De belevenissen van de bewoners van Cattery Jarinina

 

De laatste berichten van het dagboek van 2015, over de zwangerschap van Kirsti:

24 november 2015: Kirsti en Yari

Na een paar weken relatieve rust in Casa Jarinina is er nu weer nieuws te melden. Vorige week werd Kirsti krols. Na ruim vier weken van de pil was het eindelijk feest voor Yari. Op woensdagavond was ze al heel vriendelijk, gaf kopjes aan alles en iedereen. 's Morgens vroeg werd ik wakker omdat ik haar en Yari druk samen hoorde kletsen. Ik stapte uit bed om te gaan kijken maar ik was de slaapkamer nog niet uit of ik hoorde een verontwaardigde dekschreeuw. Yari had zijn eerste kans al gegrepen. Ik zette het tweetal apart op de kattenkamer waar vervolgens de eerste uren niets meer gebeurde. Maar halverwege de middag kwam Yari "op stoom" en uiteindelijk heeft hij haar in anderhalve dag zo'n 15 keer gedekt. Toen vond ik het wel zo'n beetje welletjes en heb ik het liefdeskoppel maar uit elkaar gehaald. Kirsti was nog wel wat krolsig, en dus heb ik haar nog twee dagen op de kattenkamer apart gehouden, meestal met gezelschap van Jolie. Want hoewel Oskar geen belangstelling voor haar leek te hebben wilde ik niet het risico lopen dat hij haar ook zou dekken. Inmiddels is Kirsti krols-af en nu wordt het afwachten of ze zwanger is. Aan de inzet van Yari heeft het in ieder geval niet gelegen. Rond 10 december, drie weken na de dekking, weten we hopelijk of Kirsti zwanger is. Als het is gelukt worden de kittens rond 22 januari 2016 verwacht.

Yari heeft nu de smaak helemaal te pakken. Na zijn avontuur met Kirsti probeert hij alle andere dames te versieren, die daar helaas niet van zijn gediend. Vooral Jenna en Jayne moeten het ontgelden, maar helaas loopt de kleine Casanova het ene blauwtje na het andere. Er staat nog een verzoek voor een buitendekking voor hem, dus met een beetje geluk mag hij binnenkort nog een keer zijn kunsten vertonen.

Met de rest van de groep gaat het prima. Jonna heeft half oktober een bezoekje aan de tandarts gebracht. Er zijn wat tanden en kiezen getrokken waar ze volgens de dierenarts flink last van moet hebben gehad. Het gaat goed met mijn meisje. Ook is er bij Jonna bloed geprikt voor een "breed bloedbeeld" omdat ze de afgelopen periode flink is afgevallen. Alles wees op een te snel werkende schildklier, maar haar waarde was goed, dus daar ligt het niet aan. Ik heb met de dierenarts afgesproken dat ik in de gaten houd of ze verder afvalt want dan moeten we verder gaan kijken. Misschien kwam het ook omdat ze last had van haar gebit en daardoor minder at. En daarbij: Jonna is inmiddels 10, dus ze zal ook vanwege haar leeftijd wel wat in gewicht verminderen. Wat wel grappig is: Het haar op haar buik is weer gaan groeien omdat ze zich daar niet meer zo fanatiek poetst nu ze na kattenbakbezoek weer gewoon haar kontje kan wassen, waar ze vroeger neit bij kon door haar dikke buik.

 

14 december 2015: Kirsti is zwanger

Inmiddels is het ruim drie weken geleden dat Kirsti door Yari werd gedekt. Al na twee weken had ik het idee dat ze zwanger was, en die aanwijzingen werden in de week daarna alleen nog maar sterker. Tepeltjes checken mocht ik maar amper, maar dat was ook eigenlijk niet meer nodig, het was wel duidelijk: Kirsti verwacht rond 22 januari haar tweede nestje. Haar eetlust begint toe te nemen en ze slaapt veel. Daarnaast is ze supervriendelijk en kroelerig, echt een aanstaande moeder dus. Ik ben heel benieuwd wat die twee samen gemaakt hebben.

Het worden drukke tijden hier, want inmiddels is ook Jayne van de poezenpil. Haar beoogde minnaar Pepper begon wat te sproeien en aangezien hij bij liefhebbers woont was dat aanleiding om actie te ondernemen. Het wordt nu afwachten wanneer Jayne krols wordt. Om te voorkomen dat ze door Yari of Oskar wordt gedekt zet ik Jayne nu apart op de kattenkamer voor de nacht of als ik van huis ben. Ze heeft dan wel altijd gezelschap zodat ze niet urenlang alleen zit. Nu maar hopen dat ze snel krols wordt en dat het ook zal lukken met Pepper.

 

25 december 2015: Kirsti is op de helft

Kirsti is inmiddels op de helft van haar zwangerschap. Het gaat prima met mijn Aapje, ze gaat rustig haar gang, slaapt nog steeds veel en komt regelmatig om een extra hapje natvoer vragen. ze eet lekker haar buikje rond. Kirsti is nog niet heel veel aangekomen, er is nu zo'n drie ons bij. we zullen zien waar ze op uitkomt uiteindelijk, ik weeg haar ook niet heel regelmatig overigens. Soms koop ik een onsje rosbief voor Kirsti om haar extra te verwennen. Dat wordt zeer gewaardeerd, meestal moet ik oppassen dat ze niet in één keer met alles aan de haal gaat. Kirsti is heel vriendelijk tegen alle andere katten. Een paar dagen geleden kwam ze 's nachts op bed, en toen lag Jenna op haar favoriete plekje, het kussen naast het mijne, waar een oude handdoek overheen ligt. Even liep Kirsti wat te draaien, toen besloot ze om er maar gewoon gezellig bij te gaan liggen. Purrend kroop ze tegen Jenna aan, die even verbaasd opkeek maar toen maar gewoon meedeed met de onverwache knuffelsessie.

Jayne is ondertussen twee weken van de poezenpil. Krols is ze nog niet maar de open katers Yari en Oskar vinden dat ze erg lekker ruikt. De eerste dagen na het stoppen met de pil viel het nog wel mee, maar inmiddels kan ik Jayne echt niet meer alleen laten met de jongens. Heel soms zijn Oskar en zij samen in de woonkamer, dan kan ik erbij zitten en kijken hoe ze zich gedragen. Maar verder zorg ik dat er continu een deur tussen zit.

2016

15 januari 2016:De laatste loodjes voor Kirsti

De laatste week van de zwangerschap van Kirsti is ingegaan. Het gaat nog steeds goed met haar. Ze groeit gestaag en komt regelmatig om een hapje extra eten vragen. Verder slaapt ze veel en houdt haar gemak, zoals zwangere poezen dat doorgaans doen. Vanaf vandaag nog een week en dan kunnen we hopelijk de kittens van haar en Yari verwelkomen.

Het is de afgelopen week een beetje hectisch geweest in Casa Jarinina. Vorig weekend kreeg Oskar bezoek van een poes van een andere cattery. Na heel lang wachten was ze eindelijk krols geworden. Of het gelukt is weten we pas over een week of drie, maar Oskar was in ieder geval erg lief voor zijn vriendinnetje.

Nadat deze dame was vertrokken was het de beurt aan Jayne. Jayne krijgt een tien voor timing. Haar beoogde verloofde, Jarinina's Pepper kwam samen met zijn zus Donna logeren omdat hun personeel een paar dagen weg ging. Een dag voordat hij arriveerde werd Jayne krols. ik had haar al vier weken apart gehouden van Yari en Oskar en nu was het zo ver. Toen ik haar bij Pepper op de kamer zette reageerde hij in eerste instantie vijandig. Hij begon te loeien en Jayne raakte in paniek. Ik pakte haar op schoot en bleef met haar zitten terwijl ik zachtjes tegen haar en Pepper praatte. Pepper werd rustiger en had al snel door dat Jayne krols was. Toen ik Jayne neerzette ging Pepper pal naast haar liggen en snuffelde voorzichtig aan haar. Jayne was eerst nog wat argwanend maar al snel toonde ook zij interesse. Ik liet het stel alleen en ging na tien minuten even bij ze kijken. Tot mijn verbazing was Pepper toen al bezig aan zijn eerste dekpoging. Het was voor beiden de eerste keer en dat was te zien. Het was lachwekkend hoe Jayne rondjes draaide en Pepper netjes met haar mee bewoog. In de gekste standjes trof ik ze soms aan de dagen daarna als ik even bij ze ging checken. Of er een succesvolle dekking tussen heeft gezeten....geen idee, ik heb haar niet horen schreeuwen. Het zou zomaar kunnen, maar het kan ook goed zijn dat het niks is geworden. Na ruim twee dagen likt Jayne's krolsheid over. Pepper probeert haar niet mer te dekken. Omdat Pepper niet in mijn groep kan - als inmiddels volwassen open kater gaat hij de strijd aan met Yari en Oskar - blijven hij en Jayne samen op de kattenkamer totdat Pepper over twee dagen weer naar huis gaat. En dan wordt het afwachten of het gelukt is.

Maar eerst dus de bevalling van Kirsti. Met gezonde spanning zoals altijd kijk ik ernaar uit. Hopelijk gaat alles goed en liggen er eind volgende week een paar lieve bos-ukkies bij haar aan de borst.

 

28 januari 2016: Mama Kirsti

Een beetje later dan de bedoeling was kan ik de lezers van de Kattenkrabbels laten weten dat Kirsti voor de tweede keer mama is geworden. Ze is op zondag 24 januari bevallen van twee gezonde zoons. Helaas werd er naast deze twee zeer levenslustige mannetjes ook een onvolgroeid en dus dood kittentje geboren. Omdat dit ook bij Jenna het geval was met haar nestje van juni vorig jaar, heb ik er nu voor gekoen om het kittentje te laten onderzoeken door de Faculteit Diergeneeskunde te Utrecht. Geen idee of daar iets uit komt waar ik iets mee kan, maar wie weet.

Met de twee mannetjes gaat het goed. Ze groeiden in het begin niet zo goed, dat werd mede veroorzaakt doordat Kirsti zich kort na de bevalling niet lekker voelde. Ik ben dan ook na twee dagen met haar bij de direnarts geweest. Ze heeft medicatie gehad waar ze gelukkig goed op lijkt te reageren. 

Kirsti heeft een rood gemarmerd met wit katertje gekregen, zijn naam is Jarinina's Harald Yarison. En er is een zwart gestreept met wit katertje, Jarinina's Jalmar Yarison. De jongens zijn vernoemd naar hun opa's, Harald av Litte Kattestupet en Torvhede's Jalmari.Ze waren lichtgewichtjes bij de geboorte, 95 en 88 gram, maar ik ga samen met mama Kirsti goed voor ze zorgen om ze hopelijk te laten opgroeien tot gezonde stoere Noren.

Voor Jalmar is inmiddels interesse getoond, Harald is op dit moment beschikbaar. Ik hoop vandaag of morgen de website bij te werken met alle informatie en foto's

 

1 februari 2016: 1 week oud

Gisteren waren Kirsti's jongens een week oud en het gaat prima met ze. Vooral Harald groeit als kool en is inmiddels de 2 ons gepasseerd. Jalmar doet het wat rustiger aan, hij weegt nu zo'n 150 gram. Kirsti's melk is goed op gang gekomen en de heren hebben besloten niet langer met zijn tweeën om één tepel te vechten. 

