Twee dagen later dan ik had uitgerekend, op de ochtend van Tweede Kerstdag, werden Nina's kittens geboren. Al om half vijf zat ik klaarwakker op de bevalling te wachten, maar Nina nam nog even de tijd. Het eerste kitten werd om tien voorhalf acht geboren, de volgende twee kwamen snel daarna. Vervolgens begon Nina haar kittens uitgebreid te wassen. Ik dacht even dat het bij drie kittens zou blijven, wat ik vreemd vond, gezien haar omvang had ik er toch minstens vier verwacht. Maar om half tien was er nog steeds niets meer geboren. Ik belde mijn zus om te vertellen dat er drie kittens waren. Ook zus vond dat weinig, ze ziet Nina wekelijks, en ook zij had er meer verwacht. Na het telefoongesprek keek ik in de kraamdoos en tot mijn verrassing lag er een vierde kitten, een zwart/wit katertje. En wat nog verrassender was: Hij zat niet meer vast aan de placenta. Ik baalde ervan dat ik het niet had gezien, want had Nina die navelstreng doorgebeten en de placenta opgegeten? Dat had ze nooit eerder gedaan. Vervolgens werd nog een vijfde kitten geboren. Alles leek er goed uit te zien, maar die "vermiste" placenta bleef me dwars zitten.
Toen Nina de volgende dag toch wel een erg harde en nog erg dikke buik had, had ik het niet meer. Er zou toch niet nog wat in zitten? Ik wilde het zeker weten en maakte een afspraak bij de dierenarts. Die keek haar na en constateerde dat ze verhoging had. Drie röntgenfoto's konden geen definitieve zekerheid geven. Gelukkig geen dood kitten in de baarmoeder, maar omdat Nina's maag erg vol was, was de baarmoeder niet goed te zien. Nina kreeg prikken antibiotica en ontstekingsremmer en ik kreeg tabletjes mee. Morgen terugkomen om haar nogmaals te beoordelen.

Ondertussen was Nina het niet eens met haar huisvesting. Ze wilde niet in het aparte kamertje waar ze rustig alleen kon zijn met haar kleintjes. Ze wilde Gitta bij zich, en ze wilde beneden in de krabton gaan wonen met haar kinders. Ik verhuisde haar naar mijn slaapkamer, maar toen wilde ze niet meer in de kraamdoos. Ze vertrok met haar kittens onder het bed. Dat is veel te koud, dus haalde ik de kittenkooi tevoorschijn. Foute beslissing, Nina wilde NIET, absoluut NIET, in die kooi. Briesend en mopperend banjerde ze door de kooi, meestal met een kitten in haar bek. Eruit wilde ze, en wel meteen. Toen dat na een half uur nog zo was, besloot ik om haar dan maar haar zin te geven. Samen met mijn zus, die me was komen helpen met de kooi, sjouwde ik de krabton naar boven. Ik maakte de kittenkooi open, en Nina was er snel uit: Dat wordt mijn huis. Al na een minuut kwam ze haar eerste kitten ophalen. De andere vier heb ik maar even voor haar opgepakt en in de ton gelegd. En daar ligt ze nu met de kleintjes, voor zover ik het nu kan zien helemaal gelukkig. Nu dan maar hopen dat het zo blijft. Voor de zekerheid hebben we het bed met karton afgezet, zodat ze daar niet meer onder kan.
De geboortegewichten waren prima, van 117 - 132 gram, en na twee dagen blijkt dat de kittens goed groeien.

Vandaag ging ik terug naar de dierenarts, maar na onderzoek vond zij het niet nodig om nader onderzoek voor Nina aan te vragen. Haar buik was een stuk soepeler, er kwam geen nare afscheiding uit haar baarmoeder en de koorts was een stukje gezakt. Dus voorlopig houden we het op het afmaken van de antibioticakuur en nog een paar dagen ontstekingsremmer.

De kittens krijgen "kerstnamen", dat moet bijna wel gezien hun geboortedatum. Ik ben er nog niet helemaal uit wat dat precies gaat worden. Wordt vervolgd dus...

Nina's zwangerschap begint op te schieten. Nog zo'n twee weken te gaan en dan zal ze als het goed is voor de derde keer moeder worden.

