Op 30 juli zijn de kittens acht weken oud en het gaat eindelijk de goede kant op met ze. Tot afgelopen donderdag heb ik ze medicijnen gegeven en na het stoppen lijkt het allemaal goed te gaan. De diarree is over en hun eetlust is goed. Vooral Pierre groeit als kool, hij is inmiddels ruim acht ons. Zijn broers Pascal, Sargan en Maxim volgen op enige afstand. Michel en zusje Jolie blijven nog wat achter in groei, maar wellicht zijn deze twee sowieso wat kleiner dan de andere vier. Ze maken niet de indruk niet in orde te zijn, ze eten goed en spelen en stoeien net als de andere vier.

Sinds de kittens op het balkon mogen is hun wereldje weer wat groter geworden. Ze struinen door de plantenbakken en rollebollen in het zonnetje. Na een bijna-ontsnapping door Sargan en Pascal heb ik met behulp van een grote kei nog een hoekje op het balkon afgeschermd. Nu kunnen ze echt niet meer weg. Gelukkig maar, want ik zou gek worden als er eentje weg zou lopen.

Toen ik de kittens gisteren naar binnen haalde omdat ik boodschappen moest gaan doen, bleek dat er toch nog eentje buiten was. Ik stond net te tellen of iedereeen binnen was toen ik vanachter de balkondeur een verontwaardigd "Peeeewwww" hoorde. Ik deed de deur open en met een diep verwijtende blik in zijn oogjes klauterde Sargan naar binnen. Als hij had kunnen praten had hij waarschijnlijk iets gemopperd in de trant van "let nou eens op voordat je die deur dicht gooit !". Maar ze maken het me niet altijd makkelijk, al een paar keer heb ik me rot gezocht naar een kitten om er uiteindelijk achter te komen dat de kleine prinsheerlijk lag te slapen in een plantenbak, onder de bladeren van mijn hortensia en dus volledig uit zicht.

Er is tot nu toe maar één kitten dat de trap op gaat. En natuurlijk is dat Jolie. Mijn ervaring is niet anders dan dat poezen toch echt slimmer zijn dan katers. Al minstens een dag of drie tref ik de kleine meid regelmatig boven in de slaapkamer, terwijl de heren nog niet eens de eerste tree van de trap hebben beklommen. Vooruitlopend op het moment dat ze dat wel gaan doen, en om te voorkomen dat Jolie een doodsmak maakt, heb ik inmiddels wel hekjes voor mijn traphek gezet zodat ze daar niet zomaar doorheen kunnen schieten.

Nu het zo goed gaat met de kittens (en ik vakantie heb) begint de tijd te vliegen. Maar gelukkig zijn de kleintjes hier nog wel een aantal weken.

Negen weken zijn ze morgen, de kleine donders, want dat zijn het :-) Er valt van alles te ontdekken, te beklimmen en te doen in huis. Ze klauteren en klimmen, rennen en stoeien en hebben het prima naar hun zin.

Tante Jonna is inmiddels tijdelijk naar de slaapkamer verhuisd. Na een aanvaring met Gitta vond ze het beter om voorlopig boven te gaan wonen. En dat is voor haar rust ook wel beter, want Jonna houdt niet van rondrennende woelwaters. Ze krijgt regelmatig gezelschap van één van de anderen als die ook even de rust opzoeken.

Vandaag hebben de kittens een wormtabletje gekregen, wat ze dapper hebben "geslikt". Komende vrijdagochtend staat de eerste enting op het programma.

Buiten op het balkon rondstruinen vinden ze ook nog steeds geweldig. Zodra de deur opengaat stappen ze naar buiten en storten zich vervolgens vol overgave op de planten, ronddwarrelende blaadjes en takjes en andere spannende dingen. Ook Oskar en Yari zijn graag buiten, dus er zijn altijd wel vriendjes om mee te spelen. 

De kittens beginnen ook steeds meer de trap op te klimmen, gelukkig heb ik nog geen valpartijen gezien, ze doen het heel goed.

Mama Gitta zorgt nog steeds goed voor haar kroost, met enige regelmaat roept ze ze bij zich voor een poetsbeurt of misschien nog een slokje moedermelk

Het gaat nu hard met de kittens. Ze groeien gestaag en leren steeds meer.

Deze week hebben ze de bovenverdieping ontdekt, met als gevolg rap roffelende kittenpootjes op het laminaat, ook als ik probeer te slapen...zucht. Maar het is zo leuk om ze te zien ravotten in de kattentunnels die ik tevoorschijn heb gehaald. Ze klauteren overal op en in, en lijken wel onvermoeibaar. Yari en Oskar doen af en toe ook gezellig mee, en kennelijk gaat het er niet te wild aan toe, want mama Gitta grijpt niet in.

Jonna woont nog steeds inde slaapkamer en vindt het niet zo leuk dat de kittens nu ook regelmatig boven zijn. Met argusogen ziet ze ze op mijn bed klauteren en om haar heen dartelen. Maar ze hebben heel goed door dat ze bij Jonna uit de buurt moeten blijven, want ze lopen steevast met een boogje om haar heen. Als een kitten zich vergist kan die een boze blik of een tik krijgen, maar tot nu toe blijft het daar gelukkig bij.

