft

Gisteren waren de kittens 7 weken oud en dus is de kittentijd alweer op de helft. Ze zijn er inmiddels helemaal aan gewend om meer bewegingsruimte te hebben. Ze gaan graag naar buiten en ravotten en stoeien in de ren. De kittens leren razendsnel klimmen en klauteren en iedere dag ontdekken ze weer nieuwe dingen. De kleintjes beginnen ook te wennen aan de gewoontes in Casa Jarinina. Ze weten inmiddels precies wanneer er natvoer of rauw geserveerd wordt en dan stan ze luid piepend klaar. Vooral Sander en Marisa zijn er goed in om me duidelijk te maken dat zij vooral niet moeten worden overgeslagen. Die twee zijn dan ook het zwaarst.

Gitta heeft haar gemoeder over de kittens weer gestaakt nadat ik haar vorig weekend haar tweewekelijkse halve poezenpil gaf. Na een dag had ze geen interesse meer in de kleinttjes en inmiddels moppert ze weer tegen ze, al is ze niet zo boos als haar dochter Jolie die echt helemaal niks moet hebben van de kleintjes. Gelukkig hebben ze elkaar en Yari en Jayne die wel met ze willen spelen. En natuurlijk hun mama, Jenna die nog steeds liefdevol over ze moedert en af en toe ook wel te porren is voor een robbertje stoeien.

Katertje Sander heeft inmiddels een nieuw huis gevonden. Hij gaat eind september verhuizen naar Rotterdam, waar hij het nieuwe speelmaatje wordt van Jarinina's Black Norton, die nu Joris heet. Joris en zijn butler verloren eind mei katertje Peter die erg ziek werd en vrij snel overleed. Omdat Joris het in zijn eentje niet zo gezellig vindt besloot zijn baasje gelukkig dat hij een nieuw vriendje krijgt en dat wordt Sander. Ik ben erg blij dat dit lieve knuffelkatertje straks daar mag gaan wonen.

Nieuwe plannen zijn er ook. Eigenlijk wilde ik een paar maanden "rust in de tent" en die komen er ook wel. Maar eind dit jaar mag Jayne van de poezenpil en gaat ze iop date met Jarinina's Pepper, zoon van Jolie en Oskar. Zijn personeel heeft ermee ingestemd dat hij eenmalig een nestje mag krijgen en zijn bereid om Pepper daarvoor "open" te houden. Ik ben heel enthousiast over deze combinatie en heel benieuwd wat er uit gaat komen. Als het lukt tenminste, want dat is natuurlijk nog afwachten. 
Dit betekent wel dat de eerdere plannen even in heroverweging moeten. Ik was van plan om Gitta en Kirsti samen een nestje te laten krijgen begin volgend jaar. Maar dat wordt nu later. Of ik laat het geplande nest met Kirsti doorgaan en doe het nest met Gitta later.  Eerst maar zien of het met Jayne gaat lukken, dat heeft nu de hoogste prioriteit, want als Pepper gaat sproeien is het uit met de pret natuurlijk.

 

22 augustus 2015: Even een dipje

De afgelopen week ging het eigenlijk gewoon goed met de kittens. Ze aten goed, speelden en stoeiden. Maar gisteren leek Marisa niet in orde. Ze moest een keer spugen, eerst dacht ik nog dat het kwam omdat ze vies regenwater had gedronken uit een emmer die ik daarna natuurlijk meteen leeg heb gegooid. Marisa leek weer op te knappen en dus heb ik alle kittens gisteravond hun tweede wormtablejtje gegeven. De twee meiden spuugden hem tot drie keer toe uit, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Ik zag bij het wegen dat alleen Sander goed was gegroeid, JeeWee ook wel, maar de meisjes bleven wat achter.
Vanmorgen wilde Marisa niet eten en dat is vreemd want die staat altijd als haantje de voorste vooraan. Ik zag dat ze diarree had, haar kontje was vies. Dus haar schoon gepoetst, maar even later zag ik haar spugen. Ik gaf haar een beetje lauw water met een spuitje maar dat kwam er even later ook weer uit. Toen was ik het zat en belde de dierenarts. Ik kon een uurtje later met haar langskomen. De dierenarts onderzocht haar, constateerde dat ze wat uitgedroogd was, maar alles voelde verder wel soepel. Dus Marisa kreeg een prikje tegen de misselijkheid en een spuit onderhuids vocht. Ik kreeg druppels mee tegen misselijkheid en we konden weer huiswaarts. De injectie deed zijn werk, al na een uur stond Marisa om eten te bedelen. Ze at nog niet veel, haar maagje is natuurlijk niet meteen weer in orde. Maar kleine beetjes licht verteerbaar voedsel pakt ze weer. Verder slaapt ze veel, liefst tegen de warme buik van mama Jenna.