Nina heeft een flink buikje ontwikkeld, ik hoop maar dat haar kittens niet te groot zijn als ze gaat bevallen. Onlangs zijn er een paar nestjes geboren bij andere cattery's waarvan Edgar eveneens de vader is en dat zijn bijna allemaal flinke kittens, tot wel 150 gram. Nu heeft Nina bij haar vorige twee nestjes ook best flinke kittens gekregen, dus ze zou het wel aan moeten kunnen.

In de keuken staat inmiddels een stoel bij het aanrecht. Omdat Nina het niet kan laten om toch op de aanrecht te springen heb ik maar een extra opstapje neergezet om ongelukken te voorkomen.

Nina blijft ook gestaag door eten, al merk ik sinds een paar dagen dat haar kittens in de weg zitten, want ze kan niet meer zo veel in één keer eten omdat haar maag sneller vol zit. Ze moet het dus noodgedwongen wat rustiger aan doen. Ik geef haar meerdere keren per dag te eten zodat het wat meer verspreid is dat ze eet, en dat gaat goed.

Omdat de verstandhouding tussen Nina en haar twee grote kinderen nog steeds een soort gewapende vrede is, hou ik wel een beetje mijn hart vast voor hoe het zal gaan als de kittens er straks zijn. Ik ben de kleine kamer boven al aan het opruimen, want daar zal Nina de eerste weken na de geboorte van haar kittens verblijven. En dan maar hopen dat ze na een week of drie naar beneden kunnen verhuizen en dat het daarna goed gaat.

Nina wordt wel wat onrustig, ze loopt af en toe te miauwen en komt regelmatig op schoot liggen, terwijl ze normaal helemaal geen schootkat is.

De komende week werk ik nog, in de veronderstelling dat er dan nog niets zal gebeuren. De week daarna misschien nog een paar halve dagen, want ik wil niet het risico lopen de bevalling te missen, al zal Nina dat ook zonder mij moeten kunnen.
Ik ben nog aan het verzinnen wat voor namen ik de kleintjes zal geven, het zal ongetwijfeld weer een thema worden, maar ik ben er nog niet uit.

Eigenlijk heb ik vandaag niet zoveel te melden, behalve dan dat alles voorspoedig gaat met aanstaande mama Nina.
Dochter Gitta is afgelopen weekend inderdaad krols geworden, de natuur gaat nou eenmaal gewoon door. Nina kon het gejammer van Gitta niet echt goed hebben, dus ze mopperde eens te meer tegen Gitta, die er natuurlijk ook niks aan kon doen. Ik had wel met haar te doen. Björn had net als bij zijn moeder geen idee wat er van hem verwacht werd, dus aan hem had Gitta ook niets. Ik ga het even aanzien hoe het gaat met Gitta en haar krolsheden, als ze er niet al te veel last van heeft kan ze zo blijven lopen, als ze teveel afvalt of er anderszins onder lijdt, geef ik haar een korte periode de poezenpil. Ze was nu na een dag of vijf weer rustig.

Wie het gedaan heeft weet ik niet, maar één van de katten had kennelijk honger of verveelde zich, want toen ik begin van de week van mijn werk kwam trof ik het plastic hoesje met daarin de stamboom van Edgar fan de Greiden (vader van Nina's kittens) aangevreten aan. Het plastic was kapot, maar er was ook een hap uit Edgar zijn stamboom verdwenen. En die moet ik opsturen als ik straks de stambomen voor de kittens wil aanvragen.
Dus Diny maar een mail gestuurd met de vraag of ze een scan kon opsturen. Ze moest erg lachen toen ik haar vertelde waar ik die voor nodig had. Gelukkig heb ik nu een ingescande stamboom, dus mocht er nog eens zoiets gebeuren kan ik een nieuwe uitprinten. Niet dat die kans zo heel groot is, want de papieren liggen nu veilig opgeborgen inde kast.

Sinds de ren op mijn balkon noodgedwongen is verwijderd, ben ik naarstig op zoek naar een andere oplossing om het balkon veilig te maken voor de katten. Omdat het op dit moment nogal koud is, met vorst in de nacht en overdag temperaturen rond het vriespunt, is bij de katten de animo om naar buiten te gaan niet zo groot. Maar ik hoop dat ze als het straks weer voorjaar wordt wel weer gewoon lekker naar buiten kunnen. De Vereniging van Eigenaren kan (of wil?) me niet helpen met het zoeken naar een oplossing. Dat moet ik zelf maar doen. Maar ik moet wel aan hun regels voldoen, en die zijn dusdanig streng dat er zo goed als niets mogelijk is. Ik wou dat ik het geld had om een eengezinswoning te kunnen kopen, dan was ik van het hele gedoe af. Maar ja, dat zit er helaas niet in...

