Tja, een betere titel voor dit stukje kon ik niet bedenken. Want Nina kan het maar niet met zichzelf eens worden waar haar kittens het beste af zijn. De eerste dagen ging het redelijk "achter de hekjes", zeker toen ik de krabton daar had neergezet.
Maar sinds afgelopen weekend ging het weer mis. Gitta werd krols, wie weet lag het daar aan, maar Nina begon weer met haar kittens te slepen. 's Morgens vond ik ze weer in hetzelfde hoekje naast de bank waar ze ze al eerder naartoe had gebracht. Zaterdag lukte het nog wel om haar ertoe te bewegen niet meer te slepen nadat ik ze had terug gezet. Zondagochtend lagen ze weer in dezelfde hoek, maandagochtend idem. Toen ik maandagmiddag thuis kwam had Nina haar vijftal opnieuw verhuisd. Toen ik ze weer terug zette begon ze vijf minuten later alweer aan een verhuizing. Toen wist ik dat het geen zin meer had. Ik heb de hekjes weggehaald en de kooi afgebroken, alle spullen in de woonkamer weer zo'n beetje op de oude plaats terug gezet en het maar zo gelaten.
Ik heb alleen nog een doosje neergezet waar een elektrisch warmtematje in ligt en daar gaan ze nu wel liggen met z'n allen, dat is tenminste iets.

Sinds vrijdag probeer ik de kleintjes wat te laten eten en dat gaat redelijk. Alleen Fringaatje vindt de melk van mama kennelijk nog lekkerder dan de hapjes die ik ze voorzet. Maar ook zij blijft wel groeien dus ik laat het nog maar even. Sinds de kittens "los" zijn is het natuurlijk wel oppassen geblazen, want ze zijn inmiddels razendsnel op hun kleine pootjes. Zo zitten ze alle vijf in de woonkamer, en zo zit er eentje achter mijn voeten in de keuken. Dus ik loop uitsluitend op sokken (dat deed ik overigens toch al) en trek mijn schoenen uit op de deurmat. Ik moet er niet aan denken een kitten te vertrappen.

De verstandhouding tussen Nina en de andere drie volwassen katten is gelukkig nog steeds goed. Af en toe schrikt Nina ergens van en dan zit ze er wel eens eentje even achterna, maar tot nu toe is het met een sisser afgelopen. Björn en Gitta nemen nog steeds zorgtaken op zich, dus Nina heeft het weer goed voor elkaar en lekker makkelijk.

Dit weekend geen kittenvisite met een camera, dus ik heb deze keer zelf foto's gemaakt van het vier weken oude span.

Afgelopen vrijdag heb ik de gok gewaagd om Nina en haar kittens uit de slaapkamer naar de woonkamer te verhuizen.
Nina was het daar eerst niet mee eens, een beetje mopperig hobbelde ze achter me aan toen ik met haar kittens in een klein kartonnen doosje naar beneden ging. Ik legde de kleintjes in de kittenkooi, waar een doos in stond met een lekker warme fleecedeken en een elektrisch warmtekleedje. De ideale plek leek het me voor Nina en haar kroost. Na nog wat gemopper leek Nina het daarmee eens te zijn. Spinnend strekte ze zich uit en liet de kleintjes bij haar drinken. De hele dag ging het goed, ook toen ik even de deur uit ging voor een snelle boodschap.
Maar toen ik ' s avonds naar bed ging werd Nina onrustig. Ik lag nog geen kwartier in bed of ik hoorde haar in de slaapkamer. Toen ik een uur later uit een hazenslaapje ontwaakte hoorde ik een kitten piepen. Ik dacht dat Nina een kitten mee naar boven had genomen. Nou, dat had ze ook, alleen niet eentje, maar vier. Ze was net weer naar beneden om de laatste te halen. Ik vond dat ik haar toch moest proberen te overreden om beneden te blijven. Ik bracht haar kleintjes weer naar beneden, maar ze wilde niet in de kitttenkooi blijven. Met een kitten in haar bek klauterde ze over de kattenbak die ik voor de half open ingang van de kittenkooi had gezet en zonder al te veel moeite sprong ze met har kleintje bij zich over de konijnenhekjes die om de kooi stonden. Ik deed de kamerdeur dicht, in de hoop dat ze toch zou kalmeren. Ik hoorde geen gejammer van beneden komen, en besloot niet meer te gaan kijken en maar af te wachten hoe de situatie de volgende morgen was.
Nina had haar vijftal weer uit de kooi gehaald, ze lagen op een hoopje te slapen, op de grond naast de bank. Ik bedacht dat Nina misschien in de krabton wilde, die nog boven stond. Ik sleepte het ding de trap af en zette hem naast de kittenkooi binnen de hekjes. Ik legde de kittens erin, en dat leek Nina prima te vinden. De hele dag ging het goed, geen gesleep, geen stress. José van Cattery Godarta kwam langs, ze mocht alle kleintjes knuffelen en op de foto zetten, Nina vond het allemaal prima. Maar zondagmorgen lagen de kittens weer op dezelfde plek, naast de bank op de grond. Ik piekderde me suf: Waarom doet ze dat nou? Ze lijkt het verder toch prima te vinden. Ik bracht de kleintjes weer terug, en weer ging het de hele dag goed. Er kwam kittenbezoek, en ook dat vond Nina best. Iedereen mag haar kittens bewonderen, zolang je ze maar teruggeeft als ze beginnen te piepen.
Ik kon nog één ding bedenken: Ze vond het eng in het donker als ik naar bed ging. Ik zocht een klein schemerlampje uit de kast en deed dat aan toen ik ging slapen. Vanmorgen vond ik tot mijn grote opluchting de kleintjes en hun moeder in ieder geval binnen de hekjes, ze was niet weer gaan slepen. Dat ze niet in de ton en ook niet in de kooi lagen maar op een dekbedhoes die ik op de grond had gelegd ten spijt. De kittens leken het niet koud te hebben, ze lagen op en over elkaar te slapen en voelden lekker warm aan.
Ook toen ik vanmiddag van mijn werk kwam had Nina de kittens niet verplaatst.
Nu dan maar hopen dat ze stopt met slepen...