Kristi is weer helemaal hersteld. Ze heeft na het eerste bezoek aan de dierenarts vorige week dinsdag nog twee keer een injectie gekregen met antibiotica. Dat vond ze niet leuk, ze wist bij de tweede en derde keer wat er ging gebeuren en liet duidelijk merken dat e het daar niet mee eens was. Maar ze is er nu van af en gelukkig is ze weer helemaal de oude. Kirsti is ietsje minder gestresst dan de eerste dagen. Ik mag de kleintjes nu wegen en ook foto;s van ze maken zonder dat ze meteen in paniek raakt. Ik doe dit altijd wel "in het zicht" zodat ze haar kroost niet uit het oog verliest.

Kirsti woont zoals vrijwel alle mamapoezen hier, in een doos van Zooplus. Ik was gisteren van plan om vandaag het bedje in de doos te verschonen maar Kirsti vond dat dat gisteravond om 11 uur moest. De doos staat naast mijn bed en toen ik wilde gaan slapen begon Kirsti te spoken. In de doos, uit de doos, onder het bed. Graven in de dekbedhoes die als bekleding dient. De boodschap was duidelijk: ik wil een schoon bed en wel nu. Dus wat doe je dan? Dan sta je op, haalt een schone dekbedhoes tevoorschijn en verschoont het nest van moederpoes. Toen ik dat had gedaan werd Kirsti meteen weer rustig. Ze ging rustig bij haar kroost liggen, geruststellend tegen ze purrend. Het was weer goed 

Morgen is het drie weken geleden dat Jayne een paar gezellige dagen heeft doorgebracht met Jarinina's Pepper. Maar ik durf niet te zeggen dat ze zwanger is. Jayne lijkt wel meer honger te hebben dan normaal en ze slaapt veel. Ook zijn er bijna geen ruzies meer met Jolie. Maar ik heb nog geen roze tepeltjes kunnen ontdekken toen ik vorige week een keer de kans kreeg om te kijken. Maar ach, het is nog heel pril als ze toch zwanger is. Dus ik moet gewoon nog even geduld hebben....

 

7 februari 2016: Ukkies update

Vandaag zijn Harald en Jalmar 2 weken oud en ze gaan echt als een speer. Het is goed te merken dat Kirsti maar 2 kittens te verzorgen heeft want ze groeien als kool. Harald is wel een stuk groter dan zijn bfoer Jalmar, dat scheelt zo'n 50 gram. Harald is de drie ons gisteren gepasseerd, Jalmar volgt met bijna 250 gram. Ik heb het linker oogje van Jalmar anderhalve dag gezalfd omdat dat een beetje dichtgeplakt zat. Het gaat nu weer goed, beide oogjes zijn goed open.

Alle katten mogen van Kirsti in de buurt van haar kittens komen, zelfs Nina die tegen ze gaat staan blazen. Er is één uitzondering: Jonna. Het is weer hetzelfde liedje als met haar vorige nestje. Jonna mag wel in de slaapkamer komen maar zodra ze te dichtbij komt raakt Kirsti in paniek. Terwijl Jonna de kittens niets doet, maar kennelijk is er iets in haar blik of in haar houding waardoor Kirsti zo reageert. De kittens zullen dan ook boven blijven totdat ze los mogen gaan rondlopen, dat zal met een week of 5 a 6 zijn. Natuurlijk ga ik over een week het rennetje opzetten in de slaapkamer zodat ze meer bewegingsruimte gaan krijgen. Maar ik wil niet dat Jonna al over een week wordt veroordeeld tot boven wonen en dat ze dan dus ook niet meer naar buiten kan. Vandaar deze oplossing.

Ik ga er definitief van uit dat Jayne niet zwanger is. We gaan dus voor een herkansing.

 

15 februari 2016: Meer ruimte voor de kleintjes

De kittens van Kirsti waren gisteren drie weken oud en dat is te merken. Ze beginnen zich meer te ontwikkelen. De melktandjes komen door en ze proberen dapper te lopen op hun wankele pootjes, het is nog meer buikschuiven dan lopen. Maar de kraamdoos werd nu toch echt wel te klein dus vanmorgen zijn Kirsti en haar jongens verhuisd naar het rennetje. Dat staat ook in de slaapkamer, het gezin blijft voorlopig nog even boven. Dit is vooral om ervoor te zorgen dat  Jonna nog een paar weken van haar vrijheid kan genieten. Ik houd er namelijk ernstig rekening mee dat Kirsti haar wegjaagt zodra ze met haar kittens naar beneden verhuist, en dat wil ik haar nog even besparen.

De heren groeien goed, al zit er nog steeds ruim 50 gram verschil tussen Harald, de zwaarste, en zijn broer. Ze drinken nog voldoende bij Kirsti dus voorlopig ga ik nog niet proberen of ze al willen eten. Al zat Jalmar vanmorgen al wel met zijn neus in het bakje kittenbrokjes dat voor Kirsti bestemd is. Dus lang zal het vast niet meer duren.

Deze week logeren Pepper en Donna weer hier omdat hun personeel nog een paar daagjes gaat skiën. Jayne is niet krols, dat zou te mooi geweest zijn. Pepper kan niet van de kattenkamer af omdat hij dan de strijd aan gaat met de anderen. Yari heeft daar al kennis mee gemaakt en die dringt er nu dus niet meer op aan om even gezellig mee de kattenkamer in te gaan. Kennelijk wil hij zijn oren toch graag heel houden 

Ze

21 februari 2016: Ze groeien hard nu :)

Begin van de week heb ik Kirsti en haar jongens verhuisd van de kraamdoos naar het rennetje. Ze hadden echt meer ruimte nodig want ze begonnen rond te kruipen en Jalmar deed al pogingen om te lopen. Ze vonden het geweldig, na een paar dagen raceten ze rond en ze hebben het prima naar hun zin. Kirsti is nog steeds de rust zelve. Ze zorgt perfect voor haar kittens, ze houdt ze goed in de gaten. Af en toe gaat ze even naar beneden. Even naar buiten, een frisse neus halen, maar ze is nooit lang weg. En je moet niet denken dat ik stiekem even snel de kittens kan wegen als Kirsti weg is, want na het eerste piepje hoor ik haar roffelende voetjes al op de trap en is ze er als de kippen bij om te zien wat ik met haar kroost uitspook. De andere katten mogen nog steeds gewoon bij de kleintjes, zelfs als ze in het rennetje springen vindt Kirsti dat niet erg. De enige die dat niet mag is Jonna, maar die komt dan ook niet meer in de slaapkamer.

Gisteren hebben de kittens voor het eerst vast voer gekregen. Ik gaf ze Carnibest, rauw gemalen vlees, met wat warm water tot een papje gemaakt en dat vonden ze geweldig. Ik hoefde ze niet eens aan te sporen om een hapje te proeven, ze doken meteen in hun bakje en slobberden het allebei bijna leeg. Daarna was mama Kirsti er om hun vieze snoeten te wassen. En om hun bakjes goed schoon leeg te maken, want ook mama is dol op vers vlees. De kittens zullen later ook natvoer en droge brokjes krijgen, zodat ze gewend zijn aan alle soorten voer wanneer ze gaan verhuizen. 

Ik ga vnaf nu Jayne weer in de gaten houden, want het lijkt er op dat ze misschien binnenkort weer krols wordt. Dus vanaf nu moet ze 's nachts weer gescheiden van de jongens. We gaan voor een tweede poging met Pepper.

 

28 februari 2016: Het rennetje werd te klein

Gisteren heb ik besloten de kittens mee naar beneden te nemen. Ze waren weliswaar nog niet aan het klimmen in het rennetje, maar het werd gewoon te klein. Ze hebben echt meer ruimte nodig. Bovendien hadden ze er, samen met Kirsti en grote zus Jayne, een puinhoop van gemaakt. De dekbedhoes die als tapijt dienst deed lag bezaaid met kittenbrokjes en grit en er was ook een paar keer een bakje water omver gegaan, plus wat ongelukjes met poepjes. Ik had er een schoon dek in kunnen leggen, maar dat zou dan hooguit voor een paar dagen zijn geweest. Dus besloot ik om de ren af te breken en de jongens mee naar beneden te nemen. Natuurlijk vonden ze het geweldig. Ze raceten door de kamer, daarbij nauwlettend in de gaten gehouden door mama Kirsti. En door hun grote zus, die sinds gisteren de rol van surrogaat moeder vol overtuiging op zich heeft genomen. 

Vandaag zijn de heren vijf weken oud en ze eten inmiddels goed hun vaste voer. Ze krijgen nu nog alleen vers vlees van Carnibest, al zie ik ze soms ook al brokjes knabbelen. Ze kunnen nu ook bij de brokken van de grote katten, dus ik vermoed dat ze daar ook wel snel van gaan proeven. Hun eerste ontworming komt er ook aan, vandaag of morgen krijgen ze Panacur pasta. Ik denk niet dat ik daar vrienden mee maak, maar wat moet dat moet. 

Jonna is sinds de kittens beneden zijn erg op haar hoede. Het ging gisteren redelijk goed, hoewel Kirsti haar scherp in de gaten hield want eigenlijk wilde ze haar niet bij de kittens in de buurt hebben. Gisteravond heb ik Jonna mee naar boven genomen. De deur van de woonkamer heb ik dicht gedaan, ook omdat Jayne wel erg vriendelijk en kroelerig is en ik er rekening mee houd dat ze misschien krols gaat worden, en dan mag ze natuurlijk niet bij Yari en Oskar. Jonna vond het prima om boven te zijn, en vanmorgen kwam ze niet eens meer naar beneden. Ze heeft op de trap haar bakje natvoer gegeten en is weer naar boven vertrokken. Ze ligt nu in een mandje van een krabpaal van het zonnetje te genieten. Ik denk wel dat ze naar beneden kan als ze dat zou willen, Kirsti is niet zo fel dat ze haar meteen weg jaagt. Maar als ze zelf liever boven blijft vind ik het natuurlijk prima. De andere katten lopen wel gewoon in en uit, zij het dat de open dames die de pil krijgen bepaald niet gecharmeerd zijn van de kittens. Er wordt geblazen en gemopperd en als er eentje te dichtbij komt kan die een dreun krijgen. Gek genoeg treedt Kisti daar niet tegen op. Vooral Jenna vindt de kleintjes helemaal niks. Jenna vindt kittens alleen leuk als ze van haarzelf zijn geloof ik.

 

6 maart 2016: Een nieuw thuis voor Kirsti's jongens

Vandaag zijn Harald en Jalmar 6 weken oud. Ze vermaken zich opperbest en leren elke dag nieuwe dingen. Klimmen, klauteren, spelen, ze komen soms ogen en oren tekort om alles wat ze zien uit te proberen. Ze dollen met elkaar en met hun moeder die soms ook wel te porren is voor een beetje ravotten. En dan is er natuurlijk grote zus Jayne nog die haar rol als tweede moeder nog steeds uitermate serieus neemt. De kleintjes eten inmiddels goed van hun vers vlees en ze groeien dan ook als kool. Ze eten ook al brokjes, zowel de speciale kittenbrokjes als die van de volwassen katten. De eerste pogingen om de trap op te klimmen zijn ook al ondernomen, maar dat probeer ik nog een beetje te ontmoedigen.

