Vorige week mochten de kittens mee naar de dierenarts voor hun eerste vaccinatie. Ze werden nagekeken door een dierenarts in opleiding. Die had nog niet zo veel ervaring met injecties geven en al helemaal niet met het zetten van de ID-chip. Met hulp van mijn dierenarts, die er uiteraard ook bij was, ging het allemaal vlot. De kittens gaven geen krimp. Ze werden ook alle vier gezond verklaard. Eenmaal weer thuis zochten ze een lekker plekje om bij te slapen van het bezoek aan de kliniek. Gelukkig zijn er tot op heden geen vervelende entreacties opgetreden.

En dan Maggie. Die heeft sinds dat ze moeder werd voornamelijk in haar eentje boven gezeten. Eerst op de slaapkamer, vervolgens in de kattenkamer. Haar kittens woonden al een paar weken beneden. Die moesten immers socialiseren, dat lukt niet echt op een kamer waar geen reuring is en waar de radio niet aan staat. Maggie kreeg af en toe een paar kittens een poosje op visite, maar ze waren al snel veel liever beneden. Daar konden ze ravotten met Trisha van 5 maanden en met RaA. En als ze moe waren mochten ze slapen bij Leica, Ticket of Forester. Nadat Maggie was gecastreerd werd ze al wat minder fel. Oskar en Ticket mochten bij haar op de kamer zonder dat ze de jongens aanvloog. Maar tegen de rest was ze nog onbetrouwbaar. Die bleven dus wijselijk ver uit haar buurt. Maar ze kon toch niet eeuwig boven blijven zitten. 

Maggie vond het steeds minder leuk om opgesloten te zitten. Steeds als ik de kamer in wilde zat ze met haar neus tegen de deur en moest ik mijn best doen om haar niet te laten ontsnappen. Toen ze op een ochtend erin slaagde om langs me heen te glippen rende ze meteen naar beneden. Toen ik haar achterna ging zat ze op de aanrecht, de plek waar ze normaal altijd haar hapje natvoer krijgt. De rest van de groep zat haar met argusogen aan te kijken, maar ze maakte geen aanstalten om agressief te doen. Ik waagde de gok en gaf haar samen met de rest eten. daarna liet ik haar rondlopen. Dat ging niet meteen helemaal goed. Ze stoof soms ineens op een andere kat af, die dan verschrikt blazend achteruit week. Maar tot vechten kwam het niet. Omdat de andere katten de aanwezigheid van Maggie wel stressvol vonden, zette ik haar na een paar uurtjes weer op haar kamer. Dat ritueel herhaalde ik nog een keer de volgende dag. De sfeer werd al beter. De enige die niets van haar moest hebben was Maggie's moeder Britt. Dat is niet zo vreemd, want vooral Britt had een stevig pak slaag gekregen toen haar hormonen op zijn hevigst regeerden. Maar de volgende dag liet ik Maggie uit de kamer en besloot ik dat ze beneden mocht blijven. En zo is de situatie nu nog steeds. Britt is redelijk bijgedraaid. Maggie bekommert zich ook weer over haar kittens, waar ze de laatste weken in opsluiting niet zo heel veel meer mee had. Al met al ben ik ervan overtuigd dat het een goede beslissing was om Maggie te laten castreren. Haar twee meiden die hier blijven mogen te zijner tijd het stokje overnemen als Moeder Natuur dat ook een goed idee vindt. 

Met het tweetal van Wynonna gaat het prima. Ze groeien na een wat aarzelende start en de nodige hulp goed. Gisteren waren ze alweer twee weken oud. Wynonna zorgt goed voor haar kroost, al is ze ook wel een echte no nonsense moeder die gewoon wegloopt als ze daar aanleiding voor ziet. Maar het belangrijkste is dat haar tweetal het goed maakt. Ze hebben inmiddels ook namen gekregen. Omdat Wynonna is bevallen op de verjaardag van mijn lieve vriendin Marjolein, heb ik haar gevraagd de namen te kiezen. Het werd uiteindelijk Robin Hood en Lady Marian.

Het is in Casa Jarinina inmiddels een beetje een gekkenhuis. Britt bleek inderdaad niet zwanger. Ze werd vorige week krols. Oskar had dat meteen door maar tot zijn grote frustratie had ik andere plannen. Ik zette Britt samen met Coos en tot mijn grote vreugde dekte hij haar vrijwel meteen. In de dagen daarna volgden er nog meer dekkingen. Nu maar afwachten of deze romance succesvol is geweest. Ook Kjaere werd krols, haar Suprelorin implantaat is uitgewerkt. Mogelijk is ze gedekt door Oskar, want die heeft een neus voor krolse poezen. Ik heb haar voor de zekerheid ook maar apart gezet. Ze bivakkeert nu samen met Britt bij mij op de slaapkamer,. Mijn 'kattenkamer' is nog steeds bezet. Daar zit Maggie, die nog altijd op voet van oorlog leeft met de meeste van de katten hier. Maggie is inmiddels gecastreerd. Gezien haar gedrag heb ik besloten geen nestjes meer te doen met haar. Twee van haar dochters, Missy en Guusje, blijven in de cattery. De andere twee, Danny en Emma, zijn inmiddels gereserveerd, Ze gaan in januari samen verhuizen naar Noord-Holland. 