Nu maar even duimen dat de andere drie niet ziek worden en dat Marisa snel weer opknapt. Ondanks dat ook Yora niet erg is gegroeid deze week lijkt zij niet ziek. Ik heb de afgelopen week wel wat foto's gemaakt maar zal de wekelijkse foto's morgen proberen te maken. De kittens liggen alle vier te slapen nu en het is veel te warm voor een fotoshoot.

Yora heeft ook haar toekomstige huisje gevonden. Ze gaat eind september verhuizen naar Maureen en Dick van Cattery av Froskeland. Zowel Jenna als Borre zijn door hen gefokt en dus krijgen ze met Yora een "kleinkind" in huis. Ik vind het hartstikke leuk dat mijn meisje bij hen gaat wonen. Ze zal het er zonder twijfel erg goed hebben en ik kan haar blijven volgen.
Binnenkort komt er bezoek voor JeeWee en Marisa. De geïnteresseerde heeft belangstelling voor één van hen. Als dit bezoek positief uitpakt is er dus nog één kitten dat nieuwe blikopeners zoekt.

 

28 augustus 2015: Het dipjewerd een dip

Helaas is het virus wat Marisa blijkbaar had opgelopen ook naar de rest overgeslagen. In de eerste dagen van de afgelopen week werden de kittens één voor één ziek. Marisa was er wel het ergst aan toe. Ze knapte maar niet op, de ene dag leek het beter te gaan en de volgende dag was het weer helemaal mis. Afgelopen dinsdag ging ik dus weer met haar naar de dierenarts. Die was met mij eens dat het zo niet echt op schoot. Dus ik kreeg antibiotica mee. In eerste instantie alleen voor Marisa, maar diezelfde avond zag ik dat Yora diarree had en ik was er toen al uit dat ik als er weer eentje ziek zou worden die ook meteen antibiotica zou geven. Dus zowel Marisa als Yora dinsdagavond aan de pilletjes. Woensdagmiddag volgden de jongens met ziek worden. Kort na elkaar moesten ze spugen. Ook bij hen aarzelde ik niet over wat te doen, dus ook zij aan de medicijnen. Helaas spuugde JeeWee zijn pil een paar minuten later weer uit dus dat hielp niet veel. Desondanks at hij de volgende ochtend weer maar ik heb geen risico genomen en dus volgt ook hij gewoon de rest van de kuur.

Deze situatie betekent wel dat de kittens gisteren niet zijn ingeënt, want dat kan natuurlijk niet als ze niet in orde zijn. De antibiotica deed overigens zijn werk en ze zijn inmiddels al wel weer opgeknapt, maar de kuur moet worden afgemaakt, voor de meiden vandaag voor het laatst, de jongens mogen nog een keer. Maandag ga ik bellen met de dierenkliniek om te overleggen wanneer ze kunnen worden ingeënt. Dit betekent dus dat ze wat later gaan verhuizen, maar dat is geen ramp.