Christy heeft als eerste een nieuw huis gevonden. Ze gaat wonen bij Ingrid van Cattery Of Shepperds Home in Apeldoorn en ze gaat Yazhi heten.

Twee weken oud zijn Nina's kittens en ze veranderen langzaam van een soort hamstertjes in kleine katjes, die dapper proberen of ze al een paar stapjes kunnen lopen en met hun blauwe baby-oogjes lekker lodderig de wereld in kijken.

Afgelopen zondag kwamen twee collega-Norenfokkers op bezoek, Ria van cattery Folgefonna en Coby van cattery Elivagar. Uiteraard waren de dames razend benieuwd naar de kittens, dus al snel zaten we met z'n drieën in de slaapkamer. Nina lag bij haar kroost, maar liet zonder problemen toe dat op een gegeven moment alle vijf de kleintjes op het bed werden gezet voor een uitgebreide fotoshoot. Alleen toen Christy wel heel hard begon te schreeuwen kwam mama haar ophalen in ging ze in de bek mee de ton weer in.
Maar verder vond Nina alles best en lag ze het getut met haar kroost spinnend gade te slaan.
Ook wat Gitta betreft is Nina tolerant met hoofdletters. Gitta mag alles met de kittens. Ze mag ze wassen en vertroetelen, ze mag bij ze gaan liggen in de ton. Dat laatste vindt Nina wel makkelijk, dan kan zij tenminste even de pootjes strekken of zien of er ergens nog wat te eten valt te snaaien. Het is dat Gitta geen melk heeft, anders zou Nina haar als fulltime nanny inhuren.
Björn moet nog een beetje wennen aan de kleintjes, hij vindt ze nog een beetje eng. Zoals het een echte man betaamt denkt hij waarschijnlijk "Ik ga ze pas leuk vinden als ze kunnen lopen".
Jonna houdt zich afzijdig van het jonge geluk, voor haar hoeft al die drukte niet. Maar ze loopt af en toe wel gewoon de slaapkamer in, werpt eens een schichtige blik richting krabton om vervolgens snel naar mij toe te komen of toch maar weer te vertrekken. Ik heb haar voorzichtig kennis laten maken met een kitten, ze snuffelde er voorzichtig aan, mar toen ze haar voorpootje optilde wist ik niet zeker of ze de kleine een mep wilde geven, dus heb ik die toen maar weer snel weggepakt.

De kittens kunnen inmiddels wel zien en horen denk ik, ze reageren als ik bij ze kom, niet alleen als ik ze oppak voor de tot nu toe dagelijkse weegsessie. Blizzard is wel de clown van het spul, hij valt met zijn vele wit ook wel het meeste op. Fringa is een echt meisje, lief en zacht. Frosty is rustig en meestal een beetje op de achtergrond. Christy is de kattenkop van het stel, ze schreeuwt het hardst van allemaal. Noëlle is een wat rustiger meisje, bij wie het rood al mooi door haar vachtje heen begint te komen, net als bij Fringa.

De kittens groeien als kool. Ze komen soms 20 gram of meer per dag aan, terwijl de helft ook al heel mooi is. Nina lijkt wel slagroom te geven in plaats van gewoon melk. Ze eet dan ook voor drie, ze lijkt wel onverzadigbaar.

Het jonge gezin huist nog steeds in de krabton, dat bevalt Nina kennelijk nog steeds prima. De slaapkamerdeur staat inmiddels ook open als ik niet thuis ben en dat gaat ook allemaal goed. Er is geen ruzie tot nu toe. Als dat zo blijft dan teken ik ervoor. Voorlopig blijven de kittens nog boven, ik denk nog ruim een week, en dat ik dan ga proberen hoe het gaat als ik ze naar beneden verhuis.
Nu is dat sowieso nog geen goed idee, want grote zus Gitta is krols en loopt op sommige momenten enorm herrie te maken.

Verder is er eigenlijk niets te melden. Alles gaat goed, Nina is gezond, de kittens groeien en zijn tevreden, dus dan ben ik het ook :-)