Sinds de afgelopen week ben ik begonnen de kittens af te spenen. Directe aanleiding was dat Harry geen flesje meer wilde. Hij vertikte het domweg om nog melk te drinken. Afgelopen dinsdag ben ik met hem bij de dierenarts geweest voor een spuitje onderhuids vocht. Dat hielp even, maar weer een dag later wilde hij opnieuw niet drinken. Dus toen heb ik het vers vlees maar uit de vriezer gehaald, een papje gemaakt van vlees met kittenmelk en ja hoor, meneer at als een bootwerker. Hij niet alleen, er waren er meer die het vlees konden waarderen. Zoals gebruikelijk is het wel weer een geknoei, want in het begin gaat er meer naast dan in het bekje. Gelukkig vindt mama Gitta het vlees ook lekker dus ze poetst maar al te graag haar kroost na de maaltijd. en als zij het niet doet dan is daar oma Nina die, geheel belangeloos uiteraard, een handje helpt met het schoonwassen van de snoetjes. Kleine Valvera spant de kroon, zij eet inmiddels ook mee uit het bakje natvoer van mama Gitta. Die staat dat eerst wat verbaasd aan te kijken, om vervolgens lichtelijk verontwaardigd haar poot in het bakje te steken om toch nog wat van haar voer te kunnen bemachtigen.

Qua gewicht gaat het redelijk met de kleintjes. Het zijn over het algemeen geen vetzakken, maar gezien het feit dat ze nauwelijks moedermelk hebben gehad de afgelopen weken ben ik niet ontevreden over hun ontwikkeling. Mama Gitta heeft het in het rennetje prima naar haar zin. Het bevalt haar beter dan de halfslachtige poging die ik de dag voor de verhuizing ondernam om haar mee naar beneden te nemen. Ze was het er niet mee eens toen ik haar doos naar de woonkamer verhuisde. Ze vertrok met een kleintje in haar bek naar boven, waar ze hem demonstratief op het bed neerlegde. Toen ik hem terughaalde, herhaalde ze dat ritueel met een ander kitten. Dat was dus niet zo geslaagd. Dus de doos maar weer boven gezet, en de volgende dag in de slaapkamer van konijnenhekjes een kittenspeeltuin gemaakt. En dat was wel naar de zin van mamapoes, die nu breeduit met haar kleintjes kan liggen. In de doos ging dat echt niet meer omdat die daar gewoon te klein voor was.

De andere katten bekijken Gitta en haar kroost met argusogen. Jenna komt pertinent niet boven. Odin blaast zodra hij Gitta beneden ontwaart. Oskar gaat nog wel naar boven maar vermijdt angstvallig de slaapkamer. Alleen de twee jonge meiden vinden de kleintjes wel leuk. Heidi helpt een beetje met poetsen, Ella zit het gefriemel van een afstandje aan te kijken. Ik vrees dat als ze over een week of twee naar beneden verhuizen, er weer een paar katten voor minstens twee maanden naar boven vertrekken. Vervelend, maar het is niet anders. 

Over twee dagen zijn Gitta's kittens drie weken oud. De tijd vliegt weer, al komt dat ook omdat ik er vrij intensief mee bezig ben vanwege het flessen. Gemiddeld om de vier uur krijgen de meeste kittens een flesje. Er zijn er eigenlijk maar twee die bijna genoeg bij Gitta drinken. 

Deze week is Maureen, de fokker van Einar, de vader van de kittens, op kraambezoek geweest. Twee van de drie rode mannetjes zijn rood zilver tabby, nummer drie is rood tabby. Van de twee black tabby katers is eentje zilver. Bij de meisjes is het wat lastiger. Eentje lijkt tortie, nummer twee lijkt tortie smoke. Of ze tabby zijn is wat lastig te bepalen. Maar gelukkig hoeft de stamboom nog niet te worden aangevraagd. 

Vandaag ben ik met één van de kleintjes even bij de dierenarts geweest. Hij had wel een erg dikke buik. De kleine vent heeft een klysma gekregen, hoewel hij toen we bij de dierenarts waren al een stukje dunner was geworden. Een ons per dag groeien is echt te veel van het goede. 

Binnenkort verhuizen de kittens waarschijnlijk naar de woonkamer. De doos begint te klein te worden voor Gitta en haar kleintjes. Ik hoop dat dat goed gaat en dat Gitta niet vervelend gaat doen. Maar gezien de ervaringen met haar vorige nestjes houd ik er maar rekening mee dat er ook nu een paar katten een tijdje boven zullen gaan wonen. Best jammer, maar het is niet anders. 

De kittens hebben ook eindelijk namen gekregen, zo kan ik ze wat gemakkelijker uit elkaar houden :) 

Het gaat heel goed met de kleintjes van Gitta. Ondanks dat het voor mij flink aanpoten is met bijflessen, want ze heeft bij lange na niet genoeg melk voor haar kittens. Ik denk dat er hooguit drie zijn die zo af en toe bij haar drinken. Maar deze keer fles ik ze alle zeven bij vrijwel iedere voeding. Bij Gitta's vorige twee nesten had ze er dan nog wel twee of drie die geen flesje wilden, maar nu pakken ze allemaal het flesje, soms slaat eentje wel eens een ronde over. 