Marisa heeft afgelopen dinsdag, ziek als ze was, wel haar toekomstige butler ontmoet. Ze gaat begin oktober in Brielle wonen, bij een lieve mevrouw die nog een oudere Norendame heeft. Marisa krijgt als vriendje een kitten uit een kittenopvang, dus genoeg mogelijkheden om te ravotten. Nu zoekt alleen katertje JeeWee nog een huisje. Wordt lastig misschien, want veel mensen houden niet van zwarte katten, en zwart smoke is misschien nog wel lastiger. Maar JeeWee is een ontzettend lief ventje en hij belooft prachtig te worden, dus ik ga er vanuit dat ik ook voor hem een fijn huis ga vinden.

Vanwege het mooie nazomerweer van vandaag en volgens de voorspellingen ook morgen, kunnen de kittens lekker veel naar buiten en dat doen ze dan ook. Ze stoeien en ravotten in de ren en genieten in het zonnetje. Alle vier maken ze probleemloos gebruik van het kattenluik, dus ik hoef als ik 's avonds de deur dichtdoe niet op te letten of er nog een kitten buiten loopt.

Inmiddels heb ik wel min of meer besloten dat Jayne en Kirsti tegelijk van de poezenpil gaan. Kirsti mag door Yari worden gedekt en oh oh oh wat zal hij dat geweldig vinden. De laatste weken loopt hij maar te zingen en te roepen, helaas ook 's nachts. En ik weet het: ik mag allang blij zijn dat hij niet sproeit want dan had ik een veel groter probleem. Maar een beetje moe word ik wel van die druktemaker. Hij maakt niet alleen herrie, hij maakt ook geen vrienden met zijn gedrag in de groep. Mama Jenna heeft hem al een paar keer flink op zijn kop gegeven en ook van zijn eigen moeder, zus en nicht krijgt hij met enige regelmaat de wind van voren. Maar onder de indruk is hij absoluut niet. De hormonen razen door zijn lijf, en dus "dekt" hij alles wat hij te pakken kan krijgen. Gisteren zat hij nota bene bovenop JeeWee, die daar bijna onder bezweek. Natuurlijk heb ik hem meteen tot de orde geroepen. Maar ik hoop dat ik het tot eind dit jaar ga volhouden met mijn hitsige casanova. Want die paar maanden rust tot er een volgend nest komt, daar had ik me toch eigenlijk wel op verheugd, en ik niet alleen.

 

5 sepember 2015: Eerste enting

Gisteren was het zo ver, een week later dan gepland omdat ze ziek waren geweet mochten de kittens mee naar dierenarts Nelleke de Beus. Ze kregen hun eerste enting en hun microchip. Inmiddels zijn ze alle vier volledig hersteld van de ellende van vorige week en de gewichten zijn weer netjes op peil. De kittens werden alle vier helemaal gezond verklaard, al is het knikje in de staart van JeeWee wel een knikstaart en geenbreuk. Dat betekent dat hij niet voor de fok mag worden gebruikt. Dat was al niet de bedoeling dus een ramp is het niet. JeeWee heeft zelf absoluut geen hinder van zijn "foutje". Hij is een vrolijk, speels, aanhankelijk en lief katertje en hij belooft een hele mooie jongen te worden met zijn zwart smoke jasje. JeeWee heeft nog geen nieuw personeel gevonden. Mocht dit niet lukken voordat de andere kittens gaan verhuizen dan blijft hij gewoon wat langer hier. En als hij hier nog woont als hij een maand of vijf oud is dan wordt hij gecastreerd.

Yari begint wel een vervelend ventje te worden met zijn hitisige katergedrag. Niet alleen valt hij de andere volwassenen lastig, hij heeft het nu ook op de kittens voorzien. De afgelopen dagen heeft hij ze alle vier al minstens twee keer aangerand. Hoor ik een kitten verontwaardigd schreeuwen dan hoef ik eigenlijk niet eens te gaan kijken wat er aan de hand is. Want dan is het vrij zeker dat Yari er bovenop zit, terwijl hij de kleine uk met een beet in de nek in bedwang houdt. Ik kan er weinig aan doen en een trauma zullen de kleintjes er niet van krijgen. Maar vermoeiend is het wel. Yari moet nog tot minstens ergens eind dit jaar wachten voordat hij mag dekken, want ik had me voorgenomen dat Kirsti pas eind november van de poezenpil gaat. MAar nu begint ook Oskar te "roepen", het is duidelijk katertijd aan het worden, ik hoor het ook aan de katten die hier los buiten rondlopen in de buurt. Dus we zullen zien hoe lang we het gaan volhouden op deze manier.

