Afscheid van Gitta's kittens
Vandaag schrijf ik voor het laatst in het dagboek van Gitta's kittens. Ze zijn morgen 13 weken oud en volgend weekend verhuizen Chevy, Bentley en Gunnar naar hun nieuwe baasjes. Naar hun komst wordt enorm uitgekeken, de mensen tellen de dagen af.
Ik hoop dat ik op korte termijn ook voor Pascal en Michel een fijn thuis zal vinden. Het zijn allebei leuke en vooral lieve kereltjes die het verdienen om ook een fijn plekje te krijgen.
En ik ? Ik neem zoals altijd met een beetje weemoed afscheid van de kittens. Ik heb ruim 13 weken met liefde voor ze gezorgd. De eerste weken vol zorgen, omdat ze niet genoeg dronken en dus niet groeiden. Het nachtelijke flessen, weken aan een stuk, tot ze eindelijk zelf gingen eten. En toen werden ze ziek, en moest ik ze twee keer per dag medicijnen geven. Ondanks dat bleven ze vrolijk en speels en deden ze hun best om nieuwe dingen te leren en te ontdekken.
Vanaf week 7 ging het goed, ze begonnen te groeien, zagen er eindelijk uit als echte katjes in plaats van een soort ondervoede marmotjes. Inmiddels herinnert bijna niets meer aan de moeilijke start.
De entingen waren natuurlijk ook spannend. Na het verdriet om wat er met het vorige nestje gebeurde ging ik met de bibbers naar de dierenarts om de kittens te laten inenten. Maar het gaat goed, ze zijn afgelopen vrijdag voor de tweede keer ingeënt en tot nu toe merk ik niets aan ze wat wijst op een entreactie. Dus ik begin erin te geloven dat de enting deze keer geen nare gevolgen gaat geven.
En dan was er natuurlijk ook nog Jonna, die het gedurende dit nestje wel heel zwaar had. Ze werd enorm gebeten door Gitta en bivakkeerde wekenlang in de slaapkamer waar ze herstelde van een gemene bijtwond. Maar Jonna blijft me verbazen. Ondanks wat ze had meegemaakt kwam ze na een paar weken uit zichzelf weer naar beneden en mengde zich weer in de groep alsof er nooit iets was gebeurd. Ik ben supertrots op mijn lieve dikke theemuts.
Na dit nestje gaat het kittendagboek echt een poosje dicht. Nina wordt over een paar weken "geholpen", Kirsti en Gitta krijgen de poezenpil. Wat de heren betreft: Yari mag als het lukt eind dit jaar, begin volgend jaar een nestje met Kirsti, daarna wordt hij castraat. Oskar gaat "in de wacht"; hij krijgt zodra hij geslachtsrijp wordt een Suprelorin implantaat wat hem "steriel" maakt voor misschien wel een jaar of langer.
Ik eindig zoals altijd met de wens dat het de kittens goed zal gaan. Ze zijn er klaar voor om de wereld verder te gaan verkennen, een hopelijk fijne en vooral gezonde toekomst tegemoet.
Mede namens mama Gitta: "Lieverds, het ga jullie goed !"