Jonna is naar boven verhuisd, Kirsti belaagde haar te veel en ze voelde zich niet op haar gemak beneden. Ze woont nu boven, samen met Jenna die ok niet dol is op de kleintjes en die dus ook nauwelijks nog beneden komt. De anderen komen wel gewoon beneden, hoewel ook Gitta en Jolie nou niet bepaald enthousiast zijn over de kittens en dan zeg ik het nog zachtjes. Maar hen jaagt Kirsti niet weg, haar ontzag voor Gitta is te groot en Jolie blijft gewoon wijselijk uit haar buurt. Met Oskar gaat het goed, met Björn ook. Yari is sinds een week uit logeren, hij mag in Limburg een poes dekken en zal een paar weken in de cattery logeren. Dat hij er even niet is, dat is voor sommige katten wel een opluchting want Yari was nogal aanwzijg de laatste tijd. Na zijn logeerpartij staat er een bezoekje aan de dierenarts op het programma voor het laten plaatsen van een Suprelorin implantaat.

Gisteren en vandaag hebben Harald en Jalmar kittenbezoek gehad. Ze waren beiden al weken geleden in optie genomen en de niewe butlers keken ernaar uit ze nu in het echt te mogen zien. Beide jongens zijn dan ook gereserveerd. Harald gaat in Purmerend wonen, hij krijgt een Norenvriendin van ongeveer een jaar oud als gezelschap. Jalmar gaat eind april in Spijkenisse wonen, bij Ducati uit het nestje van Gitta en Oskar van 2014. Zijn aanstaande butlers gaan hem Diesel noemen.

 

15 maart 2016: Voor het eerst naar buiten

Afgelopen zondag was het eindelijk mooi weer en dus mochten Harald en Jalmar, die Diesel gaat heten, voor het eerst in de ren. Ze vonden het natuurlijk helemaal geweldig. Ze stuiterden rond als lammetjes in de wei, hun mama kwam ogen tekort om ze in de gaten te houden. Alles was nieuw en spannend en overal moest worden gesnuffeld. Foto's maken was niet echt te doen vanwege de felle zon en omdat ze weigerden om stil te zitten. Dus de paar foto's die ik heb gemaakt zijn niet geweldig. Maar het is zo leuk om te zien hoe ze genieten van het buiten zijn. Ze weten nog niet hoe het luikje werkt dus ze kunnen alleen naar buiten als ik erbij ben. Het is echt nog te koud om de deur open te zetten..

De mannen groeien ondertussen gestaag, Harald nadert de 1 kilo en is dus een echte zwaargewicht. Zijn broer doet het wat rustiger aan en volgt op een ons. Maar ook hij heeft een prima gewicht voor 7 weken. Ze eten inmiddels alles, zowel brokken als natvoer en rauw vlees. Ze klauteren en klimmen en ontdekken steeds meer. Ook snoertjes, de nieuwe eigenaren doen er goed aan om kwetsbare kabels af te dekken want ze zetten er graag hun tanden in, vooral Jalmar.

 

21 maart 2016: Twee blije mannetjes

De jongens van Kirsti zijn nu acht weken oud en het gaat nog steeds super met ze. Jalmar woog gisteren precies een kilo, Harald is met 1120 gram nog steeds ruim een ons zwaarder. Vandaag hebben ze hun tweede ontwormingstablet gekregen. Harald vond dat niet zo'n geweldige actie, hij spuugde hem tot twee keer toe weer uit. Jalmar snapte blijkbaar dat er toch geen ontkomen aan was en slikte hem de eerste keer braaf door. Eigenlijk heb ik niet zo heel veel te melden verder. Het gaat goed met de jongens, ze klimmen nu ook af en toe de trap op, wat de dames boven niet zo geslaagd vinden. Jonna en Jenna wonen nog steeds boven omdat ze niet beneden willen of mogen zijn vanwege Kirsti en de kittens. Jonna heb ik een paar keer buiten in de ren gezet, met ket kattenluik dicht zodat ze rustig buiten kon zijn. Ze vond het wel prettig, maar wilde al snel toch weer naar binnen. Met Jenna heb ik het niet eens geprobeerd, want die raakt in paniek als ik haar op mijn arm mee naar beneden wil nemen.

Yari is weer thuis na zijn logeerpartij in Limburg. De dame die hij heeft mogen dekken is zwanger, dus missie geslaagd. Ergens begin mei worden de kittens verwacht. Met Yari gaat het niet heel geweldig, hij heeft erg last van zijn hormonen. Komende vrijdag mag hij mee naar de dierenarts om een Suprelorin te laten zetten zodat hij hopelijk een tijd rust krijgt en weer wat spek op de botten want hij is ruim een halve kilo afgevallen.

En dan is er nog meer nieuws.... Jayne zou gedekt worden door Pepper, zoon van Oskar en Jolie. Afgelopen maandag dacht ik dat ze krols werd. Oskar hield ik uit haar buurt, dat deed ik sowieso al voor de nachten. Maar dinsdagmorgen leek er niets aan de hand. Loos alarm, net als een paar weken geleden, dacht ik. Totdat Jayne op een gegeven moment vanuit de ren naar binnen kwam stuiven en onderin de krabton hevig ging liggen rollen. Even later kwam Oskar door het kattenluik naar binnen, met een zeer tevreden uitdrukking op zijn snuit. Hij grijnsde nog net niet van oor tot oor. Met andere woorden: Jayne was zojuist door hem gedekt. Daarmee was de dekking door Pepper van de baan. Helaas, maar het is niet anders. Ik heb Oskar en Jayne daarna uiteraard verder hun gang laten gaan, hij heeft haar nog een aantal keren gedekt. En nu is het afwachten of het gelukt is. Zo ja dan verwacht Jayne half mei haar eeste nestje. De baasjes van Pepper waren natuurlijk een beetje teleurgesteld, maar ik kan er helaas niets aan veranderen. Pepper wordt nog deze week gecastreerd. Omdat hij niet bepaald gezellig was de laatste tijd, hoop ik dat de castratie hem goed zal doen.

 

27 maart 2016 Eerste enting voor Kirsti's kittens

Afgelopen vrijdag zijn Harald en Jalmar bij de dierenarts geweest. Ze kregen hun eerste vaccinatie en de microchip/ De dierenarts heeft ze helemaal nagekeken en ze waren allebei kerngezond. De prikken doorstonden ze zonder ook maar een kik te geven. Eenmaal weer thuis waren ze niet eens heel erg onder de indruk. Ik ben gewend dat kittens meteen een plekje opzoeken om te gaan slapen, maar dat deden ze niet. Ze moesten eerst nog even spelen en rond rennen. Dararna waren ze toch wel moe en kropen ze bij elkaar om bij te slapen. Tot nu toe gelukkig geen reactie op de enting, dus dat gaat goed.

Papa Yari was ook mee naar de dierenarts, hij heeft een Suprelorin implantaat gekregen zodat hij zich het komende jaar als een brave kastraat zal gedragen, althans dat is de bedoeling. Hij is inmiddels ruim een halve kilo afgevallen, dus het wordt hoog tijd dat zijn hormomen tot rust gaan komen.

En verder is er eigenlijk niet zo veel te melden, want alles gaat prima met de mannen. Ze stuiteren nu ook de trap op, tot ongenoegen van de dames Jonna en Jenna die boven wonen omdat ze geen zin hebben in de drukte van de kittens. Maar ja, ik kan ze moeilijk tegenhouden.

De stambomen zijn inmiddels binnen, dus de heren kunnen straks voorzien van alle papieren verhuizen 

 

3 april 2016: Ziekenboeg in Casa Jarinina

Het is hier een beetje een ziekenboeg op het moment. De één na de ander wordt ziek. Spugen, diarree, niet willen eten, algehele malaise. Vreemd genoeg, en gelukkig maar, lijken de twee jongens er geen last van te hebben. Die stuiteren vrolijk door. Terwijl afagelopen dinsdag hun moeder als eerste ziek werd. Met haar ben ik zelfs nog bij  de dierenarts geweest. Precies op het moment dat ik wilde vertrekken naar de dierenarts kwam Kirsti weer om eten vragen. Maar ik had de afspraak gemaakt dus ben toch maar gegaan. Ze had geen koorts en de dierenarts kon verder ook niks vinden. Gelukkig maar, toch fijn om te weten dat ze niet heel ziek is. De volgende dag waren twee anderen ziek, waaronder Jayne, die misschien zwanger is en dus hield ik haar extra in de gaten. Maar ook zij knapte met een dag weer op, net als Gitta, Björn en Jenna die ook de klos waren. Jayne kreeg vervolgens nog een tweede dip-dagje, maar nu lijkt ze er toch overheen. Oskar vandaag niet lekker, maar hij drinkt alweer water en heeft daarnet een paar snoepjes gepakt. Dus het zal uiteindelijk wel goed komen met alle viervoeters.

Van de eerste enting hebben Harald en Jalmar helemaal geen last gehad gelukkig. Ik blijf het spannend vinden, dat inenten. Maar het gaat gelukkig allemaal goed. Deze week maar 1 filmpje gemaakt, ze zijn soms zo druk aan het ravotten dat ik ze echt niet met de camera kan vangen, foto's maken is ook pas vandaag en gisteren gelukt. 

Ik weet nog niet of Jayne zwanger is. Ze wil niet dat ik aan haar buikje kom, dus ik denk dat ik gewoon geduld moet hebben. Ze is wel al ruim een ons aangekomen sinds ze gedekt werd, dus ik houd er rekening mee dat het is gelukt.

 

10 april 2016: De laatste twee weken met Kirsti's kittens

De laatste twee weken zijn ingegaan met Kirsti's jongens. Als alles goed gaat verhuizen ze rond 24 april naar hn nieuwe butlers die reikhalzend naar hun komst uitkijken. De toekomstige blikopeners van Jalmar, die straks Dieel gaat heten, zijn gisteren nog even op bezoek geweest. Jalmar was verlegen en liet zich aanvankelijk niet zien. Pas na een poosje en wat extra aandacht liet hi jzich vermurwen. De bezoekers hadden overigens over aandacht niet te klagen, daar zorgde onder andere Oskar wel voor die uitgebreid kwam kroelen.

Vandaag hebben de heren ontdekt hoe leuk Beessies van Albert Heijn ook alweer zijn. Ik had nog een paar nieuwe in de kast liggen, en met één daarvan werd vandaag druk en fanatiek gespeeld. Verder besteden de mannen hun tijd aan eten, slapen en ravotten. Ze zijn deze week ook weer lekker geggroeid, allebei dik twee ons erbij waarmee ze de dip n groei van vorige week weer hebben goed gemaakt. Er zit nog steeds een ons verschil in de gewichten, Harald woog vandaag 1550 gram en Jalar 1450.

Hoewel ik absoluut geen tepeltjes mag checken ben ik er vrijwel zeker van dat Jayne zwanger is. Ze vindt de kittens niet meer leuk en ze eet inmiddels voor twee. Als mijn vermoeden klopt verwacht ze half mei haar eerste nestje. Dat betekent dus maar een paar weken "rust" voor de katten hier in huis die niet zo van kittens houden. Jonna en Jenna wonen nog steeds boven, Jolie komt wel beneden maar moppert er stevig op los als ze zo'n blaag tegenkomt. Maar ja, het  is even niet anders. Na de zomer een paar maandjes rust, althans dat is het plan. 