Ik heb gisteren wat groepsfoto's van de kittens gemaakt met meer geluk dan wijsheid. Ik ga vandaag proberen om nog wat meer individuele foto's te maken, de nieuwe foto's komen vandaag of morgen op de website.

 

12 september 2015: De tijd gaat veel te snel...

De tijdgaat veel te hard zoals altijd als er kittens zijn. Elf weken zijn de kittens van Jenna inmiddels. Hun eigen karakter, hun eigen willetje, het wordt steeds duidelijker. Sander is de stoere, klimt en klautert overal op, durft alles. JeeWee is de lieverd, die kan zomaar langs me lopen en bij wijze van begroeting even zijn pootjes om mijn enkel slaan. Yora is een pittig dametje dat duidelijk aangeeft wat ze wel en niet wil. Marisa had een jongen moeten zijn, stoer en onverschrokken, nergens bang voor en steevast haantje de voorste.

De kittens hebben wat last gehad van de enting, ze kregen diarree terwijl ze daar net van af waren na de antibioticakuur. Het lijkt op zich allemaal wel mee te vallen, alleen JeeWee moet weer terug op gewicht komen. Net als zijn zussen eet hij inmiddels weer, nu nog groeien. Sander had nergens last van, hij is met zijn 1400 gram veruit de zwaarste van de vier.

Yari wordt zo langzamerhand een plaag, al kan hij daar niet heel veel aan doen. Geleid door zijn hormonen loopt hij halve nachten te roepen en op gezette tijden vergrijpt hij zich aan een kitten. Meestal is Marisa de klos, die dan luidkeels gillend te kennen geeft daar niet van gediend te zijn. December is nog ver...

Vanmiddag komt er bezoek voor JeeWee, wie weet vindt ook hij zijn toekomstige huisje, we zullen het gaan zien. De foto's en filmpjes komen dus morgen :-)

UPDATE: JeeWee is gereserveerd. Hij gaat wonen bij Triumph (Brutus) en Harley (Boris) uit het nestje van Gitta en Oskar van vorig jaar. Zijn nieuwe personeel gaat hem Django noemen.

 

19 september 2015: 12 weken oud

Gisteren waren de kittens 12 weken oud. Ik realiseer me dat ze, als ze  niet ziek waren geworden, volgrend weekend al zouden gaan verhuizen. Nu blijven ze nog een weekje langer omdat ze volgende week pas worden ingeënt. De ukkies vermaken zich prima, ze stoeien en ravotten en ze hebben ook de buitenklimpalen ontdekt. Omdat ze alle vier weten hoe het kattenluikje werkt kunnen ze naar buiten wanneer ze willen. Dus er komt er ook regelmatig eentje kletsnat binnen omdat het in de regen toch ook best wel leuk is in de ren.

De kittens kruipen nog regelmatig bij elkaar of bij hun moeder om te slapen, maar soms ben ik er eentje kwijt. Vooral Yora gaat soms naar boven en ligt dan in haar uppie op mijn bed in een poezenmandje te slapen. Of samen met een kittenhatende volwassene, die dan blijkbaar niet doorhad dat ze erbij was komen liggen.

Yari blijft vrolijk doorgaan met zijn concerten en het aanranden van de kittens. Gelukkig lijken die er weinig last van te hebben. Yari mocht afgelopen maandag mee voor zijn snaptest en stal natuurlijk weer de harten van de medewerkers van het dierenziekenhuis met zijn charmes. Al vond hij het bloed prikken niet leuk, toen sloeg toch wel even de stress toe. Maar uiteraard was zijn test negatief en dus staat niets een nestje van deze geweldig lieve en leuke vent nog in de weg. Hij mag behalve Kirsti ook een poes van "buiten" ontvangen, ik ben heel benieuwd of het allemaal gaat lukken. Kirsti krijgt overigens vandaag nog gewoon de pil, die moet echt nog even wachten.

