Het is heel, heel spannend gweest. Maar vandaag durf ik te zeggen dat het goed gaat met de drie jongens van Leica. Ze zijn sinds 2 november weer thuis.

Bij Franca dronken ze inmiddels uit het flesje, de sonde was al een paar dagen niet meer nodig. Toen ik ze een flesje wilde geven wilden ze dat geen van drieën. Ook de volgende morgen werd de fles resoluut geweigerd. Maar de gewichten waren goed. Dat kon maar 1 ding betekenen: Leica's melk was op gang gekomen.

Leica heeft gedurende 5 dagen een homeopatisch middel gekregenen het lijkt er op dat dit middel zijn werk heeft gedaan en de melk op gang heeft gebracht. 

De jongens hebben op voorspraak van Franca namen van Egyptische goden gekregen. Ramses, RaA en Anubis doen het inmiddels heel goed. Ze groeien gestaag, zijn lekkerwarm en levendig. 

Op de website heb ik inmiddels een pagina aangemaakt waar ze vol trots worden voorgesteld. Hun status is voorlopig 'on hold', we gaan eerst een paar weken van ze genietetn totdat het besluit valt waar ze later mogen gaan wonen.

Op zondag 24 oktober begon Leica's bevalling. Een paar dagen eerder dan ik had gedacht, maar ze deed het goed. Aan het eind van de middag werd haar eerste kitten geboren, 's avonds volgden er nog 2. Franca Buyzer, eigenaar van de vader van het nestje en ook een goede vriendin, was bij de bevalling. We zaten gezellig te kletsen en ondertussen hielden we Leica in de gaten. Toen Franca rond 21.00 uur naar huis ging hadden we het idee dat er toch nog een vierde kitten zou komen. Maar de avond verstreek, Leica was rustig en er kwam geen vierde kitten. Ik nam haar mee naar de slaapkamer maar dat wilde ze niet, dus ik bracht haar weer beneden met haar kroost.

De volgende ochtend vond ik haar inderdaad met 4 kittens. Ze had 1 meisje en 3 jongens. Nummer 4 had ze keurig afgenaveld en droog gelikt. De kleintjes lagen alle 4 aan de tepel, het zag er goed uit. Leica was zorgzaam, ze kwam haar kraamdoos uit voor een hapje eten maar daarna ging ze vrij snel weer terug. Omdat ik bij het wegen merkte dat de kittens die zondag waren geboren een paar gram waren afgevallen, wat op zich niet zorgwekkend is, bood ik ze een flesje aan. Maar dat wilden ze niet. Ik besloot het dus maar even aan te kijken. Ik had eerder moeders gehad die te weinig melk gaven dus ik was alert dat er geflest zou moeten worden.

Dinsdagochtend was de situatie heel anders. De kittens waren alle 4 afgevallen en vooral het meisje vond ik verontrustend koud. Een flesje wilden ze ook nu niet. Ik belde de dierenarts en samen met Franca bracht ik Leica daarheen. Mama en kittens werden onder de warmtelamp gelegd. Er werd gestart met sondevoeding, want een flesje wilden de kleintjes nog steeds niet, inmiddels waarschijnlijk ook omdat ze verzwakt waren. De temperatuur van het meisje was gedaald tot 33 graden. Voor haar kwam de redding te laat, in de loop van de middag kreeg ik het bericht dat ze het niet had gered. Maar de jongens waren levendig en de sondevoeding ging goed. Toch had ik er een hard hoofd in. Het vorige nestje van Leica ging precies zo. Ik was ervan overtuigd dat ook deze kittens het niet gingen redden. 

Omdat er het vermoeden was van een bacteriële infectie werd er een swab genomen uit de vagina van Leica. Ik stelde aan het eind van de middag voor de katertjes te laten inslapen, maar de dierenarts vond het daar te vroeg voor. Ook Franca protesteerde. Ik durfde het zelf niet aan om sondevoeding te geven, maar Franca was vastberaden en wilde het proberen. Zij haalde Leica en haar kittens op en nam ze mee naar huis. Een spannende nacht volgde. Om de twee uur gaf Franca ze de sonde, na een spoedcursus bij de dierenarts ging dat gelukkig goed. Dat de kittens alle 3 de volgende ochtend haalden was al een mijlpaal. 