Yari begnt rustiger te worden nadat hij twee weken geleden zijn Suprelorin kreeg. Hij is opgehouden zijn zoons aan te randen, hij sproeit bijna niet meer en 's nachts is hij gelukkig ook weer rustig. Nu maar hopen dat hij de komende tijd wat spek op zijn botten gaat krijgen zodat hij qua gewicht weer in de buurt komt van Oskar.

De ziekenboeg is gelukkig weer leeg. Alles eet weer en het spugen is ook weer voorbij. Het was dus vrijwel zeker gewoon een virus, misschien heb ik het meegenomen van de dierenarts toen ik daar was met de kittens voor hun enting. Maar we hebben het gelukkig weer gehad.

 

17 april 2016: Een tegenvaller

Helaas ging het afgelopen vrijdag mis met Harald (Sammie) Hij werd ziek en flink ook. Eigenlijk zouden de jongens 's middags worden ingeënt, maar ik heb in de loop van de ochtend gebeld om de afspraak te laten omzetten naar een gewoon consult. Harald kwam 's morgens niet op het natvoer af, hij lag boven op mijn bed in een mandje en daar bleef hij liggen, ook toen ik boven kwam en Jonna en Jenna hun hapje natvoer gaf. Ik nam Harald mee naar beneden en legde hem op een rustig plekje. Later nog eens geprobeerd of hij wilde eten, maar niet dus. Eenmaal bij de dierenarts werd snel duidelijk wat er mis was. De dierenarts zag meteen toen ze hem uit de reismand pakte dat hij zijn linkervoorpootje niet gebruikte. Mij was dat nog niet opgevallen want hij had de hele tijd liggen slapen. Toen ze het pootje onderzocht bleek dat hij er flink pijn aan had. De thermometer liep vervolgens in rap tempo op naar 40,8 en dat is tochecht wel flink koorts. Harald kreeg een injectie met ontstekingsremmer en uiteraard werd hij niet ingeënt. Ook Jalmar (Diesel) heeft geen vaccinatie gehad. We waren het er over eens dat het beter was om ook hem niet in te enten, stel dat het besmettelijk zou zijn en hij ook ziek zou worden dan had hij ook nog eens de enting in zijn lijfje. Bezorgd ging ik weer naar huis, waar Harald ruim een uur na thuiskomst wel weer wat at, maar veel leven zat er niet in. In de loop van de dag wilde hij weer niet zelf eten. Ik ging dwamgvoeren, en de volgende morgen nam ik met hulp van mijn zus zijn temperatuur op: weer 40.8. Dat ging dus niet goed. Dus de dierenarts weer gebeld, en met Harald erheen voor een volgende injectie, deze keer een sterkere ontstekingsremmer die ook meer tegen de koorts zou moeten doen. Na deze spuit begon mijn rooie mannetje wat op te knappen. Zijn pootje gebruikte hij inmiddels alweer, daar leek hij geen pijn meer aan te hebben. En zijn oogjes stonden weer wat alerter. 's Avonds opnieiw getemperatuurd en gelukkig was de koorts gezakt, de thermometer kwam niet verder dan 38.7 en dat is normaal voor een kat. Vandaag gaat het weer wat beter, al wil het eten nog niet erg vlotten. Gekookte kip en gekookte koolvis eet hij wel zelf, maar verder pakt hij nog geen eten. Dus ik ga door met dwamgvoeren tot ik hem zelf weer zie eten. Morgenochtend gaan we weer naar de dierenarts om hem te laten beoordelen. Wanneer ik de kittens kan laten inenten is nog even afwachten.

Gelukkig is Jalmar niet ziek geworden tot nu toe. Die rent, vliegt en stuitert rond als vanouds. Hij mist zijn speelkameraadje wel. Toen Harald vanmiddag wat actiever werd ging hij er meteen weer op af en Harald liet zich zowaar verleiden tot een beetje stoeien. Inmiddels heeft Jalmar zijn broer alsnog ingehaald in gewicht, want Harald is wel wat afgevallen de afgelopen dagen en Jalmar groeit natuurlijk gewoon door.

Met Jayne gaat het goed, ze is rustig en bedaard zwanger. Ze vindt de kittens echt niet meer leuk, zodra Harald of Jalmar in haar buurt komt jaagt ze ze weg. Verder brengt ze haar tijd door met eten en slapen, zoals het hoort met zwangere dames.

 

1 mei 2016: Afscheid van Kirsti's kittens

Inmiddels zijn Harald en Jalmar allebei verhuisd. Uiteindelijk kon ik ze donderdag 21 april hun tweede vaccinatie laten geven en afgelopen woensdag werd Harald opgehaald. Hij gaat nu als Sammie door het leven en heeft al vriendschap gesloten met Divi, de Noorse Boskat poes die al een paar maanden bij haar nieuwe butlers woont. De volgende dag was het eindelijk zo ver voor Jalmar. Hij heet nu Diesel en woont bij Ducati, uit het nestje van Gitta en Oskar van 2014. Jalmar heeft na de tweede enting nog even een dipje gehad, maar gelukkig was dat snel weer over. Ondanks dat het op het laatst nog even mis ging is de ktitentijd omgevlogen en eb ik hopelijk twee lieve, gezonde katertjes aan hun nieuwe eigenaren kunnen overdragen. Kirsti mist haar jongens niet, haar taak als moeder zit er op. Voor eventjes.....

Want inmidels is duidelijk geworden dat Kirsti weer zwanger is. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Ze is opnieuw gedekt door Yari, vlak nadat hij zijn Suprelorin implantaat kreeg, wat toen natuurlijk nog niet werkte. De eerste dekking gebeurde terwijl ik nog niet eens had gemerkt dat Kirsti krols was. Omdat ze van die eerste keer al zwanger zou kunnen zijn, heb ik ze daarna met een diepe zucht hun gang maar laten gaan. Het is niet echt handig, maar het was nu toch al gebeurd dus niets aan te doen. Gelukkig heeft Kirsti met een nestje van maar twee kittensniet veel te lijden gehad. Ik neem dus aan dat ze het allemaal wel gaat redden. Ze verwacht haar derde nestje eind mei, een week of twee na haar dochter Jayne.

Zowel Kirsti als Jayne doen het goed. Ze eten regelmatig extra hapjes natvoer en vers vlees en groeien gestaag. Jayne moet nu nog een week of drie en ze begint al een gezellig buikje te krijgen. Ik ben heel beneuwd hoe ze het als moeder gaat doen, ze heeft al wat kunnen oefenen met de kittens die hier na haar zijn geboren.

Aan Sammie en Diesel kan ik alleen nog zeggen: Dag longens, ik heb met liefde voor jullie gezorgd, samen met jullie mama Kirsti. Het ga jullie goed, ik wens jullie een lang, gezond en vooral gelukkig leventje toe in jullie nieuwe huis!

En dan is er nog een nieuwtje dat zeker hier vermeld moet worden: We krijgen gezinsuitbreiding. Een nieuw katertje komt de gelederen versterken. Hij heet Odin en is geboren in Cattery av Froskeland. Odin's ouders zijn al flink op leeftijd. Zijn moeder is inmiddels 13 jaar en zijn vader is onlangs 14 jaar geworden. Dat Pernille nog eens krols zou worden en dat Odyn nog steeds weet waar Abraham de mosterd haalt was een grote verrassing. Kleine Odin is met de keizersnede gehaald. Hij had een moeizame start, maar met dank aan de dierenartsen in Dordrecht heeft hij het gered. Inmiddels is Odin een parmantig ventje van ruim 7 weken oud. Hij is blauw zilver gemarmerd met wit, een prachtig kereltje. Ergens half juni komt hij als het goed is hier wonen.
 

7 mei 2016: Spannende dagen voor Sammie

De butlers van Sammie hebben een paar spannende en vervelende dagen achter de rug. Toen hij vorige week woensdag verhuisde was er niets aan de hand. Een blakend gezond katertje ging mee naar Purmerend. Ook de eerste dagen in zijn nieuwe huis ging alles prima. De kennismaking met zijn vriendinnetje Nivi verliep voorspoedig en hij deed het prima. Maar zondagavond ging het mis. Sammie kreeg weer Limping Kitten Syndroom. Hij liep mank en kreeg hoge koorts. De volgende morgen gingen zijn baasjes met hem naar de dierenarts. Ik had er op aangedrongen dat hij Tolfedine, een ontstekingsremmer zou krijgen. Maar die had deze dierenarts niet in huis. Dus het werd wat anders. Het leek redelijk te gaan. Hij bleef gelukkig wel zelf eten en drinken en de volgende dag ging het iets beter. Maar 's avonds laat kreeg ik opnieuw een telefoontje: Sammie had hoge koorts en er was niet veel meer van hem over dan een slap en zielig hoopje ellende. Zijn butlers waren dodelijk ongerust en ik deelde hun zorg. Toen ik de vraag kreeg "zouden we hem kunnen verliezen?" moest ik even slikken. Ik kon met de beste wil van de wereld geen geruststellend antwoord geven, want het zou best fout af kunnen lopen. Ik adviseerde ze om hem water te geven met een spuitje zodat hij niet uit zou drogen, en de volgende morgen opnieuw de dierenarts te bellen. De kliniek die dienst had op dinsdagavond bood weinig hoop, want daar wisten ze niet wat Limping Kitten Syndroom was....hoe bizar. De volgende dag belde Sammie's baasje opnieuw deze kliniek, toen was er iemand aanwezig die wel van wanten wist. Er werd een afspraak gemaakt en Sammie ging opnieuw op consult. De temperatuur werd opgenomen, en de thermometer schoot naar 41,2. Dat is levensbedreigend hoge koorts. Eindelijk kreeg hij de door mij zo dringend geadviseerde Tolfedine, en een spuit onderhuids vocht.  De dierenarts was ook bezorgd. "Hij moet binnen een paar uur zichtbaar opknappen, zo niet dan moet u mij bellen, dan neem ik hem op", was haar reactie. Zo ver kwam het niet, want in de loop van de middag knapte Sammie wat op. Er kwam weer wat leven in het ventje en hij ging weer beter eten. Dat hij toen hij zo ziek was wel was blijven eten en drinken was overigens bewonderenswaardig want hij moet zich flink beroerd hebben gevoeld. Ondanks dat hij bleef eten was hij toch een ons of twee afgevallen. 
inmiddels zijn we een paar dagen verder en krijg ik gelukkig positieve berichten over Sammie. Hij herstelt goed en speelt en stoeit weer. En hij bedelt om lekkere hapjes, die hij natuurlijk krijgt, want iedereen is blij dat hij er goed doorheen is gekomen.

Ik hoop dat de butlers van Sammie vanaf nu alleen nog maar kunnen gaan genieten van dit lieve mannetje.