 

26 september 2015: De laatste week met Jenna's kittens

Gisteren is de laatste week hier in gegaan met Jenna's kittens. Gisteren zijn ze voor de tweede keer ingeënt en nagekeken door de dierenarts. Ze waren alle vier netjes gegroeid, ook JeeWee doet het weer goed al is hij wel de lichtste van het viertal. Maar ik ga er van uit dat hij zijn zussen rap voorbij zal gaan de komende tijd. De dierenarts zag achter in zijn bekje een inmiddels hersteld zweertje, wat ik helaas over het hoofd heb gezien toen ik zijn bekje checkte omdat hij niet wilde eten. Het zat helemaal achterin en was dus moeilijk te zien. Dit moet zijn veroorzaakt door het niesziektevirus (calici) waarmee de kittens worden ingeënt. Zijn verminderde eetlust was dus wel te verklaren want dit zal best pijn hebben gedaan.
Tot nu toe geen spoor van een entreactie dus ik hoop dat ze er deze keer alle vier goed doorheen gaan rollen. Dat zou wel fijn zijn want de nieuwe blikopeners kijken reikhalzend uit naar de komst van hun nieuwe huisgenootje. Als alles naar wens verloopt verhuist Marisa komende donderdag als eerste, vrijdag vertrekt JeeWee en zaterdag ga ik Yora zelf wegbrengen naar Maureen en Dick in Dordrecht. Voor de verhuizing van Sander moet ik nog een afspraak maken, hij verhuist waarschijnlijk kort na het weekend volgende week.

Jenna begint afstand te nemen van haar kittens, hoewel ze nog steeds welkom zijn bij haar. Ze maakt zich niet meer zo druk om ze en ze gaat meer haar eigen gang. Al ziet ze het nog wel alas haar taak om de kater van de buren weg te jagen als die te dicht bij de ren komt tijdens zijn rondje door onze achtertuin. Voor Jenna wordt het nu tijd om weer goed op gewicht te komen en weer een mooie vacht te krijgen. Ze krijgt ruim de tijd om te herstellen van deze tocch voor haar wel intensieve zoogperiode. Het komende jaar mag ze meegenieten of zich ergeren, dat kan ook, met de kittens van anderen. De eerste die op de nominatie staat is Kirsti. Ik denk dat ik niet lang meer kan wachten met haar en Yari omdat mijn zwartwitte vriend zich behoorlijk onmogelijk gedraagt nu zijn Suprelorin is uitgewerkt. Dus waarschijnlijk gaat Kirsti binnenkort van de poezenpil. Aan haar gedrag merk ik overigens wel dat ze volgens mij wel toe is aan weer een nestje. Dus we zullen zien of het gaat lukken.

 

3 oktober 2015: Jenna's kittens vliegen uit

Vanaf afgelopen donderdag is de uittocht van Jenna's kittens begonnen. Marisa, die vanaf nu Saar gaat heten, verhuisde als eerste. Een paar uur later kreeg ik van haar nieuwe mevrouw al een berichtje: Ze had de reis goed doorstaan, ze werd rustig in de auto toen Radio 2 werd aangezet. Tja, die staat hier ook elke dag aan en het was ook het thema van dit nestje. Saartje doet het goed in haar nieuwe huis, ze speelt en ze spint zodra ze wordt aangeraakt. Vandaag mag ze kennis gaan maken met haar nieuwe vriendje Borre, die uit een kittenopvang komt.

Gisterochtend werd JeeWee, vanaf nu Django, opgehaald om te verhuizen naar Maarsenbroek. Hij mag daar samen met Boris en Brutus uit het nestje van Gitta en Oskar van vorig jaar de boel op stelten gaan zetten. De eerste kennismaking verliep al vrij goed, de broers zijn nieuwsgierig, Django nog wat afwachtend maar het ziet er goed uit.

