Na het onverwachte overlijden van Yari heeft de tijd even stil gestaan. Het is nog steeds vreemd om mijn grote vriend niet meer om me heen te hebben. Op de gekste momenten mis ik hem. Bij het bijvullen van de waterfonteinen, want dan was hij er altijd, Yari was gek op 'vers' water. Ook had hij uitstekende oren voor het bijvullen van het bakje met kittenbrokjes. Ook daar kwam hij direct op af. Maar nu blijft het stil. Yari is twee dagen na zijn overlijden gecremeerd, zijn as wordt uitgestrooid. 

Ondertussen groeien de kittens gestaag door. Morgen zijn ze alweer 8 weken oud. Ze worden steeds ondernemender, ze klimmen nu ook de trap op om gezellig boven te gaan kijken. Ook de trap naar de zolder hebben ze ontdekt, dus het is soms even zoeken waar ze nu weer uithangen. Gisteren was ik 1 van de jongens echt kwijt. Overal zoeken, nergens te vinden. Hoewel ik zéker wist dat hij niet kon zijn ontsnapt heb ik zelfs buiten lopen zoeken. Uiteindelijk kwam hij tevoorschijn uit een mandje onder een tafeltje in de woonkamer. Zo dom dat ik daar niet had gezocht, want hij had daar al vaker liggen slapen. Maar gelukkig was de kleine vent weer terecht.

Het blijkt dat Heidi opnieuw niet zwanger is, want vorige week werd ze krols. Ze is een aantal keren gedekt door Oskar, dus we gaan maar weer afwachten of het deze keer raak is. 

Ik hoop de komende week nieuwe foto's te maken van de kittens. De optie voor de fok is koomen te vervallen. Dit betekent dat de twee katertjes beschikbaar komen voor mensen die zich eerder bij mij hebben gemeld. Ik hoop eveneens de tijd te vinden om hen de komende dagen te benaderen.

We zijn in diepe rouw gedompeld. Op 19 januari, een week na zijn 9e verjaardag, is Yari volkomen onverwacht overleden.

's Morgens kwam hij niet eten, in de loop van de dag knapte hij niet op. 's Avonds merkte ik dat hij het benauwd had. Ik belde de dierenarts en we konden meteen komen. Bij onderzoek bleek dat Yari's longen en hart heel slecht klonken. Hij had ook 2 graden ondertemperatuur. Er werden röntgenfoto's gemaakt die helaas het beeld bevestigden: Yari was heel ernstig ziek en de dierenarts kon niets meer voor hem doen. Ik heb gelukkig nog uitgebreid afscheid van hem kunnen nemen. Na toediening van het euthanasiemiddel overleed hij binnen enkele seconden. 

Yari werd als laatste geboren van het nestje van zijn moeder Nina. Hij had twee broers en een zus. Eén van zijn broertjes overleed op de leeftijd van 14 weken als gevolg van een entreactie. Zijn broer en zus verhuisden naar bevriende fokkers. Yari zou eigenlijk ook niet blijven, maar omdat er geen interesse voor hem was besloot ik hem te houden. Toen Yari 4 maanden was kreeg hij een even oud vriendje: Oskar. Die twee zijn jarenlang 4 pootjes op 1 buik geweest. 

Yari was een echte mensenkat. Kwam er bezoek dan stond hij vooraan om ze te begroeten. Hij was dol op mij en liet geen gelegenheid onbenut om te kroelen of op schoot te kruipen. Zelfs de dag voor zijn dood deed hij dat nog. Als er kittens waren dan was oom Yari er om met ze te spelen en ze lekker weerbaar te maken. 

Zelf werd Yari een aantal keren papa. Met Kirsti kreeg hij twee nestjes in een jaar tijd. Dat tweede nestje was niet de bedoeling, maar Yari had er een feilloze neus voor om te weten dat een poes krols was. Uit het niet geplande nest in 2016 bleef Heidi in de cattery. Ook met Ella kreeg hij in 2018 een nestje. Zijn laatste wapenfeit was een onbedoelde date met Jolie, de dochter van zijn volle zus. Samen met haar kreeg hij 3 zonen, waarvan Lake in de cattery bleef. Lake was als kitten al niet gezond, hij had een vergrote lymfeklier en bleef daarom in de cattery, Lake overleed toen hij net 1 jaar oud was.

Ik heb meer katten verloren in mijn leven. Met allemaal kon ik op de één of andere manier vrede hebben. Maar dit....het wil nog steeds niet tot me doordringen. Nog steeds denk ik dat Yari elk moment de trap af kan komen roffelen, omdat hij hoopt wat lekkers te krijgen, Nog steeds denk ik dat hij ieder moment zijn snoet om de hoek van de kamerdeur kan steken, met die bekende ondeugende blik van 'wie zal ik nu eens pesten'. Als ik hem een standje gaf kon hij ontwapenend op zijn rug rollen en me aankijken met een blik van 'Ik ben toch lief?'. Het zal nog heel lang duren voordat ik me erbij neer kan leggen dat hij er echt niet meer is....

Rust zacht Yari, ik zal je zó ongelooflijk missen. Mijn vriendje, mijn Blij Ei, mijn knuffelmaatje, waarom mocht je maar 9 jaar worden....

Het nieuwe jaar 2021 is inmiddels alweer twee weken oud. Ik had het druk met werk en was er dus nog niet aan toe gekomen om weer eens een stukje blog te schrijven. 

Met de kittens van Jolie gaat het goed. Ze zijn bijna 6 weken oud en rennen sinds een week rond in de woonkamer. Ze waren niet meer te houden in het rennetje, ze klommen er om de haverklap uit. Nu ontdekken ze de woonkamer en alle spannende dingen die je daar tegen komt. De bank waar je op kunt klimmen als je je nagels erin zet, de eettafel waar je ook op komt, als je maar weet hoe je dat aan moet pakken. 

Dat de kittens los rondlopen heeft ook de nodige risico's. Dat heeft kleine Prince ervaren. Ik ben bovenop hem gaan staan toen hij op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was. Gevolg: Een gekneusd pootje. Gelukkig was het niet erger dan dat. Ik heb hem uiteraard na laten kijken door de dierenarts, maar die kon  gelukkig verder niets ernstigs constateren. Na een paar dagen pijnstilling gaat het nu gelukkig weer goed met het ventje.

Kleine parmantige Corvette heeft inmiddels haar nieuwe personeel gevonden. Ze wist haar nieuwe butlers vrij snel te overtuigen. Als de omstandigheden, de natuur en haar gezondheid het toelaten wordt er in de toekomst wellicht met haar gefokt.

De beide heren staan nog in optie, ook voor hen is belangstelling.

En wie weet komen er ook weer nieuwe kittens ergens half maart. Oskar en Heidi hebben een paar gezellige dagen gehad, en hij heeft haar een aantal keren gedekt. Nu maar afwachten of het deze keer gelukt is.