 

21 mei 2016: Mama Jayne

Mijn lieve Jayne is mama geworden en oh wat ben ik trots op haar en op haar kittens. De kittens zijn geboren op dinsdag 17 mei, op dag 63 van haar zwangerschap. Maandag had ik een doos voor haar klaargezet, maar ik zag nog geen duidelijke aanwijzingen dat de bevalling aanstaande was. Maar toen ik dinsdagochtend beneden kwam lag Jayne in de krabton. En daar kwam ze niet uit, wat vreemd is want normaal gesproken stond ze vooraan als ze maar dacht dat er eten werd geserveerd. Ik vermoedde dus dat de bevalling begonnen was. Dat vermoeden werd bevestigd toen ik in de krabton keek. Bij Jayne lag namelijk een kitten, keurig netjes afgenaveld en droog gepoetst. Ik verhuisde Jayne naar de klaarstaande bevaldoos, wat ze aanvankelijk niet zo kon waarderen, maar gelukkig accepteerde ze het uiteindelijk wel. In anderhalf uur werden er nog twee kittens geboren. Twee daarvan waren echt mini, 65 en 61 gram. Ook nummer drie was niet zwaar, 85 gram. Daarna ging Jayne liggen slapen en gebeurde er niets meer. Ik legde petflesjes met warm water bij haar om de kleintjes warm te houden. Ik bleef nog een poosje bij haar zitten maar ze keek me alleen aan met een blik van "Ga gerust wat voor jezelf doen, ik red me wel". Dus dat deed ik. Ik ging maar aan een opdracht voor mijn werk beginnen. Na de middag belde ik een vriendin om te vertellen dat de bevalling bezig was. Ik had nog steeds het idee dat er nog minstens een kitten in zat. Dat klopte ook, want om 2 uur werd nummer vier geboren, de zwaarste van het stel met 88 gram. Daarna was ze echt "leeg". Natuurlijk maakte ik me ongerust over de twee kleintjes. Na een dag ben ik ze gaan bijflessen, want met name het poesje groeide niet en ook haar broertje ging niet echt goed uit de startblokken. De twee blauw schildpad meisjes deden het wat dat betreft beter, maar dat waren dan ook de twee zwaarsten. Ik hoop dat het goed gaat komen met het viertal, ook de kleinste van het stel lijkt nu toch bij Jaye te drinken. Er is interesse in een poesje, en omdat daar als alles goed gaat in de toekomst mee gefokt gaat worden zullen alle poesjes als ze wat ouder zijn worden getest op PKDef, omdat Jayne drager is.

Met Kirsti gaat het prima. Zij heeft nog een week te gaan voordat haar kittens worden geboren.

 

26 mei 2016: Jayne's kittens een week oud, de laatste loodjes voor Kirsti

Het viertal van Jayne is inmiddels ruim een week oud. Op de dag dat ze precies een week oud waren, waren ze alle vier meer dan verdubbeld in gewicht. Ik heb de kleintjes niet meer hoeven bijflessen na twee dagen, ze drinken voldoende bij Jayne. Jayne zorgt als een leeuwin voor haar kroost, ze laat ze geen moment alleen. Als ze al naar beneden komt om op de bak te gaan of heel even naar buiten, is ze in een mum van tijd weer boven als ze maar even denkt dat ik in de buurt an haar kittens ben. Dan duikt ze meteen weer in haar kraamdoos en krult zich beschermend om haar kroost heen. Helaas begint Jayne nu al te mopperen tegen Jonna, dus ik vrees het ergste, helemaal wanneer komend weekend ook Kirsti gaat bevallen. Het plan is om de kittens zo lang mogelijk boven te laten wonen, zodat Jonna en ook Jenna zo lang mogelijk bewegingsvrijheid hebben. Eigenlijk valt er niet heel veel te vertellen over Jayne en haar kroost. Het gaat prima met ze en dat geldt ook voor mama Jayne.

Kirsti is bezig aan haar laatste loodjes. Ze heeft net als de vorige keer een gezellig rond buikje. Ik denk dat ze drie of vier kittens draagt. Nog een paar dagen te gaan en dan zullen we het weten.

 

31 mei 2016: De laatste loodjes voor Kirsti

Kirsti's laatste loodjes van haar derde zwangerschap zijn gaande. Ze is vandaag uitgerekend, maar het ziet ernaar uit dat de dag voorbij gaat zonder dat ze gaat bevallen. Ze is wel wat onrustig, is wat aan het zoeken naar een geschikte bevalplek, dus ik hoop echt dat het niet lang meer duurt voordat ze haar vrachtje kwijt is.

Met de kleintjes van Jayne gaat het goed. Ze groeien gestaag en inmiddels gaan de oogjes open. Weliswaar ben ik van Achilles en Elara een oogje aan het zalven omdat het zit dichtgeplakt. Sterre en Pandora kijken inmidels waterig en wazig de wereld in. Pandora is nog steeds veruit de zwaarste, zij is de 250 gram al gepasseerd. Elara en Achilles tikken waarschijnlijk vandaag de twee ons aan. Jayne is nog steeds een super zorgzame moeder, ze komt heel af en toe even naar beneden, maar zodra ze het gevoel krijgt dat haar kittens misschien gevaar lopen stuift ze meteen weer naar boven.
Ik heb inmiddels de swabs in huis om bij de kittens DNA af te nemen voor de PKDef testen. Omdat er mogelijk ook kittens van Kirsti moeten worden getest heb ik er maar wat meer besteld. Nog even wachten tot ze wat groter zijn en dan kan er getest worden.

 

2 juni 2016: Een zware bevalling voor Kirsti

Gisteren, op woensdag 1 juni 2016, is Kirsti bevallen van vier dochters. Een dag na de uitgerekende datum vond ze het blijkbaar tijd worden om haar kittens op de wereld te zetten. De nacht ervoor was ze al druk aan het spoken, maar pas gistermorgen begonnen de weeën. Het eerste kitten wilde niet echt opschieten, ze was al bijna drie kwartier aan het persen toen ik een staartje naar buiten zag piepen. Een stuitbevalling dus. Omdat er geen pootjes naar buiten kwamen besloot ik de dierenarts te bellen. Vijf minuten later was ik met haar op weg naar de dierenartspraktijk. Halverwege de rit hoorde ik ineens een kitten piepen, ze had de kleine er tooch op eigen kracht uit gekregen. Ik fietste door naar de dierenarts en checkte daar de kleine. Ze deed het goed. Voor de zekerheid werd er een bedje voor haar gemaakt in een spreekkamer en wachtte ik daar de geboorte van de tweede af. Die lag gelukkig wel goed en werd vlot geboren. Toen nam Kirsti pauze, en na ruim een half uur besloot ik in overleg met de dierenarts dat we maar weer naar huis gingen. Eenmaal weer thuis reageerde Kirsti wat onrustig, ze was duidelijk uit haar doen door het bezoek aan de dierenarts. Maar ze werd gelukkig snel weer rustig. Enkele uren later had ze vier kittens op de wereld gezet en daar bleef het gelukkig bij. Ik zeg gelukkig, want vier is wel genoeg voor een poes die zo kort geleden ook al twee kittens heeft opgevoed. En bovendien had de moeilijke start van de bealling er in gehakt bij Kirsti, ze was erg moe. Van het derde en vierde kitten at ze de placenta niet meer op, nummer drie moest ik zelfs afnavelen, wat eigenlijk niks voor haar is, normaal doet ze alles zelf. 
Maar nu gaat het prima. De kleintjes waren vanmorgen al goed gegroeid, dus de melk is vlot op gang gekomen. Met startgewichten van rond de 100 gram zijn ze gelukkig wat groter dan de kittens van Jayne, dus ze gaan het vast en zeker redden.

Kirsti woont ook boven in de slaapkamer, Jayne is wel wezen kijken bij haar moeder maar vooralsnog bekommeren de mama's zich allebei om hun eigen kittens.

 

9 juni 2016: De kittenspeeltuin is in gebruik genomen

De kittens van Jayne zijn inmiddels drie weken oud en de doos waar ze in woonden werd zo langzamerhand te klein. De kleintjes worden wat ondernemender en hebben wat meer ruimte nodig. Dus heb ik in mijn slaapkamer een ren gemaakt van konijnenhekjes. Jayne moest daar even aan wennen, ze probeerde haar kroost in het huisje van een klein krabpaaltje te frommelen wat ik in de ren had gezet. Daar hadden ze niet zo'n trek in, want het was de afgelopen dagen behoorlijk warm ondanks dat ik de luxaflex dicht hield. Inmiddels is Jane eraan gewend. Kirsti's kraamdoos staat ook in het rennetje, zodat haar kittens straks probleemloos kunnen integreren.

Voor Sterre en Pandora hebben zich inmiddels lieve mensen gemeld. Sterre gaat bij vrienden in Oudenbosch wonen die dolgraag nog één keer een nestje Noortjes willen fokken in de toekomst. En Pandora gaat in september in Kerkrade wonen, bij een lieve fokker die al vanaf dag 1 weg van haar is. Voor twee andere poesjes uit de twee nestjes is interesse getoond. Maar eerst moeten de PKDef testen worden gedaan om te zien of er misschien een poesje bij zit dat geen drager is.

De andere katten worden tot nu toe goed getolereerd bij de kittens, behalve Jenna en Jonna. Jenna komt sowieso niet boven, Jonna probeert het af en toe nog wel. Jayne laat haar nog wel met rust, maar Kirsti ligt alweer te blazen in haar doos zodra ze Jonna in het zicht krijgt. Een oud-collega van me gaat bekijken of Bach Bloesemtherapie zou kunnen helpen. Ik ben benieuwd, het zou fijn zijn want anders zitten die twee dames straks weer wekenlang verplicht boven.

 

18 juni 2016: De kittens zijn 2 en 4 weken oud

Inmiddels zijn de kittens van Jayne vier weken oud en de kleintjes van Kirsti twee weken. Eigenlijk kun je niet echt van kleintjes spreken want de kittens van Kirsti groeien als kook en qua gewicht scheelt het niet zo veel met de oudste kittens. Je kunt aan hun gedrag zien dat ze ouder zijn. Ze spelen meer, ze klimmen en klauteren al, dingen die de meiden van Kirsti nog niet doen. Omdat de kittens van Jayne los in het rennetje lopen kunnen ze ook bij Kirsti en haar kittens gaan buurten en dat doen ze dus ook, Regelmatig klautert er eentje met vereende krachten in de doos en nestelt zich verzadigd tegen Kirsti aan. Die vindt alles best, haar kleinkind wassen of laten drinken vindt ze allemaal prima. Ook Jayne zal waarschijnlijk geen onderscheid gaan maken, al gaat die niet bij de kittens van Kirsti in de doos kijken. Als de kleintjes van Kirsti volgende week ook in het rennetje mogen zal het wel een bonte verzameling worden.

Ik ben begonnen met het afspenen van de kittens van Jayne. Ze groeien minder, waarschijnlijk omdat ze enerzijds meer bewegen en anderzijds omdat de melk van Jayne niet meer voldoende is. Jayne is best mager, ze is weer dezelfde gespierde spijker die ze was voordat ze zwanger werd. Ik had gehoopt dat er iets van het spek zou blijven hangen, maar helaas. De kittens willen nog niet zo erg eten, zelf een hapje pakken is er nog niet bij, ik moet het ze echt in hun bekje stoppen. Dan eten ze wel braaf en likken mijn vingers af, dus ik denk dat ze het vlees wel lekker vinden. Dus dan voorlopig maar uit de hand voeren, in de hoop dat ze snel zelf gaan eten. 