Met de vier kittens van Maggie gaat het goed. Ze hebben een stevig maagdarm virus te pakken gehad maar gelukkig heeft het herstel inmiddels ingezet. Zodra ze weer goed op gewicht zijn mogen ze mee naar de dierenarts voor hun eerste vaccinatie. Het viertal woont inmiddels beneden, af en toe gaat een kiten op visite bij mama Maggie. Ze waren snel gewend en spelen en stoeien veel met Trisha van 5 maanden. 

Omdat ik het voor Oskar zo onderhand wel welletjes vind is onze oude baas deze week gecastreerd. Hij heeft de ingreep goed doorstaan en was een paar uur na thuiskomst weer helemaal het ventje. Ik hoop dat deze beslissing er op termijn voor zorgt dat de verstandhouding met Ticket wat zal verbeteren. Oskar heeft voor meerdere mooie nesten gezorgd, ik gun hem nog een heleboel mooie jaren als pensionado.

Op woensdag 16 november is onze Wynonna bevallen van haar eerste nestje. Helaas ging het niet zoals we hadden gehoopt. Eén kitten kwam ter wreld met een misvormd staartje. Het is niet duidelijk of Wynonna dit per ongeluk heeft afgebeten of dat hij ermee is geboren. Feit is dat het een heel klein kitten was, en wellicht waren er meer problemen, want de volgende dag is dit kitten overleden.

De andere drie leken het goed te doen, tot de avond van de tweede dag. Toen waren ze ineens alle 3 fors afgevallen. Ik ben meteen gaan flessen. Dat werkte bij twee van de drie. Bij de derde, een zwart katertje, helaas niet. Hij overleed twee dagen na de geboorte. Ik maakte meteen een afspraak bij de dierenarts en in overleg hebben we besloten dat zowel moeder ald haar twee kittens op de antibiotica gaan. Omdat Wynonna weinig melk lijkt te hebben krijgen de kittens melk via de sonde. Om die reden logeren moeder en kittens momenteel bij mijn lieve fokker vriendin Franca Buyzer. Met de twee kittens gaat het nu goed, ze groeien en zijn tevreden. We gaan heel hard duimen dat deze twee het gaan redden.

Ik heb inmiddels twijfels of Britt wel zwanger is. Het lijkt erop dat dit toch niet het geval is. Dat zou niet erg zijn, want haar dekking was niet gepland. We gaan het even afwachten.

Wynonna is bezig met de laatste loodjes van haar eerste zwangerschap. Ze trekt zich er niet zo veel van aan dat ze zwanger is. Ze rent en vliegt nog net zo hard rond als voor die tijd. Ik ben heel benieuwd of ze een beetje bedaart als ze straks moeder is. 

Inmiddels is duidelijk dat ook Britt weer zwanger is. De vader is Oskar, net als van het nestje dat ze dit jaar in maart kreeg. Britt verwacht haar kittens begin september. Na dit nest krijgt ze lang rust, de kans is groot dat ze volgend jaar wordt gecastreerd. Maar eerst maar eens zien hoe haar zwangerschap gaat aflopen. 

Maggie's kittens waren gisteren 8 weken oud. Ze wonen nog steeds op de kattenkamer. Ze komen af en toe een paar uurtjes beneden om te socialiseren. Hun moeder kan nog steeds niet in de groep omdat ze met vrijwel alle andere katten ruzie maakt. Ze maakt alleen een uitzondering voor Oskar, de vader van haar kittens. Die mag zelfs op de kattenkamer zonder dat hij er risico loopt dat ze hem de ogen uitkrabt. Het gedrag van Maggie heeft me doen besluiten om haar te laten castreren. De afspraak daarvoor is inmiddels gemaakt. Het is wel een beetje jammer want ze heeft een prachtig nestje op de wereld gezet. Maar zoals het nu gaat is natuurlijk voor niemand leuk. 

De kittens zijn al en paar dagen aan het kwakkelen. Ze hebben slechte eetlust en vooral Missy is erg misselijk. Ondanks de medicatie die ze daarvoor krijgt heb ik haar meerdere keren haar eten weer zien uitspugen nadat ze was gedwangvoerd. Ik weet dat dit 8-weken spuugvirus wel weer overgaat. De kittens hebben er ook niet heel veel last van. Ze rennen en spelen alsof er niets aan de hand is. Alleen kelderen hun gewichten, en dat maakt mij dan gelijk een bezorgde fokker. Maar goed, we gaan stug door met medicijnen en dwangvoeren in de hoop dat ze snel weer opknappen. Guusje en Emma hebben het ergste gehad lijkt het. Nu Danny en Missy nog weer op de rit zien te krijgen. 

RaA heeft vorige week een Suprelorin implantaat gekregen. Hij had duidelijk last van zijn hormonen en deed verwoede pogingen om puber Trisha te dekken. Hopelijk geeft het implantaat hem ruim een jaar rust. Daarna zullen we zien of hij ook een keer papa mag worden.