Gistermiddag vertrok ik naar Dordrecht om Yora weg te brengen naar Maureen en Dick. Ze mocht even in haar reismandje blijven zitten om te wennen aan de groep katten, want er loopt daar natuurlijk nogal wat rond. De volwassen dames kwamen snuffelen aan de reismand, de kittens klommen er bovenop. Toen ik Yora uit haar mandje haalde en op schoot nam wilde ze toch vrijwel meteen op onderzoek uit. Voorzichtig verkende ze de omgeving, kroop in een hoekje en ging daar zitten blazen tegen iedereen die te dichtbij kwam. Maar al snel kwam ze uit haar schuilplaats en maakte voorzichtig een rondje door de woonkamer. Daarna kroop ze op de bank tegen me aan en ging liggen slapen. Toen we gingen eten wilde ze wel een paar hapjes draadjesvlees van mijn bord. Toen ik wegging lag ze rustig op de bank. Ik denk dat haar nieuwsgierigheid het vrij snel gaat winnen van haar angst. Hopelijk vindt ze snel leuke speelmaatjes bij de kittens, die ongeveer net zo oud zijn als Yora.

Aanstaande maandag verhuist Sander als laatste. Hij gaat naar Rotterdam, waar hij het nieuwe vriendje wordt van Norton. Sander vermaakt zich hier nog prima in zijn eentje. Hij rent vrolijk rond en als hij moe is kruipt hij bij zijn mama Jenna om te slapen.

Hiermee komt een eind aan de kittentijd van Jenna's eerste nestje. Op wat kleine hindernissen na is het allemaal heel goed gegaan. Ik heb samen met Jenna hopelijk vier lieve, levenslustige en gezonde Noortjes afgeleverd die vol vertrouwen hun toekomst tegemoet gaan in hun nieuwe huis. Ik wens ze alle vier heel veel geluk, samen met hun butlers.

 

24 november 2015: Kirsti en Yari

Na een paar weken relatieve rust in Casa Jarinina is er nu weer nieuws te melden. Vorige week werd Kirsti krols. Na ruim vier weken van de pil was het eindelijk feest voor Yari. Op woensdagavond was ze al heel vriendelijk, gaf kopjes aan alles en iedereen. 's Morgens vroeg werd ik wakker omdat ik haar en Yari druk samen hoorde kletsen. Ik stapte uit bed om te gaan kijken maar ik was de slaapkamer nog niet uit of ik hoorde een verontwaardigde dekschreeuw. Yari had zijn eerste kans al gegrepen. Ik zette het tweetal apart op de kattenkamer waar vervolgens de eerste uren niets meer gebeurde. Maar halverwege de middag kwam Yari "op stoom" en uiteindelijk heeft hij haar in anderhalve dag zo'n 15 keer gedekt. Toen vond ik het wel zo'n beetje welletjes en heb ik het liefdeskoppel maar uit elkaar gehaald. Kirsti was nog wel wat krolsig, en dus heb ik haar nog twee dagen op de kattenkamer apart gehouden, meestal met gezelschap van Jolie. Want hoewel Oskar geen belangstelling voor haar leek te hebben wilde ik niet het risico lopen dat hij haar ook zou dekken. Inmiddels is Kirsti krols-af en nu wordt het afwachten of ze zwanger is. Aan de inzet van Yari heeft het in ieder geval niet gelegen. Rond 10 december, drie weken na de dekking, weten we hopelijk of Kirsti zwanger is. Als het is gelukt worden de kittens rond 22 januari 2016 verwacht.

Yari heeft nu de smaak helemaal te pakken. Na zijn avontuur met Kirsti probeert hij alle andere dames te versieren, die daar helaas niet van zijn gediend. Vooral Jenna en Jayne moeten het ontgelden, maar helaas loopt de kleine Casanova het ene blauwtje na het andere. Er staat nog een verzoek voor een buitendekking voor hem, dus met een beetje geluk mag hij binnenkort nog een keer zijn kunsten vertonen.