Ik hoop vandaag of anders maandag te beginnen met het geven van Bach Bloesem therapie aan Jayne, Kirsti, Jonna en Jenna, in de hoop dat ik de verhoudingen wat kan normaliseren voordat de kittens binnenkort naar beneden verhuizen. Jonna zit af en toe nog wel bovenaan de trap, maar Kirsti begint dan meteen zenuwachtig te blazen. Jenna komt absoluut niet meer boven. Als Kirsti beneden is maakt ze er een sport van om Jenna te pesten, Jonna laat ze daar gelukkig wel met rust. Als het niet lukt zal het er zeer waarschijnlijk op uitdraaien dat Jenna en Jonna weer voor lange tijd boven gaan wonen, iets wat ik ze zeker niet gun.

 

25 juni 2016: Odin is gearriveerd

Vandaag niet alleen kitten nieuws. Want het belangrijkste nieuws is dat Odin Pernileeson av Froskeland vandaag is gearriveerd. Hij stapte vrijwel direct parmantig rond, blies hier en daar eens tegen een soortgenoot en hij is ook al biuiten in de ren geweest. Na ene aanvarng met Jayne, die het nodig vond om hem zonder aanleiding te belagen, was hij zijn bravoure even kwijt. Hij kroop achter de bank en besloot om dan maar gewoon tegen iedereen te blazen. Ik kan hem geen ongelijk geven. Jayne deed later nog een uitval, maar na strenge correctie van mijn kant lijkt ze nu een beetje te dimmen. Kleine vent heb ik vervolgens in de krabpaal gezet waar hij zich ging liggen wassen. Als ik hem aai gaat zijn ronkende spinmotortje aan. VAnwege de komst van Odin is de website vandaag nog niet geüpdatet en zeer waarschijnlijk gaat dat morgen ook niet lukken. Fotograaf Petra heeft gisteren nieuwe foto's gemaakt van alle kittens dus de update komt er aan, maar het wordt op zijn vroegst maandag denk ik.

Vandaag is bij alle kittens een swab met wangslijm afgenomen, ze worden getest op PKDef omdat zowel Kirsti als Jayne drager zijn. De envelop gaat dit weekend op de post, ik hoop over twee weken de uitslagen te hebben. Wanneer één van de nog beschikbare poesjes geen drager is, maakt deze grote kans in de cattery te mogen blijven. Wie weet zijn meerdere meisjes vrij van PKDef en heb ik zelfs nog keus :)

De kittens van Jayne eten inmiddels allemaal vast voer en hebben ook zonder aanmoediging de kattenbak in gebruik genomen. Kleine Hanne van Kirsti eet ook al vlees, de andere drie maken nog geen haast.

 

03 juli 2016: De kittens zijn naar beneden verhuisd

Hoewel ik er een beetje tegenop zag, heb ik afgelopen donderdag besloten dat het tijd werd om de kittens naar beneden te verhuizen. De kleintjes van Jayne waren ruim 6 weken oud en ik kan ze niet eeuwig in het rennetje boven blijven opsluiten. Ook de kittens van Kirsti zijn mee naar beneden gegaan, want op twee plaatsen kittens in huis was net te doen. Niet zo zeer voor mij, maar wel voor Jonna en Jenna, die de kittens zorgvulidg uit de weg gaan. Nadat ik het spul mee naar beneden had genomen hebben beide dames nog een paar uur op de klimpaal gelegen waar ze al lagen toen de kittens beneden kwamen. Jonna heb ik toen ze van de paal af wilde meteen mee naar boven genomen want Kirsti lag al op de loer om aar aan te vallen. Jenna is nog tot 's avonds op haar plekje blijven liggen en 's nachtw zelf naar boven gegaan. Ik ga er van uit dat Jenna en Jonna boven zullen bljven bivakkeren tot de kittens begin september verhuizen. Ik vind het heel jammer want allebei komen ze heel graag buiten, maar ik zou niet weten wat ik er aan zou kunnen doen. Ik heb Jenna en Jonna en ook de twee mamapoezen gedurende bijna 2 weken Bach Bloesem gegeven, maar dit heeft helaas niet geholpen.

De kleintjes vermaken zich ondertussen opperbest beneden. Ze rennen rond en klimmen en klauteren. Vooral de kleintjes van Jayne uiteraard, maar ook de ukkies van Kirsti doen al dapper mee. Ik geef de kittens hun eten op borden, want acht bakjes neetzetten is niet te doen. Ze eten inmiddels allemaal vlees en blikvoer van Animonda. Ze groeien redelijk, al zullen ook dit weer geen zwaargewichten zijn als ze gaan verhuizen. Kleine Odin moest een beetje wennen aan de invasie van kitens, het waren er ook wel erg veel. Maar inmiddels vindt hij ze geweldig en wordt er regelmatig eentje gevangen in zijn sterke pootjes voor een robbertje stoeien. De mama's hebben hem gelukkig geaccepteerd en vinden het allemaal prima.

Vanmorgen zijn twee van Jayne's kittens voor het eerst buiten geweest. Pandora en Elara vonden het maar wat spannend in de ren. Sterre had er nog geen zin in en Achilles lag te slapen bij zijn oma en de jongste kittens en vond het allemaal wel best.

Vriendje Odin is inmiddels helemaal gewend in Casa Jarinina. Hij staat vooraan als er vers vlees of natover wrodt geserveerd en laat zich zijn eten niet afpakken door de anderen. Ook als de kittens eten krijgen is hij present, maar ja, hij is nog een kitten dus geef hem eens ongelijk. De ren heeft hij ook ontdekt, hij Klimt als een stoere Noor in het gaas en in de klimpalen. Yari is zijn beste vriend, die twee kunnen elkaar soms op topsnelheid achterna zitten.

 

09 juli 2015: De uitslagen van de PKDef testen zijn binnen

Sneller dan ik had verwacht lag er afgelopen donderdag een envelop van het Van Haeringen Laboratorium in de brievenbus. Mijn hart sloeg een slag over: de uitslagen van de testen op PKDef. Ik maakte snel de envelop open en bladerde door de papieren met uitslagen: Wow, ik mag niet klagen. Eerst en vooral was ik erg blij dat Pandora, die bij een bevriende fokker gaat wonen, PKDef normaal is. Als alles mag gaan zoals gehoopt zal ze zeker meerdere nestjes gaan krijgen in de toekomst en deze uitslag betekent dat haar kittens niet hoeven te worden getest. Wat minder leuk is, is dat Sterre wel drager is. Niet dat dit zo'n hele grote ramp is, want zij zal naar alle waarschijnlijkheid maar één nestje krijgen, ze gaat bij vrienden wonen die een cattery hadden maar al jaren niet meer hebben gefokt. Met Sterre willen ze nog één keer kittens grootbrengen. Omdat hiervan waarschijnlijk niets "de fok in" gaat, is eventueel dragerschap van de kittens geen probleem, testen is dan zelfs niet eens nodig.

Van de overige zes kittens zijn er 2 drager, namelijk Sigrid en Hanne, dochters van Kirsti. Haar andere twee meisjes, Heidi en Sara, zijn PKDef normaal. Ook Elara en Achllies van Jayne zijn PKDef N/N. Elara houden is geen handige keus, omdat ik voor haar maar één kater heb, namelijk Yari. Oskar is immers haar vader en Odin zit via Jayne te dichtbij in de stamboom. Voor Heidi en Sara heb ik Oskar en Odin als mogelijke partner. Dus één van die twee dames zal het moeten gaan worden. Omdat er interesse is voor de kittens van liefhebbers wil ik ook weer niet te lang wachtn met beslissen, maar ik vind het echt moeilijk.

De kittens zijn nu helemaal gewend aan beneden wonen en ze gaan ook naar buiten in de ren. Ze hebben het luikje nog niet door, maar als het weer het toelaat staat de deur open en kunnen ze de ren in. Odin is hun grootste vriend en ook Yari wil wel eens een robbertje stoeien. Gelukkig hebben de kleintjes nog weinig interesse om de trap op te gaan, zodat Jonna en Jenna rustig boven kunnen wonen. Ik hoop dat dat nog een poosje zo blijft.

Fotograaf Petra is deze week zelfs twee keer geweest om foto's te maken, die moet ik nog even uitzoeken voordat ik ze op de website kan zetten.

 

12 juli 2016: Heidi blijft in de cattery

Na het ontvangen van de uitslagen van de PKDef testen had ik de keuze uit drie poesjes die mogelijk in de cattery zouden blijven. Elara, Heidi en Sara. Elara viel af omdat ik voor haar maar 1 kater zou hebben voor een eventueel nestje. Dus moest ik kiezen tussen Sara en Heidi. Heidi heeft overduidelijk voor mij gekozen en daarom heb ik besloten om haar te laten blijven. Voor Sara hoop ik een plekje bij een voor mij betrouwbare en bekende fokker te vinden. Als dat niet lukt mag ze uiteraard ook bij een liefhebber gaan wonen.

 

17 juli 2016: Ziekenboeg

En helaas, ook deze kittens ontkomen niet aan de ziekenboeg. Tot nu toe lijkt de "schade" beperkt te blijven tot maar 1 kitten en dat is toch wel bijzonder aangezien er acht rondlopen. Sinds afgelopen donderdag wil kleine Sigrid niet meer eten. Ik heb het een dagje aanekeken en ben vervolgens vrijdagochtend met haar naar de dierenarts gegaan. Die kon niets bijzonders vinden en omdat ik har ook niet had zien spugen of gezien had dat ze diarree had, wist hij ook niet goed wat hij haar moest geven. Uiteindelijk dan maar een prikje ontstekingsremmer. Het leek een klein beetje te helpen, ze pakte uit zichzelf wat gekookte kip. Maar 's avonds wilde ze weer niets eten, de volgende mogen nog steeds niet. Dus druppels tegen misselijkheid gehaald, inmiddels had ik ook gezien dat ze toch diarree had. De druppels hadden geen effect, dus gisteravond nog een keer met haar terug naar de dierenarts voor een injectie tegen misselijkheid. Ook daarna wilde ze niet eten. Inmiddels ben ik met dwangvoeren begonnen want ze begint uit te drogen. Vandaag heeft ze ook nog niet zelf gegeten. Als het niet beter gaat morgen maar weer overleggen met de dierenarts.
Kleine Odin ontfermt zich liefdevol over de ukkies. Hij speelt met ze, slaapt met ze en vrijdag was hij mee naar de dierenarts. Toen onderweg op de fiets Sigrid begon te piepen zette Odin het op een spinnen en de kleine meid was weer stil. Bij de dierenarts stal hij in no time de harten van iedereen.mijn lieve mannetje is hier zo op zijn plaats. Hij is voor niemand bang, ook niet voo de groten die tegen hem mopperen als hij met ze wil spelen. Hij draait zich gewoon om en gaat kijken wat hij dan eens zal gaan doen.

Nu maar hopen dat klein ukkie snel weer opknapt want ik vind het maar niks als er eentje ziek is. De foto's komen wat later, het ontbreekt me even aan tijd om de site verder te updaten.