Nina is inmiddels vier weken zwanger en zo'n beetje op de helft van haar draagtijd. Haar buikje begint al aardig te bollen, als je van bovenaf op haar neerkijkt is het goed te zien dat ze zwanger is.
Haar eetlust is niet te stuiten, ze kan de hele dag wel eten. Voornamelijk natvoer, ze eet alleen af en toe wat brokjes van Royal Canin Sensible, de rest hoeft ze normaal al niet en nu ze zwanger is, is dat niet anders.
Nina wordt wat aanhankelijker, al moppert ze nog steeds vrolijk verder tegen Gitta als die te dicht in haar buurt komt. Maar Jonna is nu haar grote vriendin, die wordt regelmatig bezocht voor een kroel- en wasbeurt.
Nina's tepels zijn inmiddels zo opgezet dat ze zonder problemen te voelen zijn, over haar zwangerschap bestaat dan ook geen twijfel, of ze moet wel heel overtuigend schijnzwanger zijn.

Het plan is om Nina's kittens net als de vorige twee keren in de woonkamer geboren te laten worden. Daarna gaat het jonge gezin naar boven, ik wil mijn "rommelkamer" inrichten als tijdelijke kraamkamer, zodat Nina daar in alle rust haar kleintjes kan verzorgen, zonder dat ze gestoord wordt door de andere katten in huis. Op heftige confrontaties zoals vorig jaar zit ik natuurlijk niet te wachten.
Maar zover is het nu nog niet, voorlopig heeft Nina nog een aantal weken te gaan. Ik las dat het nu een goed moment is om te tellen hoeveel kittens de poes draagt. Ze zijn nu zo goot als een walnoot en daardoor "gemakkelijk te tellen". Nou, vast wel, maar niet door mij in ieder geval. Dus ik heb maar niet al te veel moeite gedaan, en laat me net als de vorige keren verrassen.
Ik ben al wel een beetje aan het nadenken over een leuk thema voor de namen van de kittens. Ik ben er nog niet echt uit, Kerst ligt wel heel erg voor de hand, dus dat wordt het denk ik niet. Suggesties zijn welkom :-)

Nina's dochter Gitta begint wat neigingen te krijgen tot krols worden. Gitta is nu elf maanden maar tot nu toe nog niet zichtbaar krols geweest. Dat vind ik niet erg, want met haar ga ik nog niet aan een nestje beginnen. Mijn plan is om dat uit te stellen tot herfst volgend jaar.
Dus ze mag gerust nog even wachten met echt krols gaan worden.

Het is nu zeker: Nina is zwanger van haar derde nestje. Rond 24 december verwacht zij haar kittens. De vader van de kleintjes is Edgar fan de Greiden, die woont bij Cattery Amor's Acker in Pijnacker. Edgar is rood/wit, dus qua kleuren wordt het waarschijnlijk net zo'n leuk nestje als dat van vorig jaar, met zwartwitte katertjes en/of tortie met witte poesjes.
Zo'n beetje een week na haar dekking begon Nina heel veel te eten. Steeds als ze maar dacht dat ik in de keuken was stond ze daar ook of sprong op de aanrecht. Door dat gedrag wist ik eigenlijk al wel dat ze zwanger moest zijn. Dit kon niet alleen komen van het feit dat ze vanwege een aantal krolsheden wat was afgevallen en moest 'bijtanken'. Maar pas gisteren en vandaag heb ik haar tepeltjes gecontroleerd en was er geen twijfel meer|: ze zijn mooi roze en dus wijst alles erop dat Nina in blijde verwachting is.

Ze heeft natuurlijk nog een aantal weken te gaan, tegen de tijd dat de kittens worden geboren is Nederland in Kerstsfeer. Wel een gezellige tijd, dat weet ik nog van vorig jaar.

Ik hoop dat het ook nu allemaal goed zal gaan en dat Nina een probleemloze zwangerschap heeft. Ik hou jullie via Nina's Kittendagboek op de hoogte van hoe het haar vergaat.

Pagina 1 van 5