Met de rest van de groep gaat het prima. Jonna heeft half oktober een bezoekje aan de tandarts gebracht. Er zijn wat tanden en kiezen getrokken waar ze volgens de dierenarts flink last van moet hebben gehad. Het gaat goed met mijn meisje. Ook is er bij Jonna bloed geprikt voor een "breed bloedbeeld" omdat ze de afgelopen periode flink is afgevallen. Alles wees op een te snel werkende schildklier, maar haar waarde was goed, dus daar ligt het niet aan. Ik heb met de dierenarts afgesproken dat ik in de gaten houd of ze verder afvalt want dan moeten we verder gaan kijken. Misschien kwam het ook omdat ze last had van haar gebit en daardoor minder at. En daarbij: Jonna is inmiddels 10, dus ze zal ook vanwege haar leeftijd wel wat in gewicht verminderen. Wat wel grappig is: Het haar op haar buik is weer gaan groeien omdat ze zich daar niet meer zo fanatiek poetst nu ze na kattenbakbezoek weer gewoon haar kontje kan wassen, waar ze vroeger neit bij kon door haar dikke buik.

 

14 december 2015: Kirsti is zwanger

Inmiddels is het ruim drie weken geleden dat Kirsti door Yari werd gedekt. Al na twee weken had ik het idee dat ze zwanger was, en die aanwijzingen werden in de week daarna alleen nog maar sterker. Tepeltjes checken mocht ik maar amper, maar dat was ook eigenlijk niet meer nodig, het was wel duidelijk: Kirsti verwacht rond 22 januari haar tweede nestje. Haar eetlust begint toe te nemen en ze slaapt veel. Daarnaast is ze supervriendelijk en kroelerig, echt een aanstaande moeder dus. Ik ben heel benieuwd wat die twee samen gemaakt hebben.

Het worden drukke tijden hier, want inmiddels is ook Jayne van de poezenpil. Haar beoogde minnaar Pepper begon wat te sproeien en aangezien hij bij liefhebbers woont was dat aanleiding om actie te ondernemen. Het wordt nu afwachten wanneer Jayne krols wordt. Om te voorkomen dat ze door Yari of Oskar wordt gedekt zet ik Jayne nu apart op de kattenkamer voor de nacht of als ik van huis ben. Ze heeft dan wel altijd gezelschap zodat ze niet urenlang alleen zit. Nu maar hopen dat ze snel krols wordt en dat het ook zal lukken met Pepper.

 

25 december 2015: Kirsti is op de helft

Kirsti is inmiddels op de helft van haar zwangerschap. Het gaat prima met mijn Aapje, ze gaat rustig haar gang, slaapt nog steeds veel en komt regelmatig om een extra hapje natvoer vragen. ze eet lekker haar buikje rond. Kirsti is nog niet heel veel aangekomen, er is nu zo'n drie ons bij. we zullen zien waar ze op uitkomt uiteindelijk, ik weeg haar ook niet heel regelmatig overigens. Soms koop ik een onsje rosbief voor Kirsti om haar extra te verwennen. Dat wordt zeer gewaardeerd, meestal moet ik oppassen dat ze niet in één keer met alles aan de haal gaat. Kirsti is heel vriendelijk tegen alle andere katten. Een paar dagen geleden kwam ze 's nachts op bed, en toen lag Jenna op haar favoriete plekje, het kussen naast het mijne, waar een oude handdoek overheen ligt. Even liep Kirsti wat te draaien, toen besloot ze om er maar gewoon gezellig bij te gaan liggen. Purrend kroop ze tegen Jenna aan, die even verbaasd opkeek maar toen maar gewoon meedeed met de onverwache knuffelsessie.

Jayne is ondertussen twee weken van de poezenpil. Krols is ze nog niet maar de open katers Yari en Oskar vinden dat ze erg lekker ruikt. De eerste dagen na het stoppen met de pil viel het nog wel mee, maar inmiddels kan ik Jayne echt niet meer alleen laten met de jongens. Heel soms zijn Oskar en zij samen in de woonkamer, dan kan ik erbij zitten en kijken hoe ze zich gedragen. Maar verder zorg ik dat er continu een deur tussen zit.