 

24 juli 2016: Een fijn thuis voor Hanne

Vanmiddag kwamen twee lieve mensen kijken voor een kitten. Ze hadden de keuze uit Elara of Hanne. Elara liet zich niet echt vangen en knuffelen. Hanne daarentegen vond het allemaal prima en lag als een prinses in de armen van het bezoek .De klik was bijna hoorbaar. Ik was dan ook niet verbaasd dat de keuze op dit lieve meisje van Kirsti en Yari is gevallen. Hanne gaat als ze verhuisd is Sora heten en krijgt een Brits Korthaar vriendje genaamd Neto. Ik ben erg blij met dit fijne thuis voor mijn mooie meisje.

De ziekenboeg is inmiddels weer leeg. Sigrid is inmiddels helemaal hersteld nadat ze afgelopen maandag antibiotica kreeg. Antibiotica schrijven dierenartsen niet sneel voor vanwege de strenge regels die daarvoor gelden, met dank aan het misbruik in de bioindustrie. Maar in dit soort gevallen helpt gewoon niets anders. Al aan het einde van de eerste dag knapte Sigrid op en begon ze weer zelf vers vlees te eten. Ze heeft uiteraard netjes een kuurtje van 5 dagen gehad. Toen ik vervolgens woensdag alle kittens woog schrok ik van het gewicht van Hanne: Die was ineens flink afgevallen. Ik heb ook haar antibiotica gegeven en ook zij knapte dezelfde dag nog op en ging weer goed eten. Vandaag krijgt ze haar laatste dosis en dan hoop ik dat we de ziekenboeg voor deze nesten hebben gehad.

De kittens hebben inmiddels de klimpalen in de ren ontdekt. Sterre en Pandora klimmen al zelfstandig op de hoogste plateaus, dit niet geheel tot genoegen van hun moeder en hun fokker. Maar tot nu toe gaat het allemaal goed. Odin vertoont graag zijn kunsten op de klimpalen en dat willen de kittens natuurlijk graag nadoen, alleen lukt dat nog niet altijd even goed.

Sinds gisteren hebben we twee logees, Sammie, uit het vorige nestje van Kirsti en Yari, inmiddels 6 maanden oud, en zijn vriendinnetje Nivi van anderhalf. Ze moeten natuurlijk even wennen. Nivi vindt het wat druk beneden en is dus naar boven verhuisd waar ze rustig ligt en af en toe haar pootjes strekt. Jonna en Jenna lijken het gelukkig prima te vinden. Sammie heeft al met Odin gestoeid. Hij wil ook graag naar buiten naar vooral Jayne vindt het niet zo'n goed idee dat hij in de buurt van de kittens komt dus die heeft hem al een paar keer naar binnen gejaagd. Hij laat zich niet echt uit het veld slaan en blijft het dapper proberen.

Morgen wordt de fotopagina weer bijgewerkt, huisfotograaf Petra heeft weer mooie plaatjes geschoten van de ukkies.

 

31 juli 2016: Een nieuw thuis voor Achilles

Achilles heeft afgelopen rijdag bezoek gehad van lieve mensen uit Den Haag. Ze hadden eigenlijk voor het bezoek al besloten dat ze Achilles graag wilden reserveren, en tijdens het bezoek was het dus al snel duidelijk dat hij begin september naar Den Haag gaat verhuizen. Hij krijgt een Norenvriendje en een HTK poesje als gezelschap. Nu zoeken alleen Sara, Sigrid en Elara nog een nieuw huis. Het zijn stuk voor stuk lieve poezenmeisjes, dus ik heb er vertrouwen in dat ik ook voor hen een goed thuis zal vinden.

We hebben deze week bezoek van Sammie, officieel Jarinina's Harald Yarison, zoon van Yari en Kirsti van januari dit jaar, en zijn vriendinnetje Nivi. Beide Noren logeren hier ruim twee weken vanwege vakantie van hun personeel. Na een paar dagen wennen gaat het prima met het tweetal. Nivi is al wat ouder en had wat meer tijd nodig om te wennen, maar ook zij beweegt zich inmiddels vrij door het huis, gaat lekker naar buiten in de ren en doet het goed. Sammie vond de kittens in het begin een beetje eng, maar inmiddels stoeit en speelt hij met ze. Odin en Sammie kunnen het ook goed vinden samen, al doet Sammie af en toe wat te wild, Odin is toch echt een slagje kleiner dan hij. 

Vandaag zijn alle kittens voor de tweede keer ontwormd. Morgen ga ik de afspraak maken voor hun eerste enting en het zetten van de chip. Dat wordt een hele happening, met acht kittens naar de dierenarts.

Alle kittens eten gelukkig wat de pot schaft. Ze zijn allemaal gewend aan vers vlees wat ze dagelijks krijgen. Maar ze eten ook allemaal brokjes, zij het dat de brokken voor de volwassen poezen natuurlijk lekkerder zijn dan de kittenbrokken. Yari heeft een andere mening, hij snoept regelmatig van de kittenbrokjes. 

Verder is er eigenlijk niet zo veel te melden, alles gaat god met het achttal. Ze rennen, stoeien, spelen, slapen en groeien, en meer hoeven kittens eigenlijk niet te doen.
 

7 augustus 2016: Eerste enting voor de kittens

Vrijdag was het zo ver: alle acht ukkies mochten mee naar dierenarts Nelleke de Beus voor hun eerste enting en het zetten van de microchip. Het was een hele happening, want met acht kittens naar de dierenarts dat gaat niet zomaar even op de fiets. Gelukkig wilde mijn zus mee. Ze had al geprobeerd of het reismandje op haar scooter paste en vrijdagmiddag om iets over 1 uur stond ze bij me voor de deur. Ik had met vereende krachten de kittens in twee reismanden gefrommeld. Eén daarvan gaf ik aan haar mee. Ze zou vast vooruit rijden, ik ging er op de fiets achteraan met de andere vier kleintjes. Eem kwartiertje voor vertrek hadden ze allemaal een extra maaltijd vlees gekregen voor het geval ze na de enting niet lekker zouden zijn en niet wilden eten. We waren er klaar voor.

Bij de dierenarts besloten we om de kittens één voor één uit de reismanden te halen om vergissingen te voorkomen. Zoals altijd had ik briefjes gemaakt met de namen waar de dierenarts haar aantekeningen op maakte voor de paspoorten en de chipnummers aan koppelde. Rustig en gestaag doorwerkend kwamen vervolgens alle kittens aan de beurt. Bekje checken, oortjes checken, buikje voelen, hartje luisteren. Bij Achilles checken of zijn balletjes al waren ingedaald, hetgeen het geval was. Vervolgens kregen ze de enting en daarna mocht ik helpen met chippen. Kopje vastpakken, huid strak trekken tussen de schoudertjes zodat Nelleke de chip kon zetten. Het ging bij alle acht in één keer goed. Alleen Pandora mopperde hevig maar ook bij haar ging de chip er gelukkig in één keer goed in.

Alle kittens werden gezond verklaard, gelukkig werd bij geen van allen iets vreemds ontdekt. Vervolgens was het zaak alle ukkies weer in de reismanden te krijgen, wat na enig vangwerk lukte. Mijn zus vertrok met haar viertal alvast naar huis, ze heeft een sleutel van mijn voordeur en zou ze binnen afleveren. Mijn vier mini's moesten wachten tot de twee assistentes klaar waren met de administratie. Alle paspoorten moesten worden ingevuld. Twee van de kittens hebben een Europees paspoort gekregen omdat met hen eventueel in het buitenland zal worden geshowd. Dit kost even wat meer tijd. Toen uiteindelijk alles klaar was en ik de rekening had betaald kon ik ook op huis aan. Daar aangekomen liepen de andere vier kittens al weer rond te stappen, maar even later stortten ze allemaal in en kropen tegen de mama's aan om bij te slapen van alle indrukken.

Gelukkig zijn er tot nu toe gen entreacties. Alle kittens zijn actief en eten goed. Ze zijn ingeënt met een andere entvloeistof dan de eerdere twee kittens van Kirsti om mogelijke problemen hopelijk te voorkomen. Over drie weken mogen ze voor de tweede ronde en daarna is de verhuizing echt aanstaande.

Sigrid, Sara en Elara zijn nog steeds op zoek naar een nieuw thuis. Ik heb inmiddels advertenties gezet om voor hen ook een goed adres te vinden.

Sammie en Nivi, de twee logees, vermaken zich hier uitstekend. Nivi had even wat langer tijd nodig om te wennen, maar ook zij komt nu gewoon beneden. Ze weet hoe het kattenluikje werkt en gaat lekker naar buiten als ze zin heeft. Sammie vindt de kittens geweldig en hij stoeit en ravot wat af met Odin. Ik zal die twee missen als ze komende dinsdag weer met hun personeel mee naar huis gaan.

 

13 augustus 2016: Ook Elara blijft in de cattery

De oplettende bezoeker van mijn website had het misschien al gezien: De status van Jarinina's Enchanting Elara is veranderd van "beschikbaar" naar "blijft in de cattery". Na wekenlang twijfelen en nadat een andere optie die ik nog in gedachten had niet haalbaar bleek, heb ik gisteren defintiief de knoop doorgehatkt: Elara blijft in de cattery. Ik ga haar Ella noemen, want alle katten hier hebben een roepnaam van 1 of 2 lettergrepen. Ze wordt zo'n mooie dame, ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om haar te laten gaan. Dit betekent dat er niet 1 maar 2 kittens van de huidige twee nestjes in de cattery zullen blijven. Sigrid en Sara zijn op dit moment nog beschikbaar.

Het feit dat Ella hier blijft wonen betekent dat Yari zeer waarschijnlijk nog niet wordt gecastreerd, wat ik eigenlijk wel van plan was. Om de mogelijkheid dat hij samen met Ella een nestje krijgt open te houden krijgt Yari als zijn huidige Suprelorin is uitgewerkt volgend jaar opnieuw een staafje. Wie wel op de nominatie staat om als happy neuter verder te gaan is Kirsti, zij mag zeer waarschijnlijk onder het mes zodra haar kinderen en kleinkinderen een beetje uit de gevarenzone zijn voor wat betreft overlijdensrisico, hoewel je dat met levende have natuurlijk ook na een jaar nooit zeker weet.

De mini's groeien ondertussen gestaag door. Ze hebben gelukkig geen entreactie gekregen en het gaat uitstekend met ze. Het aftellen is nu echt begonnen, nog een paar weken en dan gaan de eersten verhuizen.

 

21 augustus 2016: De laatste weken met alle kittens

Het begint nu toch serieus op te schieten met de verhuizing van de kittens. Althans, een aantal van hen. Aangezien er twee blijven zal het niet extreem stil worden hier. Als alles naar wens verloopt worden de kleintjes allemaal komende vrijdag voor de tweede keer ingeënt. Het weekend daarna verhuizen Pandora, Achilles en Sterre. Hanne blijft nog iets langer omdat haar mensen nog met vakantie gaan. Sara en Sigrid zoeken nog steeds een nieuw thuis en dus weet ik nog niet wanneer zij gaan verhuizen. Er is wel interesse getroond, maar niets is nog zeker en dus zijn beide dames op dit moment nog beschikbaar voor een liefdevol en blijvend thuis.