Maar voor het overige zorgt Gitta trouw voor haar kroost, ze poetst ze over het algemeen helemaal zelf. Heel af en toe help ik een beetje als ik merk dat er 1 of 2 zijn die wel een erg vol buikje hebben. Omdat de kleintjes al na anderhalve week probeerden om over de rand van de kraamdoos te klauteren, heb ik Gitta in een nieuwe doos gelegd met een wat hogere instap. Want anders had ze wellicht een kind onder het bed vandaan moeten vissen Dat leek me niet zo'n goed idee. 

Gitta doet wel beschermend maar tot nu toe jaagt ze nog niemand weg. Dan moet ik er wel bij zeggen dat de katten die een hekel hebben aan kittens de slaapkamer zorgvuldig mijden. Ik houd er maar rekening mee dat het ook deze keer er op uit gaat draaien dat een aantal van de katten voor een bepaalde periode boven gaat wonen. Erg jammer, maar ik kan er weinig aan doen. Het is wel één van de redenen dat dit echt Gitta's laatste nestje wordt. Het feit dat ze steeds weer te weinig melk geeft is reden nummer 2. De belangrijkste reden is echter haar leeftijd. De dame is afgelopen december zeven jaar geworden en dus wordt het tijd dat ze met pensioen gaat. 

Yari is ook nog weer vol belangstelling voor de kleine baby's. Als ik ze hun flesje geef wil hij altijd wel even helpen met poetsen. Zodra ze wat groter worden zal hij er wel weer mee gaan voetballen, dus ik ga er maar van uit dat ook dit erg weerbare en mondige kleintjes zullen gaan worden :-).

Gitta is in de nacht van 27 februari moeder geworden van maar liefst zeven kittens. Haar grootste nest tot nu toe en ook het grootste aantal kittens dat ooit in cattery Jarinina werd geboren.

Gitta was de dag voor de bevalling al flink onrustig. Ze had haar kraamdoos wel goedgekeurd, want die werd regelmatig omgespit en ze ging er ook geregeld een poosje in liggen. Ze had een enorme buik en dat er weer een groot nest zou komen daar hield ik wel rekening mee. De kittens waren aan het indalen en dat was goed te zien, haar buikje sleepte bijna over de grond. Maar 's avonds werd ze rustiger, dus ik dacht, noopte, dat ze de nacht nog door zou komen. Ik besloot bijtijds naar bed te gaan, in de hoop nog een paar uurtjes te kunnen slapen. Maar Gitta hobbelde achter me aan naar boven, dus ik verhuisde haar doos ook maar naar de slaapkamer en zette hem naast mijn bed. Ze kroop erin, haalde de dekbedhoes nog maar eens overhoop en ging vervolgens weer een rondje lopen. Dit ging zo door tot een uur of één 's nachts. Toen kroop ze in haar doos en bleef daar ook. Ik was niet verbaasd toen ik haar tegen half twee driftig hoorde poetsen. Ik voelde voorzichtig in de doos en inderdaad, er was een kitten geboren. Ik deed het schemerlampje op mijn nachtkastje aan om te checken. Gitta was rustig en vakkundig bezig haar kleintje te wassen. Ook de navelstreng had ze al door geknaagd. Haar eerstgeborene was een zwart tabby katertje. Een half uurtje later werd nummer twee geboren. Daar moest ze hard voor werken want die lag in stuit. Het kostte haar duidelijk moeite maar ook deze kleine rood/witte mini kwam levend ter wereld. Ik besloot daarna geen licht meer te maken, hield haar vanuit mijn bed in de gaten. Steeds als ik haar hoorde poetsen voelde ik voorzichtig in de doos en dan lag er weer een pasgeboren ukkie. Zodra ik voelde dat hij bewoog liet ik Gitta verder haar gang gaan. Om vier uur had ze vijf kittens op de wereld gezet. Ik had geen licht meer gemaakt en had dus geen idee van kleurtjes of geslachten. Ik voelde voorzichtig aan haar buik. Die was duidelijk nog niet leeg. En dat klopte, want er werd nog meer geboren. Om half zeven kreeg ze haar laatste kitten, en toen was ik even de tel kwijt, waren het er nu zes of toch zeven? Toen het een uurtje later licht werd telde ik nog eens goed: Drie roden en vier zwarte. Dus het waren er echt zeven. 

De volgende morgen maakte ik voor de zekerheid een controleafspraak bij de dierenarts. Gitta had voor zover ik had gezien alle zeven placenta's opgegeten en dat is eigenlijk wat te veel. En dan kon de DA ook gelijk even de geslachten van de kittens controleren. De rode kittens konden zowel poezen als katers zijn. Lieve vriendin Petra ging een met me mee met de auto, en dat was maar goed ook want het regende pijpenstelen toen we naar de kliniek reden. Gitta bleek gelukkig in orde, alles voelde goed en soepel aan. De drie rode kittens bleken allemaal jongens, dus de stand is vijf tegen twee voor de heren. Er zijn twee black tabby katers met wit, drie rode (tabby nog niet duidelijk) met wit en twee zwart tortie met wit poesjes, zo te zien eentje effen en eentje tabby.  Er zijn wellicht ook kittens die zilver hebben, maar ook dat is nog niet goed te zien.  

Omdat Gitta ook bij haar derde nestje niet genoeg melk heeft ben ik gisteren begonnen de kleintjes bij te flessen. Gelukkig pakken ze het flesje zonder tegenstribbelen. We gaan ons best weer doen om ook dit mooie stel te laten opgroeien tot lieve, gezonde Boskatjes. 

The Magnificant Seven wordt het thema van dit nestje, samen met de fokker van Einar av Froskeland, de vader van de kittens, ga ik nog eens goed bekijken wie welke naam gaat krijgen.