Afgelopen vrijdag hebben de kittens hun eerste enting gekregen. Vanwege de vervelende ervaringen die ik met mijn vorige nestje had, zijn deze kittens met een andere entvloeistof ingeënt, Felocell. Tot nu toe heb ik gelukkig geen entreacties kunnen bespeuren. Ze zijn niet ziek geworden en eten en groeien gelukkig gewoon door.

Hun microchip krijgen de kittens met de tweede enting over drie weken. Meestal laat ik dat bij de eerste enting doen, maar ik vond ze nu nog zo klein. Met de gewichten gaat het overigens wel goed, drie waren bij de dierenarts op de weegschaal de kilo gepasseerd, en de andere drie zijn hard op weg dat voorbeeld te volgen.

Maxim heeft onverwacht ook zijn toekomstige mandje gevonden. Afgelopen zaterdag kwamen de mensen op visite waar Pierre (Chevy) gaat wonen. Net als de vorige keer waren ze helemaal weg van de kittens. Er werd lekker gespeeld en veel foto's gemaakt. De volgende dag kreeg ik een berichtje: Wat ik ervan vond als ze ook Maxim in hun gezin zouden opnemen? Natuurlijk vond ik dat een goed idee, de katten krijgen het bij deze mensen heel goed. Dus Maxim mag samen met zijn broer gaan verhuizen naar Hellevoetsluis. Net als Pierre krijgt ook Maxim een oldtimer merk als naam, hij zal door het leven gaan als Bentley. Bentley en Chevy, het klinkt nu al goed :-)

Ook de toekomstige eigenaren van Sargan (Gunnar) zijn nog een keertje op visite geweest. Gunnar liet zich wel door hen aaien, maar niet te lang, want er moet gespeeld en gestoeid worden tenslotte !

Omdat ik vakantie heb ben ik eens lekker aan het opruimen. Heel veel lege dozen (waarom bewaart een mens zoveel kartonnen dozen ??) en spullen waar ik al jaren niet meer naar heb omgekeken (en waarvan dus vaststaat dat ze weg kunnen) komen tevoorschijn en worden afgevoerd. De kittens vinden het prachtig, lekker struinen door de rommel die op de overloop staat en "helpen" met opruimen. En daarna helpen met stofzuigen en dweilen, wat dan weer niet erg opschiet, maar het is zo leuk om te zien !

Mama Gitta is nog steeds een zorgzaam moedertje. Regelmatig krijgt haar kroost een wasbeurt en mogen ze nog even bij haar drinken. En Gitta vindt het prima dat Yari ook een graantje meepikt, als een grote baby ligt hij soms tussen de ukkies bij Gitta te "drinken" (het zal meer sabbelen zijn neem ik aan :-) )

Na een maanden durende kwakkelzomer worden we nu getrakteerd op een soort hittegolf. Omdat mijn balkon op het zuiden ligt, verandert dat in de middaguren al snel in een soort openlucht-oven. Dus 's aan het einde van de ochtend gaat de deur dicht en het zonnescherm omlaag om der ergste warmte buiten te houden. De katten zoeken de koele plekjes in huis: languit op de kurkvloer of in de schaal van de babyweegschaal die ik gebruik om de kittens te wegen.

Dus speciaal voor de katten sta ik 's morgens bijtijds op zodat ze nog een poosje naar buiten kunnen voordat het te warm wordt. Want buiten spelen vinden ze nog steeds geweldig, de kleine rakkers. Ze worden steeds leniger en staan steviger op hun pootjes, dus ze rennen en klauteren vrolijk over het balkon en door mijn plantenbakken. Van de eenjarige plantjes is niet veel meer over, maar ach, die waren toch al bijna uitgebloeid.

De afgelopen week is alles verder goed gegaan met de kittens, geen vervelende gevolgen van de eerste enting. Ik verwacht dat ze deze week wat minder zijn gegroeid, misschien niet eens vanwege de enting, maar het is zo warm dat ik zelf ook niet echt grote eetlust heb, dus dat zal voor de katten ook gelden neem ik aan. Maar tijdens een vlugge tussen-weegronde een paar dagen geleden bleek dat ze wel weer waren gegroeid, ook Michel is nu over de kilo en kleine zus Jolie zit er tegenaan. Het komt wel goed met de dappere beertjes, daar ben ik nu wel van overtuigd.

Jonna is sinds woensdag uit zichzelf weer beneden gekomen. Ze heeft drie weken in de slaapkamer gewoond na een vervelende aanvaring met Gitta.

Jonna is nog steeds op haar hoede maar ze loopt weer beneden rond en komt weer bij me op de bank liggen. Als de katten natvoer krijgen zet ik haar bakje apart, want met de groep eten vindt ze eng. Maar ook Kirsti houdt niet van die drukte, dus die eet meestal samen met Jonna uit een bakje en dat gaat prima.

Van de kittens moet Jonna nog steeds niet veel hebben, zodra er eentje te dicht in de buurt komt blaast ze en als dat niet helpt haalt ze uit, maar tot verwondingen leidt dat gelukkig niet. De kleintjes  hebben nog steeds goed door dat Jonna geen kindervriendin is.