De kittens zijn bijna allemaal weer een beetje ziek geworden. Diarree en slecht eten, waarschijnlijk toch een lichte reactie op de enting. Ook Odin leek er een tikje van mee te krijgen, hij heeft een paar dagen met een "soepoog" gelopen waar groene troep uit kwam. Zijn oog zalven was een hele toer, want de kleine man wordt steeds sterker. HIj weegt nu 3 kilo, maar dat is geen grammetje vet, het zijn allemaal spieren. Odin is nog steeds een grote speelkameraad voor de kittens, hij leert ze alles wat niet mag. Gelukkig zijn ze inmiddels allemaal weer opgeknapt. Morgen krijgen ze hun laatste ontworming en komende vrijdag staat de tweede enting op het programma, er vanuit gaande dat ze dan gewoon weer zijn opgeknapt. De enige twee die nergens last van hadden waren Achilles en Pandora. Dat is te merken aan de gewichten, de kittens die ziek zijn geweest zijn best wel wat gewicht kwijt geraakt wat ze er nu weer aan moeten eten.

Oskar heeft op dit moment een dame op bezoek die hij mag dekken. Dat wil zeggen als de krolsheid bij de dame terug wil komen, ze moet duidelijk even acclimatiseren. Maar zoals altijd zit Oskar lief en geduldig op de kattenkamer met zijn vriendin. Hij mag af en toe een paar uurtjes eruit, Dan krijgt de logee even wat rust en kan Oskar even lekker buiten zitten wat hij maar al te graag doet. 

 

28 augustus 2016: Aftellen...

Het aftellen is nu dan toch echt begonnen. De ophaal afspraken voor Pandora, Achilles (Daan) en Sterre zijn gemaakt. De komende dagen ga ik hun bagage in orde maken zodat ze hopelijk een goede start krijgen in hun nieuwe huis.

Afgelopen vrijdag zijn alle acht kittens mee geweest naar de dierenarts voor hun tweede enting. Het was weer een hele happening, maar ze zijn allemaal gezond verklaard en hebben hun prik op een enkel protest keurig doorstaan. Fotograaf Petra was mee dus er zijn deze keer foto's van het bezoek aan de dierenarts gemaakt, die echter zelf niet op de foto wilde, dus alleen haar handen zijn te zien. 

De afgelopen dagen hebben zowel Sigrid als Sara bezoek gehad van lieve mensen die hen graag in hun midden willen opnemen. Sara blijft hier nog een paar weekjes, net als haar zusje Hanne (Sora). Zij verhuizen pas over 3-4 weken naar hun nieuwe mensen. Het zal langzaam aan weer wat rustiger worden in Casa Jarinina, en een aantal katten hier kijkt daar erg naar uit. Vooral Jenna en Jonna die nu alweer zo'n twee maanden boven wonen omdat de moederpoezen en dan met name Kirsti hen niet beneden dulden. Ze hebben allebei inmiddels een poging gedaan om weer naar beneden te komen maar dat was nog niet echt sucesvol. Hopelijk zullen Kirsti en Jayne binnen niet al te lange tijd weer accepteren dat ook zij beneden komen zodat ze ook weer lekker naar buiten kunnen.

 

2 september 2016: Afscheid van de kittens

Gisteren is de uittocht van de kittens dan toch echt begonnen. Pandora werd opgehaald en is met haar enthousiaste eigenaren naar Kerkrade gegaan. De kennismaking met de groep katten in de cattery waar ze nu woont gaat nog niet heel voorspoedig, maar ze heeft pit genoeg om zich daar te gaan handhaven. 
Vandaag verhuisden Achilles, die nu Daan heet, en Sigrid, die wordt omgedoopt tot Pom. Achilles woont nu in Den Haag, ik zal mijn zwarte vriendje missen, hij heeft afgelopen nacht nog lekker bij me op bed geslapen. Sigridje heeft al kennis gemaakt met de hond des huizes, waar ze hard tegen heeft geblazen. Ook met haar zal het binnen een paar dagen wel goed gaan komen in haar nieuwe huis in Almere.

Morgen verhuist Sterre naar Oudenbosch. Er wordt erg naar haar komst uitgekeken, omdat haar mensen juist deze week vrij onverwacht afscheid hebben moeten nemen van hun oudste poes. Ook al was die ruim 15 jaar, het blijft verdrietig om één van je lieverds te moeten laten gaan. Hopelijk brengt Sterre wat vrolijkheid, en sluit ze snel vriendschap met het Siberenpoesje Valentina, dat inmiddels een paar weken bij haar nieuwe mensen woont.

Hanne, die door haar mensen Sora wordt genoemd, en Sara blijven hier nog een paar weken wonen. Rond 20 september verhuizen beide dames naar hun nieuwe huis. 

Fotograaf Petra heeft afgelopen woensdag de laatste foto's gemaakt van alle acht kittens. Deze komen binnenkort nog op de website, als afsluiting van deze enerverende kittentijd. En dan zit het er op, het grootbrengen van twee nestjes bosbengels is gelukkig weer zonder al te veel hindernissen gelukt. De mama's hebben acht lieve en ondernemende Boskatten afgeleverd waar ze trots op mogen zijn. Nu mogen ze bijkomen van hun taak. Voor Jayne zal er zeker nog een nestje volgen, voor Kirsti waarschijnlijk niet meer, maar ze zal voorlopig nog op de poezenpil blijven, castratie kan immers maar één keer.

En ik? Ik neem zoals altijd met een weemoedige glimlach afscheid van de kittens. Ik prijs me gelukkig dat ik maar liefst twee meisjes bij me mag houden. Heidi en Ella blijven in de cattery, een nieuwe generatie dient zich aan voor de toekomst. Binnenkort krijgen zij hun eigen pagina op de website.

Lieve schatten, veel liefde en geluk in jullie nieuwe huisjes. Ik zal jullie missen, maar de rust in de groep hier is voor een groot deel van de katten, ook voor jullie mama's, een verademing. Het ga jullie goed, ik wens jullie een lang en gezond leven bij jullie nieuwe butlers.

Time for me to fly
I've got to set myself free
Time for me to fly
That's how it's got to be
I know it hurts to say goodbye
But it's time for me to fly

(Dolly Parton)

 

4 oktober 2016: Genieten van de rust....hoewel...

Inmiddels zijn alle kittens van Kirsti en Jayne verhuisd. Ik krijg gelukkig uitsluitend positieve berichten van hun personeel. Hier in Casa Jarinina is de rust een beetje weergekeerd. De twee mamapoezen zijn weer terug in hun gewone doen. Jayne vertoont echt afstootgedrag, ze kan Heidi en Ella niet echt goed om zich heen verdragen. Kirsti is milder, bij haar mogen de meisjes nog wel eens even een kroel halen. Maar ze vermaken zich gelukkig samen prima, en niet te vergeten is daar hun grote vriend Odin. Odin die onvermoeibaar met ze stoeit, en bij wie ze altijd terecht kunnen voor een wasbeurt of om tegen hem aan te slapen. Regelmatig ligt het onafscheidelijke drietal 's nachts bij me op bed, ik heb één van de meiden zelfs al eens "betrapt" terwijl ze verwoed bij Odin lag te "drinken". Odin vond het allemaal wel best en lag er rustig spinnend bij, met zijn eeuwige grijns op zijn snuit. 

Er zijn voor eind dit jaar nieuwe plannen gemaakt. Nieuwe plannen waar ik naar uit kijk, maar waarvan ik het een geruststellend idee vind dat ze nu nog niet worden uitgevoerd. Gitta gaat op zijn vroegst eind oktober van de poezenpil en dan is het afwachten wanneer ze krols gaat worden. Ik heb bedacht dat het toch wel een goed idee is om samen met Gitta ook één van de andere dames een nestje te laten krijgen. Gitta heeft namelijk altijd te weinig melk, en dan kan de andere mamapoes misschien een beetje bijspringen. De keus is daarbij op Jenna gevallen. Jolie was de andere optie, maar Jolie is zelf maar een klein opdondertje en haar eerste nest waren er vijf, waarvan er helaas twee overleden, maar aan de drie die ze heeft grootgebracht had ze haar pootjes meer dan vol. Dus of zij nu zo geschikt is om haar moeder met zogen te assisteren betwijfel ik. Jenna daarentegen is een grote, stabiele en rustige poes. Jenna houdt niet zo van kittens als ze zelf geen kleintjes heeft, dus misschien is het ook daarom een goede zet om haar samen met Gitta een nest te laten grootbrengen. Of dit plan gaat slagen is natuurlijk afwachten. Wie de vader van Jenna's kittens gaat worden is nog niet bekend, er zijn meerdere opties.

Youngster boy Odin is inmiddels een stoere jongen van 7 maanden. Hij weegt inmiddels vier kilo en hij begint het slungelige langzaam te verliezen. Het maakt plaats voor een stoer katerlijf in wording. Buiten dat is Odin nog steeds zijn lieve en hartveroverende zelf. Odin boos krijgen is nog steeds iets wat maar zelden lukt. Gelukkig vertoont Odin nog geen katergedrag. Hij mag van mij nog heel lang lief en onschuldig blijven. Volwassen zijn kan hij hopelijk nog lang genoeg.

 

13 november 2016: De eerste stappen voor de nieuwe plannen

Inmiddels zijn we een maand verder en het leven kabbelt hier in Casa Jarinina rustig voort. Hoewel....er is altijd wel leven in de brouwerij met twee jongedames van inmiddels ruim 5 maanden oud en een jogemand van acht maanden in huis. Die drie maken regelmatig de boel onveilig door elkaar in volle vaart achterna te zitten. Gelukkig vertoont Odin nog geen katergedrag, dus ik hoef me nog geen zorgen te maken. Ook Oskar gedragt zich als open kater voorbeeldig. Hij loopt af en toe te roepen, maar verder heb ik geen last van het feit dat hij een open kater is. Een paar weken geleden heeft Oskar bezoek gehad van een poes van een andere cattery, het is nu afwachten of de dekkingen sucesvol zijn geweest. 

De plannen voor Gitta en Jenna staan ook vast. Ik heb besloten om Jenna door mijn eigen Oskar te laten dekken. Het wordt vast een mooie combinatie met de kans op smoke kittens. Omdat Oskar vrijwel zeker effen is en niet tabby zoals op zijn stamboom staat zullen er zeer waarschijnlijk geen tabby kittens uit deze combinatie komen. Gitta en Jenna zijn sinds twee weken van de pil en ik merk dat dit beide dames goed doet. Gitta stort zich vol overgave op het moederen over Heidi en Ella en ook Jenna is liever en vindt de meiden en Odin ook een stuk aardiger nu. Gelukkig zijn de meisjes nog niet krols geworden.

Die krolsheid moet nog even wachten, want op 4 november is de dierenarts aan huis geweest om alle open katten in te enten. Dat ging deze keer prima, ze had een collega meegenomen en vlot en deskundig werden alle katten gecheckt en ingeënt. De enige die in de stress schoot was Jayne. Ze liet zich niet pakken en na een paar pogingen hebben we het opgegeven om haar niet helemaal over haar toeren te jagen. De maandag na het huisbezoek ben ik met haar naar de praktijk gegaan waar ze alsnog haar checkup en prik heeft gekregen. Ook dat vond ze niet leuk, maar ze heeft het weer gehad voor dit jaar. 

Omdat Gitta en Jenna zijn ingeënt, mogen ze de eerste twee weken niet worden gedekt. Dit kan schade veroorzakeen bij de ongeboren kittens. Van die twee weken is er nu eentje om. Nog een week te gaan en dan mogen ze krols worden. Of ze daar zin in hebben is nog even afwachten.