Franca ging stug door met de sondevoeding. Na een paar dagen pakten de kittens ook af en toe het flesje. Voorzichtig begonnen ze wat aan te komen. Dat Leica nauwelijks melk had was inmiddels wel duidelijk. Maar de vrijdag na de bevalling kwam ook de uitslag van de swab die bij Leica was genomen: Ze bleek een E-coli bacterie in haar vagina te hebben. Hoewel E-coli volgens de dierenarts lichaamseigen is voor katten werd toch besloten om zowel Leica als de kittens een kuur antibiotica te geven. Ik had de kittens dinsdag al AB gegeven voordat ze naar de kliniek gingen, maar toen vond de dierenarts dat niet nodig. Dat ik toch gelijk had bewijst dat het onderbuikgevoel van fokkers soms zo verkeerd nog niet is. 

Morgen zijn we een week verder. Het is nog steeds spannend met de kittens van Leica. Ik wacht dus nog even met ze op de website voor te stellen, maar ik hoop dat ik dat snel kan doen. 

Leica is bezig aan de laatste loodjes van haar zwangerschap. Als alles goed gaat worden in de loop van volgende week haar kittens geboren. omdat haar vorige nest niet goed ging kijk ik deze keer met meer dan gezonde spanning uit naar de komst van de kittens. Hopelijk gaat deze keer alles goed en mag Leica eindelijk mama zijn.

Jenna heeft er nog geen zin in om weer krols te worden na de niet geslaagde poging afgelopen zomer met Prince. We wachten rustig af. Ondertussen is mijn meisje lekker relaxt. Ze is de laatste maanden altijd beneden en bekommert zich gezellig om kleine Coos, samen met nog een paar hulpmoeders. 

Ik heb inmiddels ook Britt van de poezenpil gehaald. Als ze krols wordt mag ze op date met onze Oskar. Het is nog steeds de bedoeling dat Oskar ergens volgend jaar 'dicht' gaat, hij mag dan genieten van zijn pensioen. We gaan afwachten of Brittie krols gaat worden en of Oskar en zij het zien zitten samen. 

Vorig weekend ben ik op bezoek geweest in Domburg bij de kittens van Coco en Odin. Ondanks dat Odin inmiddels is verhuisd naar een bevriende fokker wilde ik toch graag zijn vier prachtige kinders in het echt zien. Twee gaan er blijven bij de fokker, nummer 3 gaat ook naar een cattery. Alleen het katertje gaat naar liefhebbers. Van de drie dames gaan we dus wellicht nog wel wat horen in de toekomst. 

De rust is voor even weergekeerd in Casa Jarinina. Afgelopen zaterdag 2 oktober zijn Heart en Marie verhuisd. Heart gaat al een tijdje onder zijn nieuwe naam Sanji door het leven. Marie wordt door haar nieuwe personeel Miep genoemd. Allebei zijn ze zonder al te veel protest in hun reismandje gestapt, op weg naar een nieuwe toekomst. Van Sanji heb ik inmiddels al berichtjes gekregen. Hij doet het goed en doet zijn best om vriendschap te sluiten met de andere twee katten in huis.

Coos moest een beetje wennen dat zijn broer en zus er niet meer zijn. Maar inmiddels heeft hij zich aan de situatie aangepast. Hij heeft een nieuwe pleegmoeder gevonden, Coos ligt regelmatig te slapen en te kroelen bij Jenna. Maar ook zijn eigen mama is hem nog niet beu, hij mag nog steeds bij haar komen voor een knuffel. 

Met zwangere Leica gaat het inmiddels prima. Ze is wat minder chagrijnig dan de eerste weken en begint al een aardig buikje te krijgen. Over pakweg 3 weken hopen we haar kittens te begroeten.